Przeglądaj wg Autor "Szczepankiewicz-Rudzka, Ewa"
Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka 2018, nr 3 (XXXII) : Stabilizacja i odbudowa obszarów pokonfliktowych w XXI wieku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Lasoń, Marcin; Zdanowski, Jerzy; Czornik, Katarzyna; Szczepankiewicz-Rudzka, Ewa; Warsza, Paulina Jagoda; Jureńczyk, Łukasz; Paterek, Anna; Orłowski, Piotr; Elak, Leszek; Cziomer, Erhard; Kubiak, Krzysztof; Kraj, Kazimierz; Marek, Michał; Klisz, Maciej; Borkowski, Robert; Cyganik, Jagna; Saskowski, Maciej; Tkach, Liudmyla; Tokarz, Mirosław; Szelżyński, BartoszWprowadzenie: Cieszymy się, że możemy skierować do Państwa rąk kolejny numer periodyku „Bezpieczeństwo.Teoria i Praktyka”, tym razem poświęcony problematyce stabilizacji i odbudowy obszarów pokonfliktowych w XXI w. Podjęty temat jest niezwykle ważny, ponieważ żyjemy w czasach nieuporządkowanego świata, w którym liczba konfliktów zbrojnych o różnej skali i charakterze oraz wynikające z nich konsekwencje wpływają destrukcyjnie na ład międzynarodowy.Umiędzynarodowienie konfliktów wewnętrznych pełni często funkcję instrumentalną w grze, której stawką jest zajęcie przez dane państwo właściwego – z punktu widzenia jego decydentów – miejsca w nowym systemie ról międzynarodowych. Przykładem tego jest wojna domowa w Syrii, którą Jerzy Zdanowski w artykule rozpoczynającym tom traktuje jako „wojnę zastępczą”. Krótko przedstawia także istotę rekonstrukcji obszarów pokonfliktowych, czym jako badacz rozwija myśli pułkownika Piotra Gąstała, wieloletniego żołnierza i dowódcy Jednostki Wojskowej GROM, który podczas swojej służby przebywał w niejednym państwie dotkniętym konfliktem zbrojnym i wojną oraz ich skutkami. W udzielonym wywiadzie odnosi się on do zagadnienia stabilizacji ze swojej perspektywy – praktyka, któremu nie raz, na terenie prowadzenia działań wojskowych, przyszło mierzyć się z tym wszystkim, co kryje się pod tym pojęciem. Należy przy tym uwzględnić, że jako żołnierz jednostki specjalnej wykonywał tam specyficzne działania. O tym, jak podchodzą do nich nie tylko praktycy, ale i badacze, pisze Piotr Orłowski, analizując znaczenie sił specjalnych jako narzędzia stabilizacji na obszarach pokonfliktowych.Pozycja Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka nr 3, 2013(Oficyna Wydawnicza AFM, 2013) Parlicki, Mariusz; Ziarko, Janusz; Szczepankiewicz-Rudzka, Ewa; Krzysztof, Jarosław; Woroń, Jarosław; Skowroński, Andrzej; Stęplewski, Bogumił; Elekes, Edit; Kordas, Jerzy; Fałowski, Janusz; Piziak-Rapacz, Anna; Molo, Beata; Budzowski, KlemensPozycja Geopolityczne uwarunkowania bezpieczeństwa w regionie Sahelu(Oficyna Wydawnicza AFM, 2013) Szczepankiewicz-Rudzka, EwaSahel jest regionem o strategicznym znaczeniu. Z punktu widzenia geograficznego stanowi granicę między „białą Afryką Północną" i „czarną Afryką Subsaharyjską". Z punktu widzenia politycznego to obszar, w którym zderzają się interesy państw i społeczeństw subregionu, aktorów zewnętrznych tak państwowych (Chiny, USA, Francja), jak i niepaństwowych (Al-Quaida). W regionie Sahelu krzyżują się międzynarodowe szlaki przemytu narkotyków, broni, nielegalnego transferu ludzi przez Maghreb do Europy. Mając na względzie bezpieczeństwo międzynarodowe, nie bez znaczenia pozostaje fakt, że niedostępne, trudne do kontroli tereny sahelo-saharyjskie są infiltrowane przez ugrupowania radykalnego islamu. Artykuł prezentuje występujące w Sahelu czynniki wpływające na bezpieczeństwo regionalne i międzynarodowe. Zwrócono uwagę na czynniki ekonomiczne, polityczne, społeczne determinujące słabość państw subregionu. Dalsza część artykułu zawiera analizę programów administracji USA podejmowanych wobec regionu, wpisujących się w program „globalnej wojny z terroryzmem".Pozycja Libia po interwencji zbrojnej w 2011 roku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Szczepankiewicz-Rudzka, EwaArabska Wiosna przybrała w Libii formę wojny domowej, w następstwie której doszło do zewnętrznej interwencji zbrojnej i obalenia reżimu Muammara Kaddafiego. Bez mała siedem lat od wybuchu wojny państwo nadal pogrążone jest w chaosie. Brak zgody co do kształtu ustrojowego i przywództwa państwa konserwuje status quo i sprawia, że wyjście z impasu jest coraz trudniejsze. W artykule podjęto próbę analizy sytuacji politycznej Libii oraz czynników determinujących impas polityczny, którymi są – zdaniem autorki – przede wszystkim: współistnienie kilku ośrodków władzy, konflikty etniczne, aktywność ugrupowań zbrojnych (milicji), tworzonych zarówno przez wojskowych, jak i islamistów, a także słabość i brak jedności aktorów zewnętrznych, w tym ONZ, w wypracowywaniu kompromisu dotyczącego Libii.