Przeglądaj wg Słowo kluczowe "counterterrorism"
Teraz wyświetlane 1 - 6 z 6
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Akty terroru w Polsce z udziałem „samotnego wilka”(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Mroczek, Andrzej; Głąbkowska, ElizaPrzedmiotem niniejszego artykułu są akty terroru w Polsce, które wpisują się w modus operandi „samotnego wilka” przygotowującego zamach bombowy. Improwizowane urządzenie wybuchowe, skonstruowane w celu dokonania zamachu terrorystycznego, z przygotowanych doraźnie lub wykonanych fabrycznie elementów, zawierają urządzenie zapalające oraz materiał wybuchowy lub ładunek specjalny. Bombą może być każdy przedmiot uprzednio zakamuflowany przez sprawcę, jak również substancja ciekła i krystaliczna. Rok 1990 można uznać za początek współczesnego terroru bombowego w Polsce, kiedy to w trzech punktach Gdańska eksplodowały samodziałowe ładunki wybuchowe. W latach 1990–2004 na terenie Polski doszło do 1371 skutkowych aktów terroru kryminalnego z użyciem materiałów wybuchowych, jednak w ostatnich latach widoczna jest tendencja spadkowa zjawiska.Pozycja Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka nr 2 (XXVII), 2017 (Bezpieczeństwo antyterrorystyczne Rzeczypospolitej Polskiej)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Stelmach, Jarosław; Marszałek, Piotr Krzysztof; Borkowski, Robert; Kudzin-Borkowska, Małgorzata; Zwierzyna, Jarosław; Wróbel, Piotr; Tomasiewicz, Jarosław; Grudka, Piotr; Fałowski, Janusz; Sowińska, Julia; Piątkowski, Mateusz; Borkowski, RobertZe wstępu: W niniejszym numerze „Bezpieczeństwa. Teorii i Praktyki” po raz kolejny podejmujemy problematykę terroryzmu i bezpieczeństwa antyterrorystycznego RP. Wszechobecne, podsycane przez media i polityków poczucie zagrożenia terroryzmem może prowadzić do zaburzenia ładu społecznego i pojawienia się niepokojów społecznych, radykalizacji grup skrajnej prawicy czy rozchwiania preferencji wyborczych. Obiektywnie – czego dowodzą statystyki ostatniego półwiecza – liczba zamachów terrorystycznych w Unii Europejskiej oraz liczba ich ofiar spadają. W powojennej historii Europy najwięcej śmiertelnych ofiar zamachów terrorystycznych było w dekadzie lat 80. (łącznie ok. 2000 ofiar). W obecnym stuleciu liczba ofiar zamachów terrorystycznych według Global Terrorism Database 2016 waha się w całej UE na poziomie od kilku do kilkunastu rocznie (poza rokiem 2004 – ok. 200 ofiar, oraz rokiem 2015 – ok. 150 ofiar). Pomimo to w odczuciu społecznym obawa przed zagrożeniem terrorystycznym nie maleje.Pozycja Federalna Służba Bezpieczeństwa w walce z terroryzmem w Rosji(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Kraj, KazimierzW artykule przedstawiono najważniejsze zagadnienia i problemy dotyczące organizacji działalności antyterrorystycznej Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. W szczególności uwzględniono kompetencje FSB, strukturę Centrum Specjalnego Przeznaczenia FSB i rolę FSB w działalności Narodowego Komitetu Antyterrorystycznego. W syntetyczny sposób scharakteryzowano akty prawne regulujące walkę z terroryzmem w Rosji, w tym kluczową ustawę O przeciwdziałaniu terroryzmowi z 2006 r. Krótko opisano najważniejsze zamachy terrorystyczne w Rosji w ostatnich latach. W podsumowaniu przywołano dane statystyczne. Tekst zamykają autorskie wnioski na temat budowania sprawnego systemu antyterrorystycznego.Pozycja Kontrterroryzm i antyterroryzm (aspekty teoretyczne i praktyczne)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Borkowski, RobertArtykuł