Repozytorium Uniwersytetu
Andrzeja Frycza Modrzewskiego
w Krakowie
Witaj w Repozytorium Uniwersytetu
Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie
Repozytorium eRIKA to cyfrowa kolekcja dokumentów stanowiących świadectwo naukowej, badawczej oraz dydaktycznej działalności pracowników Uniwersytetu Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie. Znajdziesz tu między innymi: artykuły naukowe, książki i fragmenty książek, rozprawy doktorskie, raporty z prac badawczych, nagradzane prace magisterskie i licencjackie oraz materiały konferencyjne. A wszystko w otwartym dostępie! Zbiory w DSpace
Wybierz Zbiór, aby przeglądać jego Kolekcje
Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4
Najnowsze publikacje
English Exam Practice. Próbne egzaminy z języka angielskiego dla studentów Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
(Oficyna Wydawnicza AFM, Kraków 2016, 2016) Firek, Anna; Sosenko, Anna; Babińska, Renata; Kościńska, Agnieszka; Skalska-Nowak, Katarzyna
Drodzy Studenci!
Oddajemy w Wasze ręce zestaw arkuszy egzaminów próbnych z języka angielskiego przeznaczonych dla Studentów
Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Mamy nadzieję, że materiał ten pozwoli Wam poczuć się pewniej
w trakcie przygotowań do egzaminu oraz podczas samego egzaminu końcowego z lektoratu języka angielskiego.
Zgodnie z przepisami osoba kończąca studia I stopnia powinna znać język obcy co najmniej na poziomie B2 wg
Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego (patrz: str. 7). Absolwent studiów jednolitych magisterskich oraz
studiów drugiego stopnia powinien posługiwać się językiem na poziomie B2+ lub wyższym. Ponadto, od absolwenta studiów
wyższych wymaga się znajomości języka obcego w zakresie studiowanego kierunku, czyli tzw. języka specjalistycznego (English
for Specific Purposes).
Egzamin kończący lektorat w Krakowskiej Akademii spełnia wymogi wspomnianego przepisu. Zbudowany jest tak
samo dla wszystkich kierunków oferowanych przez naszą Uczelnię. Składa się z czterech części sprawdzających umiejętność
rozumienia tekstu czytanego, rozpoznawania i stosowania struktur gramatycznych, znajomość słownictwa oraz umiejętność
użycia języka w kontekście (funkcje językowe). Wszyscy studenci podchodzą do egzaminu na wymaganym przez przepisy
poziomie: na studiach pierwszego stopnia na poziomie B2 lub wyższym, a na studiach jednolitych magisterskich na poziomie
B2+ lub wyższym. Ponadto wszyscy studenci zdają część specjalistyczną, która obejmuje słownictwo z zakresu dziedzin nauki
i dyscyplin naukowych właściwych dla wybranego kierunku studiów. Bardziej szczegółowy opis struktury egzaminu znajduje
się na stronie 6. Na stronie 8 można zapoznać się ze strukturami gramatycznymi obowiązującymi na egzaminie (Grammar and
Structures List). Znajduje się tam także informacja o tym, gdzie można znaleźć próbne zadania egzaminacyjne sprawdzające
dane zagadnienie w dalszej części książki.
Niniejsza publikacja zawiera pięć przykładowych arkuszy egzaminacyjnych z ogólnego języka angielskiego – 3 arkusze na
poziomie B2 i dwa na poziomie B2+. Załączone są również przykładowe zadania z języka specjalistycznego (English for Specific
Purposes exam tasks) dla większości kierunków studiów znajdujących się w ofercie dydaktycznej Krakowskiej Akademii. Do
zadań dołączony jest klucz odpowiedzi (Key), który daje możliwość samodzielnej pracy z materiałem oraz samooceny.
Do celów publikacji niektóre pokrewne kierunki zostały połączone (Architektura i Architektura Wnętrz, Pielęgniarstwo
i Ratownictwo Medyczne, Bezpieczeństwo Narodowe i Bezpieczeństwo Wewnętrzne, Zarządzanie oraz Finanse i Rachunkowość).
