Przeglądaj wg Autor "Kosmaty, Piotr"
Teraz wyświetlane 1 - 7 z 7
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Bezpieczeństwo Teoria i Praktyka nr 1-2, 2009(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Tyburska, Agata; Molo, Beata; Pomykała, Marta; Lipski, Jacek; Nalaskowska, Urszula; Sęk, Andrzej; Bogdalski, Piotr; Ciarka, Mariusz; Łuka, Piotr; Micek, Danuta; Karwowski, Sylwester; Marecik, Krystian; Głodziński, Andrzej; Krawiec, Paweł; Konik, Anna; Pomorski, Paweł; Kosmaty, Piotr; Mirska, Natalia; Aksamitowski, Andrzej; Kozak, Zygmunt; Kozak, Zygmunt; Stachnik, Paweł; Kraj, Kazimierz; Lasoń, Marcin; du Vall, Marta; Budzowski, Artur; Tobolczyk, Grzegorz; Budzowski, KlemensPozycja Bezpieczeństwo Teoria i Praktyka nr 3-4, 2009(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Czaja, Jan; Jaworski, Michał; Kraj, Kazimierz; Ciechanowski, Grzegorz; Stańczyk, Jerzy; Żebrowski, Andrzej; Mielus, Magdalena; Plichta, Jarosław; Urban, Andrzej; Kosmaty, Piotr; Pepłoński, Andrzej; Służałek, Dominik; Докашенко, Віктор М.; Śliż, Małgorzata; Banach, Marian; Kraj, Kazimierz; Budzowski, KlemensPozycja E-podsłuch. Zarys problematyki(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Kosmaty, PiotrArtykuł porusza problematykę stosowania przez służby państwowe tzw. podsłuchu komputerowego. We współczesnym świecie w zasadzie brak jest dziedziny życia, która funkcjonowałaby bez wykorzystywania komputerów. Powoduje to także, że sieć wykorzystywana jest przez przestępców, a nawet terrorystów. To właśnie za pomocą sieci przestępcy przekazują sobie nawzajem szereg bardzo istotnych informacji. Państwo z pomocą swoich służb musi na takie zjawiska reagować. Istniejące w polskim systemie prawnym instytucje pozwalają na przechwytywanie transmisji teleinformatycznych i zapoznawanie się z ich treścią. W niniejszej pracy poddano analizie zarówno kwestie techniczne, jak i regulacje prawne umożliwiające prowadzenie podsłuchu komputerowego. Policja i inne służby na gruncie polskiego prawa mogą przechwytywać transmisje teleinformatyczne w ramach czynności operacyjno- rozpoznawczych, jak i procesowych. Wart podkreślenia jest fakt, że teledowody zgromadzone podczas podsłuchu operacyjnego stanowią pełnowartościowy dowód, który można wykorzystać podczas procesu sądowego. W artykule starano się również pokazać, jak trudna jest walka z przestępcami i terrorystami wykorzystującymi w swojej działalności zasady tzw. steganografi i. Wykorzystywanie tej metody może w praktyce spowodować, iż podsłuch będzie bezskuteczny. Należy także pamiętać, że podsłuch komputerowy musi być prowadzony z zachowaniem standardów demokratycznego państwa prawa, jako jeden z najdrastyczniejszych instrumentów ingerujących w prawa człowieka.Pozycja Inspiracje i wspomnienia dedykowane pamięci Jerzego Koniecznego(Oficyna Wydawnicza AFM, 2021) Widacki, Jan; Aleksandrowicz, Tomasz; Anklewicz, Andrzej; Chlebowicz, Piotr; Feluś, Antoni; Hoc, Stanisław; Kudła, Jacek; Kosmaty, Piotr; Leśniak, Marek; Marcinowski, Maciej; Młodziejowski, Bronisław; Szydłowski, Dariusz; Mucha, Krzysztof; Niemczyk, Piotr; Owoc, Mirosław; Siemiątkowski, Zbigniew; Wielki, Rafał; Zienkiewicz, Dorota; Zubańska, Magdalena; Abramowicz, Marek; Zubański, SławomirPłk w st. spocz., dr hab. Jerzy Konieczny, prof. Uniwersytetu Opolskiego (13 sierpnia 1950 – 27 lipca 2020) Po ukończeniu chemii na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach i uzyskaniu tytułu magistra (w zakresie chemii) zatrudnił się w Zakładzie Kryminalistyki na Wydziale Prawa i Administracji tegoż Uniwersytetu, na etacie technicznym. W 1979 roku, po uzyskaniu stopnia doktora na Uniwersytecie Wrocławskim (Ekspertyza dokumentów sporządzonych pismem ręcznym na papierach syntetycznych – promotor: doc. dr hab. Zdzisław Kegel), przeszedł na etat adiunkta. W 1990 roku, na podstawie pracy Pojęcie prawdopodobieństwa ze stanowiska procesu karnego i kryminalistyki, uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk prawnych na Uniwersytecie Śląskim. W międzyczasie, po odbytych studiach zaocznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskał tytuł magistra prawa. Obok pracy na Uniwersytecie Śląskim, w latach 1988–1989 był kierownikiem Zakładu Kryminalistyki Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie. Był jednym ze współzałożycieli Klubu Inteligencji Katolickiej w Katowicach, członkiem „Solidarności”. W sierpniu 1990 roku został szefem delegatury Urzędu Ochrony Państwa w Katowicach, a w 1991 roku