Przeglądaj wg Autor "Szczepaniak-Wiecha, Izabela"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Państwo i Społeczeństwo nr 1, 2003
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2003) Szlachta, Bogdan; Kilian, Stanisław; Łabędź, Krzysztof; Bednarczyk, Bogusława; Stoczewska, Barbara; Reszczyński, Jarosław; Kapiszewski, Andrzej; Hoffmann, Henryk; Łętocha, Rafał; Seniów, Jerzy; Rybska-Klapa, Jolanta; Lumer, Agnieszka; Szczepaniak-Wiecha, Izabela; Pucek, Zbigniew; Paleczny, Tadeusz; Banaś, Monika; Dziuba-Burczyk, Alicja; Korzeniowski, Leszek; Ziarko, Janusz; Grott, Bogumił; Kilian, Stanisław; Kapiszewski, Andrzej
  • Miniatura
    Pozycja
    Zastępcza opieka rodzinna w Polsce
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2003) Szczepaniak-Wiecha, Izabela
    "„Rodzinna opieka zastępcza jest formą pomocy dzieciom i ich rodzicom, którzy przez pewien czas muszą żyć w separacji od siebie z powodu zaniedbania, fizycznego lub seksualnego znęcania się lub innych szczególnych okoliczności wymagających opieki poza domem” (Polkowski 1998: 5). W roku 2000 w systemie zastępczej opieki rodzinnej w Polsce miały miejsce zasadnicze zmiany prawne. Zadania organizowania opieki w rodzinach zastępczych należące do systemu oświaty po kilkudziesięcioletnim okresie czasu zostały przekazane w zakres działania pomocy społecznej. W nowym systemie pomocy dziecku i rodzinie rodzinna opieka zastępcza postrzegana jest jako jedna z usług, której celem jest wspieranie rodzin dotkniętych kryzysem. Sytuacja kryzysowa może być spowodowana niekorzystnymi warunkami społeczno-ekonomicznymi, bądź czynnikami wewnętrznymi, takimi jak choroba jednego z członków rodziny, niewydolność wychowawcza, uzależnienie itp. Podstawowe założenia reformy systemu opieki nad dzieckiem przewidują wprowadzenie następujących zasad pomocy i opieki: bliżej dziecka (najlepiej w rodzinie), wcześniej (zanim narosną problemy), krócej (aby nie zdejmować odpowiedzialności z rodziny za dziecko), taniej (decydując się na stosowanie rodzinnych form opieki zastępczej, formy instytucjonalne stosować w ostateczności) i lepiej (opierając się na wiedzy i doświadczeniach specjalistów pracujących z dziećmi i rodziną) (Wiecha 2002)."(...)