Czarny, Ryszard M.2019-07-012019-07-012002Państwo i Społeczeństwo 2002, nr 2, s. 29-48.1643-8299http://hdl.handle.net/11315/25709"Na początku XX wieku Szwecja była jednym z najuboższych krajów Europy. Stosunkowo szybki proces uprzemysłowienia zawdzięczała nie tylko zasobom naturalnym i polityce neutralności, ale również wysiłkowi swoich obywateli, którzy potrafili uczynić z niej nowoczesne państwo. Infrastruktura produkcyjna przetrwała nienaruszona okresy wojen, a otoczenie społeczne i polityczne po II wojnie światowej okazało się być sprzyjające dla wzrostu gospodarczego1. W początku lat 50-tych osiągnięto w Szwecji pełne zatrudnienie. Rozwój gospodarczy odzwierciedlał wzrost produktu krajowego brutto - średnio 4,5% rocznie (w końcu lat 40-tych), zmniejszający się do około 3% w latach 50-tych (przyczyną inflacja wywołana przez wojnę koreańską w pierwszych latach dekady). Latom 60-tym, powszechnie uważanym za „złotą dobę”, towarzyszył wysoki wskaźnik wzrostu dochodu narodowego i optymizmu Szwedów. Dzięki niemu wypracowano nowy i tak powszechnie doceniany system opieki społecznej, stopa bezrobocia została też zredukowana do bardzo niskiego poziomu. Okres ten wiązał się również z silną restrukturyzacją - sektor rolniczy stracił na znaczeniu, w przemyśle nierentowne przedsiębiorstwa zostały zamknięte, mniejsze firmy łączyły się z większymi."(...)plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polskapromocja gospodarczaSzwecjapolityka gospodarcza Szwecjipolityka społeczna SzwecjiAdministracjaEkonomiaHistoriaPolitologiaSocjologiaStosunki międzynarodoweArtykuł