Uruszczak, Wacław2020-02-172020-02-172015Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego 2015, T.XVIII, s. 233-255.1733-0335http://hdl.handle.net/11315/27730Wykorzystywanie dzieł innych autorów musi odbywać się z poszanowaniem ich autorstwa. Każde przepisanie cudzego tekstu, nawet niewielkiego, składającego się z kilku wyrazów, wymaga, aby autor przepisanego fragmentu został należycie oznaczony. Należy to uczynić przez użycie znaków cudzysłowu albo innego wyodrębnienia cytowanego tekstu oraz – i to jest szczególnie konieczne – jednoznaczne wskazanie źródła, z którego pochodzi przejęty tekst. Brak odpowiedniego oznaczenia oraz wskazania autora stanowi zabór cudzej własności intelektualnej, czyli plagiat. Autor z wielkim niepokojem dostrzega w pracach naukowych z historii prawa i historii – niestety nierzadko – naruszenie lub lekceważenie cudzych praw autorskich. Są nimi plagiaty: jawny i ukryty, czy tzw. plagiat inkorporacyjny, przez nierzetelne cytowanie i nierzetelne parafrazowanie. To ostatnie ma miejsce zawsze tam, gdzie dochodzi do wprowadzenia w błąd co do autorstwa przez zatajenie nazwiska pierwotnego autora użytych w parafrazie wyrażeń i podstawy źródłowej tej parafrazy. W artykule wskazano polskie i amerykańskie standardy prawidłowego wykorzystywania cudzych opracowań w pracach naukowych, z których jednoznacznie wynika, że przepisanie nawet krótkiego tekstu z cudzej pracy bez należytego oznaczenia oraz bez wskazania źródła narusza dobre obyczaje w nauce, a także prawa autorskie. W artykule odwołano się do konkretnych negatywnych przykładów tego rodzaju działań. Dobro nauki i uczciwość naukowa wymagają, aby o każdym przykładzie naukowej nierzetelności tego rodzaju informować środowisko naukowe w formie publikacji. Rozprawy, w których stwierdza się wykazane nadużycia, winny być uznane za niespełniające kryteriów niezbędnych do awansu naukowego ich autora.Using works of other authors must be done with respect to their authorship. Each instance of copying of somebody else’s text, even if short and consisting of a few words only, requires appropriate reference to the author of the copied excerpt. Th is should be done by the use of question marks or any other indication(s) of the quoted text and, which is especially necessary, by an unambiguous reference to the source from which the cited text comes. Lack of an appropriate reference and naming of the author infringes somebody else’s intellectual property and is plagiarism. It is with great anxiety that the author perceives that other people’s copyrights are infringed or disregarded in scientifi c works from the history of law and history, and the phenomenon is unfortunately not rare. Plagiarism may be direct or indirect, i.e. through incorporation, which entails unfair quoting and paraphrasing. Th e latter takes place whenever one is misled as to the authorship by the citer’s failure to disclose the name of the original author of the paraphrased expressions and the source of the paraphrased excerpt. Th e article points to the Polish and American standards of correct use of other people’s works in scientifi c papers, which clearly prove that copying even a short excerpt from somebody else’s work without an appropriate reference and indication of the source infringes good standards in science as well as copyright. Th e article refers to specifi c negative examples of such practices. Th e well-being of science and scientifi c integrity require that the scientifi c realm is informed about each case of scientifi c indecency of this type in the form of publication. Th e dissertations in which such abuse has been proved should be recognised as failing to meet the criteria necessary for the conferral of academic degree to the author.plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polskaplagiatzasady powoływania cudzego autorstwaparafraza cudzego tekstuplagiarismprinciples governing references to somebody else’s textparaphrase of copyrighted textunfair paraphraseHistoriaPrawoArtykuł2450-6095