Nie znaczy to jednak, że w taki sam sposób będą one połączone na egzaminie końcowym. Treści sprawdzane w tej części
egzaminu są ściśle związane z materiałem leksykalnym przerobionym na zajęciach dydaktycznych bądź zleconym przez Lektora
prowadzącego do pracy własnej.
Mamy nadzieję, że materiał, który oddajemy w Wasze ręce będzie przydatnym źródłem dodatkowych ćwiczeń językowych,
które pomogą Wam jak najlepiej przygotować się do egzaminu i zdać go celująco!
Good Luck!
Analiza kultury bezpieczeństwa pacjenta w szpitalu
(2024) Borodziuk, Gabriela; Merklinger-Gruchała, Anna; Pielęgniarstwo
Bezpieczeństwo pacjenta jest jednym z najważniejszych aspektów opieki zdrowotnej, ma ono kluczowe znaczenie dla jakości świadczonych usług medycznych oraz zaufania pacjentów do systemu opieki zdrowotnej. Kultura bezpieczeństwa pacjenta obejmuje wszystkie działania, postawy i procedury mające na celu minimalizowanie ryzyka wystąpienia błędów medycznych oraz zapewnienie pacjentom najwyższego standardu opieki.
Celem badania była analiza kultury bezpieczeństwa pacjenta z punktu widzenia personelu medycznego w jednym z krakowskich szpitali. Grupę badawczą stanowił personel medyczny pracujący w bezpośrednim kontakcie z pacjentem (n = 78), w tym 63 (80%) pielęgniarki i położne, a 15 (20%) lekarze. Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z użyciem polskiej adaptacji kwestionariusza Hospital Survey on Patient Safety Culture (HSOPSC); w wersji polskiej użyto nazwy Ankieta Szpitalnego Bezpieczeństwa Pacjenta (ASBP). Kwestionariusz składa się z 42 itemów (stwierdzeń), które tworzą 12 wymiarów.
Analizę statystyczną podzielono na 7 etapów. W pierwszym etapie została wykonana statystyka opisowa, w kolejnych stosując narzędzia statystyczne przeprowadzono analizę poszczególnych wymiarów i ich wpływa na bezpieczeństwo pacjenta oraz zależności pomiędzy poszczególnymi wymiarami, a cechami ankietowanych. Badanie zostało przeanalizowane za pomocą programu Statistica 13.3, a uzyskane wyniki zostały porównane do innych badań z wykorzystaniem kwestionariusza HSOPSC i jego adaptacji.
Badanie wykazało, że poziom kultury bezpieczeństwa w jednym z krakowskich szpitali, w 11 na 12 wymiarach wymaga poprawy (w danych wymiarach liczba pozytywnych odpowiedzi była niższa niż 50%), a w jednym wymiarze („Praca zespołowa na oddziale” – W1) poziom kultury bezpieczeństwa jest neutralny (odsetek pozytywnych odpowiedzi wynosił między 50% a 75%). Najniżej oceniany był wymiar 4 „Wsparcie dyrekcji na rzecz bezpieczeństwa pacjenta” (13,42% pozytywnych odpowiedzi), a w jednym ze stwierdzeń tworzących ten wymiar stwierdzono, że jedynie 9,1% respondentów uważa, że dyrekcja szpitala tworzy atmosferę pracy sprzyjającą bezpieczeństwu pacjenta. Nisko oceniany był też wymiar 12 „Pozbawiona sankcji reakcja na błędy” (20,51% pozytywnych odpowiedzi), w którym większość (62,8%) respondentów jest przekonana, że ich błędy mogą być lub będą wykorzystywane przeciwko nim. W wymiarze 8 „Częstość raportowania zdarzeń” (30,30% pozytywnych odpowiedzi) ponad 45% respondentów zaznaczyło, że popełnione błędy, ale w porę skorygowane tak aby nie wyrządziły szkody pacjentowi są zgłaszane rzadko albo nigdy.
Wnioski uzyskane z tego badania mogą posłużyć do zidentyfikowania obszarów wymagających poprawy w zakresie kultury bezpieczeństw pacjenta, co w konsekwencji pozwala na wdrożenie celowanych rozwiązań zmniejszających ilości i częstości występowania zdarzeń niepożądanych, ale również może poprawić formę i proces zgłaszania błędów medycznych.
