Marcin MikosMazur, Tomasz2018-07-162018-07-16http://hdl.handle.net/11315/20064Nierecenzowany artykuł poglądowyCel: Przybliżenie obecnie obowiązujących przepisów odnoszących się do stosowania przymusu bezpośredniego, określenie poziomu wiedzy ratowników medycznych na jego temat, wskazanie problemów i propozycji zmian postulowanych przez powyższą grupę zawodową oraz sposobów realizacji pomocy przedszpitalnej w sytuacji problemu, jakim jest wzrost liczby pacjentów cierpiących na choroby z grupy schorzeń psychiatrycznych. Metoda: Ankieta badawcza przeprowadzona wśród 139 czynnych zawodowo ratowników medycznych na terenie Polski. Wyniki: Niemal co 3 badany nie zna przepisów stanowiących o stosowaniu przymusu bezpośredniego. 33% respondentów jest przekonanych o możliwości przymusowej podaży leków bez nadzoru lekarza. Jedynie 9,4% ankietowanych ma świadomość, że wykonywany przez nich przymus bezpośredni był weryfikowany, a zaledwie 6% otrzymało informację zwrotną o ocenie uzasadnienia zastosowania przymusu. Przepisy o przymusie bezpośrednim jako dobre ocenia zaledwie 12,2% ratowników medycznych. Dyskusja: Przeprowadzone badania wskazują na niewystarczający poziom wiedzy ratowników medycznych dotyczący stosowania przymusu bezpośredniego. Wielu ratowników stosuje przymus farmakologiczny w zespołach podstawowych (bez nadzoru lekarza) i postuluje o jego prawne usankcjonowanie, uzasadniając powyższe troską o dobro i zdrowie pacjenta. Ankietowani apelują także o wprowadzenie środków obrony własnej w związku z rosnącą liczbą pacjentów agresywnych oraz opracowanie stosownych procedur ich stosowania. Wnioski: Wyniki badań świadczą o potrzebie edukacji ratowników medycznych pod kątem stosowania przymusu bezpośredniego. Należy rozważyć możliwość upoważnienia powyższej grupy zawodowej do samodzielnego stosowania przymusu farmakologicznego. Konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań naukowych dotyczących stosowania przymusu w fazie przedszpitalnej.Objectives: Presenting the current regulations regarding the use of direct coercion by paramedics, defining their knowledge in that topic. Indicating problems, their proposals of changing the law and ways of implementing pre-hospital care in a situation where the number of mentally ill patients increases. Method: A survey conducted in electronic and paper form among 139 professionally active paramedics in Poland, lasting from 16/04/2018 until 25/05/2018. Results: Many respondents do not know the regulations of direct coercion usage. 33% of respondents are convinced of the possibility of compulsory supply of medicines without medical supervision. 9.4% of respondents indicated the verification of direct coercion. Only 6% received feedback about the assessment of the justification for using coercion. 12.2% of paramedics assess current coercive regulations as good. Discussion: Research indicates insufficient knowledge of paramedics regarding the use of direct coercion. It is related to their education. Many paramedics use pharmacological compulsion in basic teams, postulate for its approval, require the introduction of self-defense measures and the determination of procedures for their use. Conclusions: The results of the research indicate the need of educating paramedics in direct coercion topic. It is necessary to consider empowering them to apply pharmacological constraints themselves and conduct research on a larger group.plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 3.0 Polskamedycyna ratunkowaprzymus bezpośredniratownik medycznyemergency medical treatmentdirect physical constraintparamedicMedycynaPrawoRatownictwo medyczneZdrowieArtykuł