zastępcą szefa urzędu. Przez okres, kiedy MSW kierował Antoni Macierewicz, odszedł z urzędu i został podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Wałęsy. W czerwcu 1992 roku został szefem UOP. Z funkcji tej zrezygnował w grudniu 1993 roku. Założył wtedy firmę ochroniarsko-detektywistyczną Konsalnet. W 1995 roku objął na krótko tekę Ministra Spraw Wewnętrznych w gabinecie Józefa Oleksego. W 1997 roku bezskutecznie kandydował do Sejmu. Od tego momentu wycofał się z działalności politycznej, poświęcając swój czas pracy naukowej i biznesowi (wykaz Jego publikacji naukowych znajduje się na stronach 9–17). W tym czasie był również nauczycielem akademickim (profesorem uczelnianym) w Uczelni Łazarskiego w Warszawie, Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, a później w Uniwersytecie Opolskim. Zmarł nagle 27 lipca 2020 roku. Jan WidackiPozycja Kontrola rozmów telefonicznych jako czynność procesowa(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Kosmaty, PiotrNiniejszy artykuł poddaje analizie uregulowania dotyczące tzw. podsłuchu procesowego, który może być stosowany przez prokuratora lub sąd po wszczęciu postępowania przygotowawczego. Podsłuch procesowy, pomimo pewnych mankamentów, respektuje zasady demokratycznego państwa prawa wyznaczone przez Europejską Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Konstytucję RP. Decyzja o jego zastosowaniu oddana została w ręce niezawisłego sądu. Stosowanie tej metody gromadzenia materiału dowodowego ograniczono do zamkniętego kręgu enumeratywnie wymienionych przestępstw. Określono precyzyjnie ramy czasowe, w jakich wolno prowadzić podsłuch, stanowiąc, że czynność ta może trwać maksymalnie sześć miesięcy. Rozwiązanie takie w praktyce może prowadzić do komplikacji w skutecznym gromadzeniu dowodów, ale niewątpliwie stanowi poważną gwarancję przed stosowaniem tzw. podsłuchu nadmiernego. Określony został zakres podmiotowy stosowania kontroli rozmów, czyli krąg osób, względem których można stosować podsłuch. Przedstawione uwagi na temat funkcjonowania podsłuchu w polskim prawie karnym wskazują, iż obecne rozwiązanie, mimo mankamentów, stara się zabezpieczyć możliwość zdobywania dowodów, przy równoczesnym respektowaniu konstytucyjnego prawa do poszanowania wolności i tajemnicy komunikowania się.Pozycja Sprawozdawczość sądowa w świetle prawa prasowego(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Kosmaty, PiotrCelem artykułu jest przedstawienie problematyki sprawozdawczości prasowej znajdującej swoje podstawy normatywne w art. 357 k.p.k., a zatem regulującej rejestrację rozprawy przez przedstawicieli środków masowego przekazu. Pierwsza część artykułu skoncentrowana została wokół zasady jawności postępowania karnego i jej podstawowych rudymentów, jak również jej pozytywnych oraz negatywnych aspektów. Podkreśleniu przy tym uległ fakt, że w polskim systemie prawnym nie jest znana całkowita jawność procesu karnego. Następnie skupiono się na samej możliwości rejestrowania przebiegu rozprawy wynikającej z art. 357 § 1 k.p.k. oraz ostatniej zmianie w brzmieniu wskazanego przepisu, wprowadzonej na mocy ustawy nowelizującej z dnia 10 czerwca 2016 roku. W dalszej części – bardziej rozbudowanej – dokonano analizy normatywnej regulacji dotyczącej sprawozdawczości prasowej odwołując się do poprzednio obowiązującej treści przepisu. Podkreślono zasadnicze różnice w założeniach legislacyjnych. Omówiono przesłanki, od których kumulatywnego zaistnienia uzależnione było wydanie przez sąd zgody na rejestrację rozprawy, tj.: wzgląd na interes społeczny, dbałość o prawidłowy przebieg rozprawy, wzgląd na interes uczestnika postępowania. Ostatnia część artykułu stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy radykalne zwiększenie zasady jawności nie wpłynie negatywnie na przebieg postępowania karnego oraz na interes społeczny i prywatny. Rozważeniu poddano również problem związany z wytyczeniem właściwych granic pomiędzy niejednokrotnie sprzecznymi interesami występującymi w procesie karnym.Pozycja Studia Prawnicze: rozprawy i materiały nr 1 (20), 2017(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017-09) Banasik, Katarzyna; Augustyniak, Monika; Banaszkiewicz, Adam; Sęk, Andrzej; Róg, Mariusz; Kosmaty, Piotr; Chełmowska, Paulina Wilhelmina; Kural, Michał; Krzeczek, Monika; Molis, Katarzyna; Zimniak, Robert; Dominiuk, Ryszard Eugeniusz; Karolczyk, Piotr; Golonka, Anna; Stępień, Katarzyna; Biernat, Tadeusz; Lep, Łukasz; Maciąg, Zbigniew