Aleksander, Tadeusz2019-06-172019-06-172007Państwo i Społeczeństwo 2007, nr 3, s. 47-55.1643-8299http://hdl.handle.net/11315/25322"Zarówno lekarze, jak i przedstawiciele innych kategorii zawodowych związanych z lecznictwem, od wielu lat zwracają uwagę na trzy niepokojące zjawiska, których doświadcza człowiek hospitalizowany — często przez długi czas — w instytucjach zamkniętej opieki zdrowotnej, tj. w klinikach i szpitalach. Pierwsze to niekiedy złe samopoczucie pacj enta o nadwątlonym zdrowiu. Ogarnia go niej ednokrotnie strach i przerażenie, obawa o przyszłość i niepewność dotycząca efektów leczenia. Prześladuj ągo myśli o tym, co pozostawił w domu i pracy zawodowej na czas leczenia. Myśli tepotęgowane sąu niego przez monotonię spowodowanąbieląszpitalną, wykonywaniem tych samych codziennych czynności porządkowo-pielęgnacyjnych w salach, obserwacją zachowania pacjentów często przestraszonych zabiegami leczniczymi, treścią rozmów toczonych pomiędzy chorymi, w czasie których wyolbrzymiane są niejednokrotnie przez rozmówców informacje o zabiegach leczniczych i ich skutkach."(...)plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 PolskaterapiazdrowiechorobakulturoterapiaMedycynaSocjologiaZdrowieArtykuł