Przeglądaj wg Autor "Taszycka, Anna"
Teraz wyświetlane 1 - 12 z 12
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Bent, czyli bliżej Becketta(Instytut Sztuki Pan; Stowarzyszenie LIBER PRO ARTE, 2008) Taszycka, AnnaThe authoress analyses 'Bent', a Sean Mathias film from 1997. The action of the movie takes place in the 1930s, in Nazi controlled Germany. The main character of the film, Max (Clive Owen) ends up in concentration camp in Dachau, where he refuses to admit to his homosexuality, but presents himself as a Jew. As a consequence on his prison garment there is a yellow Star of David instead of a pink triangle. During the transport to Dachau, Max meets Horst (Lothaire Blumenau), who wears his pink triangle with pride. In the last scene of the film Max also puts on prison clothes with the pink triangle badge, and it becomes clear that the film is about his search for identity. The authoress highlights the theatrical artificiality with which the film was made. She identifies it as a pursuit of the effect of otherness that is known from Bertold Brecht's dramas, but in her analysis and search of theatrical analogies, she goes one step further, and in the plain and reserved form of the film, its drama like quality, its rhythm and symbolism she finds echoes of Samuel Becket's plays and style, thus allowing her to classify 'Bent' as a film in the style of Becket.Pozycja Cicha rewolucja: kobieca perspektywa w filmie dokumentalnym w Polsce(Instytut Sztuki Pan; Stowarzyszenie LIBER PRO ARTE, 2018) Taszycka, AnnaAutorka opisuje nowe zjawisko, czyli kobiecą falę w dokumencie, na przykładzie analizy dwóch filmów: „Komunia” w reżyserii Anny Zameckiej (2016) oraz „Więzi” w reżyserii Zofii Kowalewskiej (2016). W obydwu przypadkach mamy do czynienia z intymnym portretem rodzinnym oglądanym z kobiecej perspektywy. Filmy te wydają się dobrymi przykładami szerszych przemian, jakim współcześnie podlega polskie kino. W obu obrazach brak co prawda perspektywy zaangażowanego feminizmu, a jednak wymykają się one „patriarchalnej perspektywie” z racji konsekwentnego przyjęcia przez autorki kobiecego spojrzenia.Pozycja Co widać z okien neoawangardy? "Z mojego okna" (1978–1999) Józefa Robakowskiego i "Czarny kwadrat na białym tle mieszka w widoku z mojego okna" (2017) Tobiasza Jędraka(Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny, 2019) Taszycka, AnnaAutorka porównuje dwa filmy artystów różnych generacji. Z mojego okna to jeden z najbardziej znanych filmów wideo Józefa Robakowskiego. Z kolei mniej znana praca artysty młodszego pokolenia Tobiasza Jędraka już samym swoim tytułem nawiązuje do filmu autora Moich videomasochizmów. Podobieństwo między nimi polega m.in. na tym, że oba dzieła wydają się stosunkowo proste formalnie, a sam temat na pierwszy rzut oka niezwykle banalny: to widok z okna prywatnego mieszkania. Autorka wpisuje film Robakowskiego w dodatkowy kontekst, jakim jest kino moralnego niepokoju, tworzące główny nurt polskiego kina w latach 70. XX wieku, wraz z przypisaną mu kategorią realizmu. Śledzi także autorskie strategie w obu filmach.Pozycja Filmowa biografia łódzkich awangardzistów(Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny, 2018) Taszycka, AnnaTekst Anny Taszyckiej mówi o eksperymentalnym filmie Kobro/Strzemiński. Opowieść fantastyczna (2018) w reżyserii Borysa Lankosza, w którym zagrali Agata Buzek i Łukasz Simlat. Autorka rozpatruje film Lankosza w kontekście działań dotyczących ponownego odkrywania czy reinterpretowania twórczości Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego, podkreślając jednocześnie oryginalność i niekonwencjonalność projektu rozpiętego między filmem dokumentalnym, wideo-artem a nawet spektaklem Teatru Telewizji. Eksperymentalny charakter filmu można tłumaczyć nawiązaniem