Konfuzja ograniczonych praw rzeczowych
(2024) Gurdek, Dominik; Biernat, Jakub; Prawo
Ze wstępu: "Tematem niniejszej pracy magisterskiej jest konfuzja ograniczonych praw rzeczowych. Konfuzja to termin przyjęty w piśmiennictwie i judykaturze dla nazwania sposobu wygaśnięcia prawa obciążającego rzecz w chwili, gdy rzecz przejdzie na uprawnionego z tytułu ustanowionego prawa. Bywa używany także dla określenia wygaśnięcia wierzytelności na skutek połączenia wierzytelności i zobowiązania w jednej osobie. Zasada konfuzji ograniczonych praw rzeczowych została wyrażona w art. 247 k.c. Ograniczone prawa rzeczowe znane przez polskie prawo cywilne różnią się między sobą treścią, zakresem przedmiotowym i podmiotowym, które mogą powodować, że przytoczona zasada, ze względu na swoją ogólność, nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o los prawny ograniczonego prawa rzeczowego w następstwie przekształceń podmiotowych, szczególnie problematycznych w warunkach wielopodmiotowości. Jednocześnie zaś, przepisy odnoszące się do poszczególnych ograniczonych praw rzeczowych precyzują kwestię wygaśnięcia danego prawa w sposób szczątkowy bądź wcale."(...)
Wykorzystanie metody teatroterapii a poziom lęku i samoocena osób z uzależnieniem od substancji psychoaktywnych (Na przykładzie badań pacjentów Zakładu Lecznictwa Odwykowego „Szansa” w Pławniowicach)
(2024) Piwowarczyk, Katarzyna; Zinkiewicz, Beata; Pedagogika; Pedagogika resocjalizacyjna z elementami kryminologii
Ze wstępu: "Uzależnienie od substancji psychoaktywnych to złożony problem zdrowotny i społeczny, który prowadzi do poważnych konsekwencji w różnych sferach życia osoby z uzależnieniem oraz osób z jej otoczenia. Charakteryzuje się niekontrolowanym przyjmowaniem substancji psychoaktywnych, mimo negatywnych skutków zdrowotnych, psychologicznych i społecznych. Osoby z uzależnieniem często doświadczają wykluczenia społecznego, strat w sferze relacji interpersonalnych, problemów z samorozwojem oraz trudności w funkcjonowaniu zawodowym. Metody leczenia uzależnień opierają się na psychoterapii, która obejmuje różne techniki, takie jak terapia poznawczo-behawioralna czy terapia grupowa. Niestety, niewiele ośrodków terapeutycznych korzysta z dodatkowych metod wspomagających proces terapeutyczny, takich jak dramaterapia, mimo jej potencjalnych korzyści, które są udokumentowane w innych obszarach terapii, takich jak praca z osobami z niepełnosprawnościami intelektualnymi lub zaburzeniami psychicznymi."(...)
Schronisko Górskie (W)Schód nad Zadnim Stawem Polskim w Tatrach
(2024) Trojnar, Aleksandra; Kisielewski, Bartłomiej; Architektura
Ze wstępu: "Dzisiejsza codzienność to pajęczyna obowiązków, stresu, ciągłego pośpiechu i zmęczenia. Wszystkie te czynniki sprawiają, że człowiek coraz częściej czuje się zagubiony i przytłoczony życiem w miejskiej dżungli, która niewiele ma wspólnego z naturą. Niestety, w naszym krajobrazie często króluje zjawisko betonozy – „procesu, w którym przestrzenie miejskie są bezrefleksyjnie pokrywane betonem i innymi twardymi nawierzchniami. Prowadzi to do utraty zieleni i zwiększenia problemów środowiskowych, takich jak zjawisko miejskiej wyspy ciepła.” Sytuacja ta powoli się zmienia, gdyż przystosowuje się przestrzeń publiczną do dynamicznie zmieniającego się klimatu. Jednak zmiana ta nie oznacza nowej idei, ponieważ w latach 80. i 90., bloki z wielkiej płyty otoczone były zielenią, a odległości między nimi były dużo większe niż obecne minimum określone w przepisach."(...)