Panek, Anna2019-06-172019-06-172007Państwo i Społeczeństwo 2007, nr 3, s. 159-168.1643-8299http://hdl.handle.net/11315/25332(...) "Ktoś nazwał kiedyś starość czasem pożegnań. Spostrzeżenie to wydaje się słuszne. Rzeczywiście, w okresie starości przychodzi się nam niejeden raz pożegnać: z życiem zawodowym, z pewnymi rolami społecznymi i rodzinnymi, z rówieśnikami, partnerem, przyjaciółmi, którzy odchodzą wcześniej niż my. To ujęcie starości nie powinno jednak zdominować perspektywy, w jakiej starość widzimy, gdy stajemy się coraz starsi. Mimo to starość pociąga za sobą konieczność pewnej życiowej reorientacji, a raczej nowej orientacji, polegającej na znalezieniu nowych wartości i celów. Nie chodzi tutaj tylko o to, co potocznie rozumie się pod pojęciem „aktywna starość”. A więc zajęcie się wreszcie długo odkładanym hobby, rzetelne poszerzenie swej wiedzy, pogłębienie dawnych i nawiązanie nowych kontaktów, robienie tego, na co wcześniej nie było czasu." (...)plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polskaczas wolnyseniorzysens życiamarginalizacjaMedycynaSocjologiaZdrowieArtykuł