Przeglądaj wg Słowo kluczowe "Cesarstwo Rosyjskie"
Teraz wyświetlane 1 - 6 z 6
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Cele i zasady Karty Narodów Zjednoczonych a doktryna ministra spraw zagranicznych Cesarstwa Rosyjskiego Adama Jerzego księcia Czartoryskiego(Oficyna Wydawnicza AFM, 2005) Feczko, Piotr"„Przedstawiciele rządów członków Narodów Zjednoczonych dnia dwudziestego szóstego czerwca tysiąc dziewięćset czterdziestego piątego roku podpisali w mieście San Francisco Kartę Narodów Zjednoczonych i tym samym utworzyli organizację międzynarodową pod nazwą Organizacji Narodów Zjednoczonych”. Zarówno to zdarzenie, jak i jego skutki (dotychczas poznane) nie mają odpowiednika w historii ludzkości. Nigdy wcześniej nie istniała organizacja międzynarodowa skupiająca prawie wszystkie państwa świata, posiadająca osobowość międzynarodowoprawną, dysponująca ius contrahendi, mogąca przyjmować i wysyłać przedstawicieli dyplomatycznych, a nawet uprawniona do zgłaszania roszczeń międzynarodowych. Należy tutaj zaznaczyć, że z orzecznictwa Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości wynika dla Organizacji Narodów Zjednoczonych domniemanie kompetencji (impliedpowers docirine), albowiem wedle tego trybunału ma ona kompetencje nie tylko nadane przez państwa w umowie założycielskiej (tj. Karcie Narodów Zjednoczonych), ale także takie, które są konieczne do realizacji szeroko sformułowanych celów."(...)Pozycja Polityka czy prawo, czyli o okolicznościach zniesienia III Statutu litewskiego w Cesarstwie Rosyjskim(Oficyna Wydawnicza AFM, 2013) Godek, SławomirThe reasons and circumstances for repealing the 3rd Lithuanian Statute in Belarus and Lithuania have not yet been explained convincingly. The article is devoted to the presentation of the views expressed in previous literature and their confrontation with the position of Russian politicians participating in the introduction of Russian law to replace the Statute.Pozycja Senat Rządzący jako organ kontroli i nadzoru administracji Cesarstwa Rosyjskiego(Oficyna Wydawnicza AFM, 2012) Smyk, GrzegorzJednym z elementów organizacji nowożytnej administracji typu biurokratycznego było powołanie instytucji nadzorujących i kontrolujących jej funkcjonowanie. W Cesarstwie Rosyjskim funkcje takie wykonywały Departamenty Administracyjne Senatu Rządzącego, stając się od drugiej połowy XIX w. zalążkiem rosyjskiego sądownictwa administracyjnego. Pomimo teoretycznego wyodrębnienia funkcji kontrolnych i nadzorczych Senatu, w praktyce orzeczniczej jego Departamentów Administracyjnych, rozróżnienie to uległo zatarciu i nie miało bezpośredniego wpływu ani na przebieg postępowania, ani na treść wydawanych przez nie orzeczeń. Ten stan rzeczy wynikał zarówno z zaszłości historycznych, jak i nieufności biurokracji rosyjskiej wobec wszelkich form zewnętrznej kontroli jej działalności. Ponadto, prawodawstwo rosyjskie nie znało pojęcia powództwa administracyjnego, procesu administracyjnego i stron procesowych. Postępowanie w Departamentach Administracyjnych Senatu Rządzącego miało charakter postępowania wewnątrzadministracyjnego, w którym większość spraw załatwiana była merytorycznie już na etapie wstępnego badania kancelaryjnego. Prowadzone było z wyłączeniem jawności i publiczności, a więc bez udziału zainteresowanych osób czy instytucji prywatnych, które pozbawione były nawet prawa składania wyjaśnień. W rezultacie, rosyjski model kontroli i nadzoru nad administracją służył przede wszystkim realizacji interesów samej administracji kosztem ochrony indywidualnych praw podmiotowych obywateli w dziedzinie prawa