Banasik, Katarzyna2020-02-112020-02-112011Studia Prawnicze. Rozprawy i materiały 2011, nr 1, s. 7-33.1689-8052http://hdl.handle.net/11315/27597Z wprowadzenia: "Prima facie tytuł może wydawać się absurdalny. Wydaje się wszak oczywiste, że nie jest możliwa kradzież w zamiarze ewentualnym. Takie ukształtowanie przestępstwa kradzieży jawi się wprost jako niewyobrażalne. Teza ta przyjmowana jest niemalże jak dogmat, nawet bez odwoływania się do brzmienia ustawy. Normatywny opis kradzieży w polskim kodeksie karnym potwierdza, że zaistnienie u sprawcy jedynie zamiaru ewentualnego wyklucza przyjęcie realizacji znamion typu kradzieży. Na gruncie polskiego prawa kradzież może zostać popełniona jedynie z zamiarem bezpośrednim, i to o szczególnym zabarwieniu. Złodziejowi musi towarzyszyć dolus directus coloratus, na co wskazuje brzmienie art. 278 § 1 k.k., a dokładnie znamię „w celu przywłaszczenia”. Dolus directus coloratus odnosi się wprawdzie jedynie do znamienia „zabiera”, jednak zamiarem bezpośrednim musi być objęta całość znamion przedmiotowych czynu."(...)plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polskakradzieżumyślnośćzamiar ewentualnyaustriackie prawo karnePrawoArtykuł