Przeglądaj wg Słowo kluczowe "Półwysep Arabski"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Arabia w opisach europejskich podróżników i badaczy XVIII - XX w.(Semper, 1993) Zdanowski, JerzyZe wstępu: "Pierwsza europejska ekspedycja naukowa do Arabii wyruszyła z Danii w 1761 r. Po czterech latach z pięciu jej uczestników do Europy powrócił tylko jeden. Losy tej wyprawy były nie mniej dramatyczne niż historia wyprawy Livingstone’a do Afryki, ale przez długi czas pozostawała ona w cieniu europejskich ekspedycji do Afryki i Ameryki Południowej. Tymczasem początek odkrywania Półwyspu Arabskiego, leżącego na skrzyżowaniu dróg między światem śródziemnomorskim a Afryką Wschodnią, Indiami i Chinami, sięga czasów starożytnych Egipcjan, Fenicjan oraz Aleksandra Wielkiego. Wiadomo, że Sumerowie podróżowali wokół wybrzeży Maskatu w poszukiwaniu złota. Ówczesnych żeglarzy i kupców przyciągały najbardziej wonności Arabii oraz skupiska ludności na południowych i południowo-zachodnich krańcach Półwyspu Arabskiego. Sprzyjające warunki naturalne określiły powstanie w tej części Arabii ośrodków kultury i cywilizacji nie ustępujących pod względem rozwoju krajom basenu Morza Śródziemnego. Wzmianki 0 Arabii znajdujemy w dziełach autorów starożytnych, m.in. Strabona. Jednak generalnie Półwysep Arabski był zbyt ubogi i zbyt trudno dostępny, aby przyciągnąć zdobywców. Toteż najazdy na Arabię były rzadkie. W czasach Oktawiana Augusta do Arabii południowej wyprawiło się 11 tysięcy żołnierzy rzymskich pod wodzą Aeliusa Gallusa. Po 6 miesiącach marszu dotarli oni do Nadżranu, gdzie rozbili w 24 r. przed naszą erą miejscowe plemiona, ale mimo zwycięstwa zawrócili ze względu na ogromne trudności. W czasach nowożytnych wyprawę do Arabii podjął pasza Egiptu Muhammad Ali. Wojska egipskie dotarły przez piaski aż do Arabii centralnej i okupowały ten teren przez kilkanaście lat. Jednak w końcu Egipcjanie wycofali się, gdyż wobec ubóstwa kraju koszty okupacji okazały się bardzo wysokie."(...)Pozycja IBN Saud w relacjach Polaków w latach 30. XX wieku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Bakalarz, Agnieszka"Kontakty Polski z Arabią Saudyjską sięgają czasów, w których Królestwo nie istniało jeszcze na mapach świata. Początkowo celem podróży Polaków na Bliski Wschód była przede wszystkim Ziemia Święta (często zwiedzali przy okazji również Syrię czy Egipt). Nieliczni polscy pielgrzymi dotarli także do granic Arabii (np. w XVI w. poeta i dyplomata Jan Dantyszek). Na Półwysep Arabski udawali się polscy muzułmanie (Tatarzy), by dopełnić jednego z pięciu obowiązków islamu – pielgrzymki do Mekki (hadżdż). Niektórzy Polacy w różnych okolicznościach (dobrowolnie, w jasyrze czy z przyczyn politycznych) przyjmowali islam, otwierający im drogę do Mekki i Medyny. Do tych niedostępnych dla niemuzułmanów miast udało się dotrzeć ponadto kilku Polakom-niemuzułmanom. Na Bliski Wschód udawali się również zwykli podróżnicy, spośród których najsłynniejszym był hrabia Wacław Seweryn Rzewuski (ok. 1785–1831). Wyjechał na Wschód pod pretekstem sprowadzenia do Europy koni czystej krwi arabskiej. Zakup arabów stał się potem kolejną przyczyną podróży Polaków na Półwysep Arabski."(...)Pozycja Stosunki międzynarodowe na Bliskim Wschodzie w XX w.(Oficyna Wydawnicza AFM, 2012) Zdanowski, Jerzy