Simpson, Scott2019-06-172019-06-172008Państwo i Społeczeństwo 2008, nr 4, s. 213-223.1643-8299http://hdl.handle.net/11315/25282"Jednym z najbardziej zaskakujących i fascynujących aspektów rytuału jest nieskończona liczba „poprawnych" jego wykonań, które nie są jednak swymi dokładnymi kopiami. W tym wymiarze rytuał przypomina język, w którym można sformułować prawie nieskończoną liczbę poprawnych wypowiedzi, łącznie z omówieniem sytuacji i pojęć, z którymi wcześniej nie zetknęliśmy się nigdy (zatem nie można powiedzieć, że po prostu kopiujemy istniejący wzór), jeżeli jest to język ojczysty. Z drugiej strony, zdrowy rozsądek podpowiada, że nie każda wypowiedź będzie poprawna i że jeśli ktoś dopiero uczy się trudnego języka (takiego jak np. język polski) ma szansę zrobić błąd w każdej wypowiedzi, którą rodowity użytkownik sformułowałby poprawnie."(...)plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 PolskaneopogaństworytuałyobrzędySocjologiaReligioznawstwoArtykuł