do awangardowej spuścizny artystów, ale także niechęcią reżysera do stworzenia klasycznej biografii. W dalszej części tekstu autorka przywołuje Powidoki (2016) Andrzeja Wajdy i zastanawia się, w jaki sposób film Lankosza można wpisać w kategorie filmu biograficznego.Pozycja Inicjacja i śmierć. Obsesje Nicolasa Roega(Instytut Sztuki Pan; Stowarzyszenie LIBER PRO ARTE, 2006) Taszycka, AnnaThe aurhoress introduces us to the filmmaking of the British director, its typical storylines and themes, concentrating on an analysis of two films: 'Walkabout' and 'Don't Look Now'. By selecting the films whose focus is on the critical situations, like initiation and death, she examines the cinematic world of Roeg and its ambivalence that is present at various levels. Ambivalence is the most adequate word to describe his works. Drawing on the opinions of other film critics and on her own inquiry, she says that strategic disorientation (the term used by Andrzej Zalewski within the context of post-modernist cinema) is Roeg's directing method, which puts him in the ranks of directors whose work preceded postmodernist cinema.Pozycja Kino stylu zerowego: reaktywacja(Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny, 2018) Taszycka, Anna"Z przyjemnością sięgnęłam po drugie wydanie książki Mirosława Przylipiaka Kino stylu zerowego. Egzemplarz pierwszego wydania z 1994 roku, z podtytułem Z zagadnień estetyki filmu fabularnego, mam na półce i w ciągu minionych lat wielokrotnie ubolewałam, że moi studenci nie mogą mieć własnego egzemplarza tej od lat niedostępnej na rynku wydawniczym pozycji. Na szczęście Mirosław Przylipiak oraz Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, przy wsparciu Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Gdańskiego, postanowili nie tylko wznowić książkę, ale i wydać ją w nowej wersji, przejrzanej i uzupełnionej o kolejne części, których dopisanie zostało podyktowane intensywnymi przemianami kina współczesnego."(...)Pozycja Magia wspólnot wyobrażonych w nowej Europie Środkowej(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Haratyk, Paulina; Raczek-Karcz, Marta Anna; Taszycka, AnnaNiniejsza publikacja jest próbą nakreślenia możliwej linii badań naukowych dotyczących przekształceń zachodzących w Europie Środkowej w ostatnim ćwierćwieczu, tj. w latach 1989–2014, odzwierciedlonych w wybranych dziełach i działaniach artystów wywodzących się z tego rejonu.Pozycja Mit, aktor, człowiek Rozmowa z Dorotą Karaś, autorką książki "Cybulski. Podwójne salto"(Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny, 2017) Taszycka, Anna"Doroto, chciałabym cię na początku naszej rozmowy spytać, do jakich archiwów udało ci się dotrzeć podczas pracy nad książką Cybulski. Podwójne salto? Na pewno do archiwum Instytutu Teatralnego, a gdzie jeszcze? PWST? W Instytucie Teatralnym znajduje się chyba siedem teczek poświęconych Zbyszkowi Cybulskiemu; odnajdziemy w nich jednak zaledwie kilka dokumentów, reszta to wycinki mu poświęcone, a także teksty wspomnieniowe aż do lat 2000, które nie były drukowane. Można tam odnaleźć różne perełki. Np. w latach 90. była w Warszawie awantura o to, czy nadawać jednej z ulic imię Cybulskiego, czy też może nie nadawać. Wtedy do ZASP-u napisała list fotografka, która była sąsiadką Cybulskiego jeszcze przed wojną, zdaje się, że nawet siedzieli w jednej ławce w szkole, i napisała, że nie rozumie, czemu wszyscy się tak dziwią temu, iż aktor ma zostać upamiętniony, skoro Cybulski był przecież warszawiakiem. Zupełnie zapomniano o tym, że Cybulski mieszkał kiedyś w Warszawie. Kiedy przyjechał do stolicy w latach 60. był tam kimś zupełnie obcym."