poświęcony jest problematyce zwalczania terroryzmu. Fizyczne (kinezyjne) zwalczanie terroryzmu nazywane jest w świecie anglosaskim kontrterroryzmem (counterterrorism, CT), w Polsce natomiast nosi nazwę antyterroryzmu (AT), który to termin ma z kolei w krajach zachodnich znacznie szersze znaczenie. Bardzo ważne jest precyzyjne zdefiniowanie czym w istocie jest terroryzm. W obszarze bezpieczeństwa wewnętrznego jest po prostu przestępstwem, natomiast w obszarze działania sił zbrojnych w zagranicznych interwencjach, terroryzm jest utożsamiany z partyzantką i powstaniami. W tekście rozważane są różne obszary przeciwdziałania i zapobiegania zagrożeniu terrorystycznemu, poczynając od planowania architektonicznego, programów prewencyjnych, aż po czarna taktykę AT i ściganie sprawców przestępstw terrorystycznych. Osobną kwestią jest wojskowa koncepcja terroryzmu i jego zwalczania, przyjęta przez NATO, w ramach której siły zbrojne wielu państw lobbują na rzecz zwiększania swoich kompetencji w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego, co może stwarzać realne zagrożenie dla demoliberalnych demokracji.Pozycja Siły operacji specjalnych (Wojska Specjalne) w konfliktach hybrydowych(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Królikowski, HubertPrzejęcie Krymu przez Rosję w 2014 r. i konflikt zbrojny na wschodzie Ukrainy, w których to wydarzeniach istotną rolę odegrały rosyjskie formacje specjalnego przeznaczenia, upowszechniły termin wojna hybrydowa. Stąd też pojawiła się rosnąca liczba definicji wojny, konfliktu i zagrożeń hybrydowych, jednocześnie w dyskusji naukowej i publicznej stawiane jest pytanie – dlaczego państwa rozwinięte okazały się wrażliwe na nieregularną formę walki zbrojnej, stosowaną przez przeciwnika nieprzestrzegającego reguł prawa międzynarodowego lub szukającego nisz nieobjętych prawem międzynarodowym. Tymczasem poszukiwanie definicji wojny hybrydowej jest poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie jak sytuacja międzynarodowa po zimnej wojnie, nowe technologie, asymetria świata, komercjalizacja i globalizacja wpływają na sposób i proporcje wykorzystania metod oraz środków prowadzenia walki. Siły operacji specjalnych są przygotowane do przeciwdziałania takim zagrożeniom. W spektrum ich operacji mieści się nie tylko wojna niekonwencjonalna, ale też rodzaje działań, definiowane jako kontrterroryzm i działania przeciwpowstańcze, które w pewnym zakresie mogą być odpowiedzią na zagrożenia hybrydowe. Równocześnie Wojska Specjalne są istotnym elementem strategii sojuszniczych, jak też narzędziem w ramach operacji ekspedycyjnych. Otwartą i odrębną kwestią, która wymaga poddania eksploracji, jest rola Wojsk Specjalnych w ramach narodowych i samodzielnych działań obronnych, w tym formy współdziałania z obroną terytorialną.Pozycja System antyterrorystyczny Rzeczypospolitej Polskiej w obliczu zagrożenia współczesnym terroryzmem(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Stelmach, JarosławCelem artykułu jest identyfikacja najważniejszych cech polskiego systemu antyterrorystycznego, ze szczególnym uwzględnieniem podstaw prawnych i wymiaru instytucjonalnego. Autor podjął się próby określenia kierunków rozwoju działań AT w Polsce w kontekście zmieniającego się środowiska zagrożenia zamachami terrorystycznymi w Europie. Podjęte rozważania zawierają również ocenę przyjętych rozwiązań AT w konfrontacji ze zmieniającymi się metodami i narzędziami używanymi przez współczesnych terrorystów.