publicznego.Pozycja Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego T. XV(Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego - Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie - Oficyna Wydawnicza AFM, 2012) Łopatecki, Karol; Bednaruk, Waldemar; Cichoń, Paweł; Smyk, Grzegorz; Bieda, Justyna; Machut-Kowalczyk, Joanna; Kubicki, Tomasz; Wiśniewska-Jóźwiak, Dorota; Strzelecka, Monika; Rydz-Sybilak, Katarzyna; Nowakowski, Michał; Kurkowska, Edyta; Tyrchan, Mikołaj; Lewandowska-Malec, Izabela; Matuszewski, Jacek; Malec, JerzyPozycja Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego T. XXII 2019 Badania nad rozwojem instytucji politycznych i prawnych(Oficyna Wydawnicza AFM, 2019) Szulc, Tadeusz; Głuszak, Marcin; Dębicka, Malwina; Kubus, Radosław; Gałędek, Michał; Bieda, Justyna; Michoń, Marcin; Smyk, Grzegorz; Machut-Kowalczyk, Joanna; Janicka, Danuta; Maksimiuk, Diana; Mazurek-Płecha, Irmina; Wiśniewska, Dorota; Graczyk, Konrad; Szymański, Andrzej; Niewiński, Kamil; Szczygieł, Tomasz; Rakowski, MaciejPozycja Wydział Wojskowo-Policyjny Rządu Gubernialnego Lubelskiego w latach 1867–1915. Organizacja i obsada personalna(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Smyk, GrzegorzW następstwie reform unifikacyjnych przeprowadzonych przez władze carskie w Królestwie Polskim po powstaniu styczniowym, reorganizacji uległa administracja terenowa. Ukazem z 19/31 grudnia 1866 r. została wprowadzona w Królestwie nowa, wzorowana na rosyjskiej, ustawa o zarządzie gubernialnym i powiatowym. Zniosła ona dotychczasowy podział terytorialny kraju oraz zmieniła organizację pośrednich władz cywilnych, dostosowując je do modelu administracji terenowej w Cesarstwie. Opracowanie przedstawia – na tle ogólnych zasad ustroju zarządu gubernialnego w Królestwie Polskim – ewolucję kompetencji, przekształcenia organizacji wewnętrznej oraz charakterystykę obsady personalnej Wydziału Wojskowo-Policyjnego Rządu Gubernialnego Lubelskiego, od chwili jego utworzenia w 1867 r. do ewakuacji do Moskwy w sierpniu 1915 r. Za wyborem guberni lubelskiej jako przedmiotu badań przemawiało to, że była ona drugą co do wielkości i liczby ludności – po warszawskiej – w Królestwie Polskim. W stosunku do innych guberni obsada personalna jej urzędów poddana była nasilonej rusyfikacji. Dążenie władz carskich do szybkiej i pełnej wymiany polskiej kadry urzędniczej na rosyjską – z założenia lojalną wobec zaborcy – było tu szczególnie wyraźne. Podstawę materiałową studium stanowią przede wszystkim źródła archiwalne zachowane w zespole akt Rządu Gubernialnego Lubelskiego w Archiwum Państwowym w Lublinie oraz akty prawne i literatura przedmiotu odnosząca się do omawianego zagadnienia. Główne źródło informacji o urzędnikach piastujących stanowiska radców i referentów w Wydziale Wojskowo-Policyjnym Rządu Gubernialnego Lubelskiego stanowiły ich akta personalne – „formularnyje spiski”. Z zespołu akt Rządu Gubernialnego Lubelskiego zachowało się 80–90% dokumentów, co umożliwiło dokonanie charakterystyki urzędników zatrudnionych na stanowiskach radców i referentów pod względem: ich narodowości (wyznania), pochodzenia społecznego, wykształcenia i kariery zawodowej. Ze względów politycznych najszybciej odsunięto Polaków od sprawowania stanowisk kierowniczych. Inaczej sytuacja przedstawiała się odnośnie do stanowisk wykonawczych, tj. referentów, buchalterów, dziennikarzy i ich pomocników. Polacy utrzymali je aż do początku lat 80. XIX w. Dopiero w następnych dziesięcioleciach ich liczebność w stosunku do Rosjan zaczęła gwałtownie spadać, tak że w drugiej dekadzie XX w. zostali bez wyjątku zastąpieni przez urzędników rosyjskich.