Tomasiewicz, JarosławGrudka, Piotr2018-06-222018-06-222017Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka 2017, nr 3, s. 91-110.1899-6264http://hdl.handle.net/11315/19668Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publicationPolska Partia Socjalistyczna miała silne tradycje działalności paramilitarnej, sięgające 1904 r. Socjalistyczne formacje bojowe – Pogotowie Bojowe i Milicja Ludowa – odegrały istotną rolę walkach o niepodległość i granice. W późniejszym okresie partyjna milicja służyła do walki zarówno z prawicą (m.in. w czasie przewrotu majowego 1926 r.) jak i z komunistami. Milicja w Warszawie stopniowo uniezależniała się od partii i angażowała w działania kryminalne. Ostatecznie doprowadziło to do rozłamu w 1928 r. i utworzenia PPS – dawnej Frakcji Rewolucyjnej.The Polish Socialist Party (PPS) had a long and strong tradition of paramilitary activity since 1904. Socialist armed formations – the Fighting Emergency Squad and the Peoples’ Militia – were very active during the struggle for Independence and – afterwards – frontiers of the Second Republic of Poland 1917–21. In later period militia of the PPS fought both against rightists (especially in Józef Piłsudski’s coup d’état in 1926) and communists. The Warsaw branch of militia gradually became independent from the Party’s leadership and engaged in criminal activity. Finally militiamen split up and created so-called Former Revolutionary Fraction of PPS in 1928.plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polskaprzemoc politycznaruch socjalistycznymilicjapolitical violencesocialist movementmilitiaHistoriaBezpieczeństwo narodowe i wewnętrzneArtykuł2451-0718