Szczepaniak-Wiecha, Izabela2019-06-272019-06-272003Państwo i Społeczeństwo 2003, nr 1, s. 175-180.1643-8299http://hdl.handle.net/11315/25592"„Rodzinna opieka zastępcza jest formą pomocy dzieciom i ich rodzicom, którzy przez pewien czas muszą żyć w separacji od siebie z powodu zaniedbania, fizycznego lub seksualnego znęcania się lub innych szczególnych okoliczności wymagających opieki poza domem” (Polkowski 1998: 5). W roku 2000 w systemie zastępczej opieki rodzinnej w Polsce miały miejsce zasadnicze zmiany prawne. Zadania organizowania opieki w rodzinach zastępczych należące do systemu oświaty po kilkudziesięcioletnim okresie czasu zostały przekazane w zakres działania pomocy społecznej. W nowym systemie pomocy dziecku i rodzinie rodzinna opieka zastępcza postrzegana jest jako jedna z usług, której celem jest wspieranie rodzin dotkniętych kryzysem. Sytuacja kryzysowa może być spowodowana niekorzystnymi warunkami społeczno-ekonomicznymi, bądź czynnikami wewnętrznymi, takimi jak choroba jednego z członków rodziny, niewydolność wychowawcza, uzależnienie itp. Podstawowe założenia reformy systemu opieki nad dzieckiem przewidują wprowadzenie następujących zasad pomocy i opieki: bliżej dziecka (najlepiej w rodzinie), wcześniej (zanim narosną problemy), krócej (aby nie zdejmować odpowiedzialności z rodziny za dziecko), taniej (decydując się na stosowanie rodzinnych form opieki zastępczej, formy instytucjonalne stosować w ostateczności) i lepiej (opierając się na wiedzy i doświadczeniach specjalistów pracujących z dziećmi i rodziną) (Wiecha 2002)."(...)plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polskarodzina zastępczaopieka zastępczaUstawa o pomocy społecznejadopcjarodzinny dom dzieckapogotowie rodzinneSocjologiaPsychologiaEdukacjaArtykuł