Przeglądaj wg Słowo kluczowe "Wielkopolska"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Akcja „wycofania”: Ewakuacja wybranych grup Polaków z polsko-niemieckiego obszaru przygranicznego w 1939 roku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Sękowski, PawełNiniejszy artykuł ma na celu przedstawienie przygotowań, a następnie przebiegu ewakuacji wybranych grup polskiej ludności cywilnej w 1939 r. z polsko-niemieckiego obszaru przygranicznego. W okresie międzywojennym plany ograniczonej ewakuacji z wybranych części województw śląskiego, poznańskiego i pomorskiego, podporządkowanej całkowicie celom wojskowym, były przygotowywane od 1925 r. i następnie modyfikowane w ostatnich latach przed wojną. Ewakuacja („wycofanie”) administracji dotyczyła wszystkich instytucji rządowych i ich personelu, za wyjątkiem aparatu Ministerstwa Sprawiedliwości i niektórych instytucji podporządkowanych Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Aż do dnia niemieckiej agresji na Polskę nie został przygotowany żaden plan ewakuacji ogółu ludności cywilnej. Cała „akcja wycofania na wypadek Z” była przygotowywana w pośpiechu i w poczuciu troski o nieprowokowanie Niemców, lecz w konsekwencji nie miała szans realizacji już w kilka dni po wybuchu drugiej wojny światowej.Pozycja Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka nr 1 (XXVI), 2017 (Regionalne i globalne uwarunkowania bezpieczeństwa Niemiec)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Molo, Beata; Koszel, Bogdan; Cziomer, Erhard; Morozowski, Tomasz; Ciesielska-Klikowska, Joanna; Stolarczyk, Mieczysław; Paterek, Anna; Trzcielińska-Polus, Aleksandra; Kruk, Aleksandra; Schöll-Mazurek, Kamila; Tomala. Magdalena; Kargol, Anna; Sękowski, Paweł; Bałamut, Anna; Stępniewska, Paulina; Gawron, Dominika; Furgacz, Przemysław; Malinowski, Krzysztof; Molo, Beata; Budzowski, KlemensZe wstępu: Dynamika zjawisk i procesów zachodzących w środowisku międzynarodowym implikuje konieczność ciągłej modyfikacji, względnie transformacji, dotychczasowych strategii i polityki bezpieczeństwa przez poszczególne państwa, w tym także Niemcy, ze względu na ich znaczącą pozycję i rolę na arenie międzynarodowej. Pomijając kwestie szczegółowe, należy odnotować, że przyjęta w lipcu 2016 r. przez rząd federalny Biała Księga 2016 (która zastąpiła podobny dokument z 2006 r.) zdefiniowała zasadnicze zagrożenia dla bezpieczeństwa wewnętrznego i międzynarodowego Niemiec, a także dla ich sojuszników. Katalog wymienionych w dokumencie zagrożeń obejmuje zarówno klasyczne zagrożenia dla suwerenności i integralności terytorialnej, jak i kwestię cyberbezpieczeństwa oraz terroryzmu, niekontrolowane migracje, proliferację broni masowego rażenia, nielegalny obrót bronią konwencjonalną i technologią wojskową, bezpieczeństwo energetyczne, państwa upadłe oraz zagrożenia dla zdrowia, a także życia w postaci epidemii i pandemii. W Białej Księdze 2016 podkreślono znaczenie NATO i Unii Europejskiej dla bezpieczeństwa Niemiec, wskazując przy tym na potrzebę współdziałania obu organizacji międzynarodowych. Ponadto zadeklarowano podjęcie działań przez Niemcy na rzecz wzmocnienia WPBiO. W dokumencie omówiono również kierunki rozwoju Bundeswehry. Uwzględniając powyższe, Autorzy niniejszego tomu podjęli w swoich opracowaniach zagadnienia związane z wybranymi aspektami bezpieczeństwa Niemiec w zmieniających się uwarunkowaniach regionalnych i globalnych.Pozycja Czy Łukasz Opaliński młodszy był regalistą? Filozofia ustroju państwa i postawa wobec liberum veto marszałka nadwornego koronnego(Oficyna Wydawnicza AFM, 2014) Dankowski, Michał ZbigniewŁukasz Opaliński zwany młodszym reprezentował jeden z najmożniejszych rodów magnackich w Wielkopolsce i całej Rzeczpospolitej w XVII w. Piastując wysoki urząd senatorski - marszałka nadwornego koronnego, dał się przede wszystkim poznać jako publicysta i filozof ustroju, a także nieprzeciętny polityk. Starsza historiografia widziała w nim regalistę i poplecznika kolejnych dworów. Dopiero studia Władysława Czaplińskiego ukazują go jako polityka będącego apologetą ustroju państwa polsko-litewskiego. W rzeczywistości Opaliński był politycznym lawirantem, zaś jego poglądy wyrażane zarówno w publicystyce, jak i w działaniach politycznych były korelacją postawy oświeconego magnata połowy XVII w. dbającego głównie o interes swojego rodu, w dalszej kolejności państwa, na pewno dumnego z ustroju Rzeczpospolitej, ale dostrzegającego jego wynaturzenia. Dzieła Opalińskiego z zakresu filozofii państwa, takie jak Rozmowa plebana z ziemianinem, Obrona Polski, czy Coś nowego?, wykazują szerokie horyzonty w myśli marszałka nadwornego i jego nieprzeciętne zdolności publicystyczne. Pomysły, jakie wykazuje Opaliński w swoich pracach, są nowatorskie, a co najważniejsze realne, nie oderwane od istniejącej rzeczywistości. Ustrój Rzeczpospolitej był dla magnata wielkopolskiego wzorem. „Złotą wolność" szlachecką uważał za najdoskonalszy ustrój społeczny, w czym wtórowali mu inni publicyści epoki. Opaliński był jednak świadomy niedomagań wynikających z nawarstwiających się „egzorbitancji" a w szczególności z anarchizacji polskiego parlamentaryzmu. Instytucję liberum veto odbierał jako słuszną konieczność, natomiast obawiał się jego korzystania przez nieodpowiednie osoby, stąd postulował stosowania jej wyłącznie do spraw wagi państwowej.