Tomasiewicz, Jarosław2018-08-072018-08-072016Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka 2016, nr 2, s. 67-86.1899-6264http://hdl.handle.net/11315/20262Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publicationŻycie polityczne w okresie dwudziestolecia międzywojennego nacechowane było przemocą. Polska prawica (zarówno nacjonalistyczna jak konserwatywna) była jednym z aktorów tej przemocy, lecz początkowo nie odgrywała w niej wiodącej roli. Pomimo pewnej fascynacji faszyzmem polscy prawicowcy w latach 20. nie byli gotowi do systematycznego stosowania przemocy. Punktem zwrotnym był przewrót 1926 r. Nowopowstały Obóz Wielkiej Polski posiada paramilitarną strukturę, a jego młodzieżowe skrzydło szkoliło się do walki. Ta ewolucja w kierunku przemocy politycznej została przerwana delegalizacją OWP w 1933 r.The political life in the Second Republic was very violent and volatile. The Polish political right (both conservative and nationalist) was one of actors of the violence theatre but initially its role was not principal. Despite certain fascination with fascism, Polish rightists of the 20s were not ready for the systematic use of violence. The turning point was the coup d’etat of the 1926. The newly created Obóz Wielkiej Polski (Greater Poland Camp) had a paramilitary structure and its youth wing were trained into violence. This violent evolution was stopped by banning of the OWP in 1933.plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polskaskrajna prawicaprzemoc politycznaII Rzeczpospolitafar rightpolitical violencePolish Second RepublicBezpieczeństwo narodowe i wewnętrzneHistoriaArtykuł2451-0718