Przeglądaj wg Autor "Klimek, Krystyna"
Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Ból i cierpienie(Oficyna Wydawnicza AFM, 2006) Charczuk, Edward; Iwaszczyszyn, Jan; Kamińska, Alicja; Klapa, Wojciech; Klimek, Krystyna; Kwiecińska, Agnieszka; Magosa, Dorota; Miller, Agnieszka; Orbik, Zbigniew; Ortenburger, Arkadiusz; Ortenburger, Dorota; Pasiut, Błażej; Repka, Iwona; Siwiec, Dominika; Szczurek, Agnieszka; Szeliga, Marta; Witkowska-Mańko, Renata; Wójcik, Katarzyna; Wylegała, JoannaZe wstępu: "Nie wszystko, co polskie, jest zarazem ogólnoludzkie, ale na pewno wszystko, co ludzkie, jest zarazem polskie. Encykliki Jana Pawła II z całą pewnością miały charakter uniwersalny, wszakże - jak dopatrzył się tego ks. J. Tischner - wywodziły się z polskiego doświadczenia ich Autora. Czegoś, co ogólnoludzkie, nie da się oddzielić od tego, co polskie. Podobnie z europejskością. Oto wiek XIII. W Rzymie pojawiają się zakonnicy św. Ducha, którzy myśl chrześcijańską o miłości bliźniego wprowadzają w czyn. Akceptuje ich papież Innocenty III, upominając, by w Chrystusie widzieli chorego, tak jak w chorym mają widzieć samego Chrystusa. Tenże papież ustanawia im coroczne święto na drugą niedzielę po święcie Trzech Króli. Duchacy są w całej Europie. Wkrótce znajdują się w Polsce, gdzie będą działać przez wieki. W Krakowie mają swój szpital pod wezwaniem św. Ducha."(...)Pozycja Holistyczna opieka nad człowiekiem chorym u schyłku życia i jego rodziną w środowisku domowym (zadania i sposób ich realizacji)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2005) Klimek, KrystynaZ wprowadzenia: "Żyjemy w społeczeństwie, które usiłuje w różny sposób uciekać od problemu bólu, cierpienia i śmierci, a przecież życie, ból, cierpienie i śmierć są sprzężone ze sobą w sposób nierozerwalny i dotyczą każdego z nas. Zarówno w rodzinach jak i w instytucjach powołanych do opieki na chorymi wciąż za mało mówi się o umieraniu i śmierci w sposób otwarty i naturalny. Wiek XX ukształtował nowy model postaw wobec śmierci wyrażający się całkowitą jej negacją tak w wymiarze indywidualnym jak i społecznym. Na co dzień wolimy o niej nie myśleć, nie potrafimy o niej rozmawiać. „Najlepsze, co dziś można - to umrzeć niepostrzeżenie dla siebie i innych” - pisze Philippe Aries, francuski antropolog. Toteż początek XXI wieku jest okazją do refleksji nad człowiekiem, społeczeństwem, kulturą. Zadajemy sobie wiele trudnych pytań. Jak podtrzymać życie? Jak poradzić sobie z poczuciem odchodzenia? Jak budować realną nadzieję? Jak pozbawić śmierć choćby części jej grozy?"(...)Pozycja Państwo i Społeczeństwo nr 3, 2005 : Wybrane problemy rodziny u progu ponowoczesności(Oficyna Wydawnicza AFM, 2005) Szmyd, Jan; Kocik, Lucjan; Jaskulska, Katarzyna; Makiełło-Jarża, Grażyna; Panek, Anna; Drobny, Paweł; Szot, Wojciech M.; Grochowski, Jan; Szyszko-Bohusz, Andrzej; Huget, Patrycja; Kaczanowska, Aniela; Kuziel, Katarzyna; Szarota, Zofia; Balicka, Agnieszka; Stancheva-Popkostadinova, Vaska; Kliś, Maria; Bocheńska-Seweryn, Maria; Worek, Barbara; Loranc, Katarzyna; Młynarczyk, Michał; Wasilewska, Monika; Wójcik, Katarzyna; Józefik, Barbara; Kolarzyk, Emilia; Jaworska-Szyc, Jagoda; Łyszczarz, Justyna; Moszner, Katarzyna; Kaczmarska-Maderak, Anna; Pasiut, Błażej; Seweryn, Olga; Klimek, Krystyna; Pabiańczyk, Anna; Makiełło-Jarża, Grażyna; Kapiszewski, AndrzejPozycja Seniorzy w społeczeństwie XXI wieku. Materiały konferencyjne III Galicyjskich Spotkań Medycznych(Oficyna Wydawnicza AFM, 2004) Brataniec, Katarzyna; Gierczak, Bożena; Grodzicki, Tomasz; Huget, Patrycja; Kaczanowska, Aniela; Kasterka, Anna; Klimek, Krystyna; Kluz, Krystyna; Knabit, Leon; Kopaniszyn, Izabela; Krobicki, Marek; Makiełło-Jarża, Grażyna; Markiewicz, Anna; Ostrowska, Aurelia; Pauli, Jadwiga; Prażmowska, Barbara; Pyszkowska, Jadwiga; Radzik, Teresa; Skalska, Anna; Siany, Krystyna; Szarota, Zofia; Szlązak, Małgorzata; Urbaniak, Stanisława; de Walden-Gałuszko, Krystyna; Zielińska, Anita; Żak, Marek; Żychowski, JanZ przedmowy: "Naturalną koleją rzeczy wszyscy ku niej zmierzamy. Starość jest równie nieuchronna jak kolejna pora roku. A jednak na co dzień wolimy o niej nie myśleć, nie lubimy o niej mówić. W dzisiejszym świecie, kiedy liczy się przede wszystkim młodość, powodzenie, osobisty sukces, starość zazwyczaj kojarzy się z odchodzeniem na margines życia, dolegliwościami ciała, z samotnością. Czas mija, a my łudzimy się, że mija dla innych, nie dla nas, że my sami nadal jesteśmy młodzi. Aż pewnego dnia nieoczekiwanie jakiś dobrze wychowany młody człowiek z wymownym spojrzeniem ustępuje nam miejsca w tramwaju... Jak godzimy się z upływem czasu, co robimy, żeby przygotować się do tego, jacy będziemy za kilka, kilkanaście, kilkadziesiąt lat, żebyśmy nie czuli się zaskoczeni, żeby nie pozostało nam tylko gorzkie „a nie mówiłem” i poczucie zmarnowanych życiowych szans? Jak dziś odnosimy się do naszych seniorów w rodzinach, w najbliższym otoczeniu, w społeczeństwie, do którego należymy? Stoi przed nami wiele trudnych zadań."(...)