(...)Pozycja Pokaż mi, czego nie widziałem – opowiedz mi, o czym nie słyszałem. Z Marianem Marzyńskim rozmawia Anna Taszycka(Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny, 2020) Taszycka, Anna"Może zaczniemy od tego, że pracował Pan jako wykładowca w Rhode Island School of Design w USA. Kiedy to było i jak długo trwało? To było w latach 1972–1976. Do mojego przyjazdu była tam fotografia i raczkujący film. Pojawiłem się jako pierwszy nauczyciel filmowiec."(...)Pozycja Surfikcja Przygody człowieka Poczciwego Franciszki i Stefana Themersonów(Instytut Sztuki Pan; Stowarzyszenie LIBER PRO ARTE, 2007) Taszycka, AnnaThe authoress re-examines one of the first experimental avant-garde films made in Poland in an inter-war period of 1918-1939. She identifies its auto-thematic elements and tries to find out what roles they play in a film work. To answer the question, she looks at the issue of avant-garde from a broader perspective and chooses literary avant-garde. She employs the category of surfiction, invented by Raymond Federman to describe changes in (not only) American literature, now called 'post-modern'. Examining the film from this perspective, she notes that the achievements of 20th century film avant-garde appear to corroborate Federman's later insights about rejection in a literary work of the category of the real at the expense of peculiarly constructed fiction.Pozycja Św. Performer(Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny, 2016) Taszycka, AnnaTekst jest analizą porównawczą filmów: Performer (2015, reż. Ł. Ronduda, M. Sobieszczański) oraz Rekolekcje (1977, reż. W. Leszczyński). Autorka umieszcza pierwszy z nich w kontekście współczesnego zwrotu kinematograficznego w rodzimym kinie. Specyfiką obu filmów jest przekraczanie granic formalnych: pomiędzy sztuką współczesną (Performer) i współczesnym teatrem (Rekolekcje) oraz filmową opowieścią o artyście. Rozmyte granice utrudniają recepcję filmów: zarówno dzieła Leszczyńskiego, jak i Performera, w którym tytułową rolę odtwarza artysta sztuki performance Oskar Dawicki, grający niejako samego siebie. Kluczem do połączenia obu filmów jest dla autorki figura jurodiwego. Postacie performerów z obu filmów – czy to w świecie współczesnym oddalonym od wartości duchowych (Performer) lub w takim, gdzie nadal się ich poszukuje (Rekolekcje) – podążają drogą wyznaczoną przez jurodiwego: ascezy, milczenia, specyficznego traktowania ciała oraz urągania światu.Pozycja Świat na wspak. Przygoda człowieka poczciwego Franciszki i Stefana Themersonów jako film-walizka(Instytut Sztuki Pan; Stowarzyszenie LIBER PRO ARTE, 2010) Taszycka, AnnaAutorka podejmuje się przeanalizowania "Przygody człowieka poczciwego" (1937) w oparciu o projekcję wspak. Możliwość odtwarzania filmu od końca do początku sugerował w 1975 r. sam Stefan Themerson w liście do Clyde’a Jeavonsa. Taszycka stwierdza, że projekcja tego filmu wspak jest jak najbardziej możliwa, a ponadto ujawnia nowe możliwości odbioru i interpretacji. Autorka wskazuje na przemyślaną i spójną koncepcję całości (rozumianej jako połączenie projekcji tradycyjnej i tej na wspak) oraz na autotematyczny charakter filmu świadczący o jego surfikcyjnej naturze. "Przygodę..." można też sytuować w szerszym kontekście dzięki kolistości jej struktury (początek będący końcem i vice versa). Związane z tym wyjście poza dotychczasowe przyzwyczajenia odbiorcze pozwala uznać, że Themersonowie wyprzedzają swój czas, ponieważ zapowiadają późniejsze o kilkadziesiąt lat poszukiwania filmu strukturalnego i filmu rozszerzonego. Dodatkowo "Przygoda..." okazuje się w ujęciu Taszyckiej swego rodzaju filmowym palindromem, którego sens objawia się zarówno w tradycyjnej, jak i odwrotnej projekcji. Jest to również – jeśli chodzi o strukturę – swoisty film-walizka. Jego dwie idealnie symetryczne (te same, ale nie takie same) części składają się w całkiem nową jakość, która zaczyna żyć autonomicznym życiem.