Przeglądaj wg Słowo kluczowe "international humanitarian law"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka nr 2 (XXVII), 2017 (Bezpieczeństwo antyterrorystyczne Rzeczypospolitej Polskiej)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Stelmach, Jarosław; Marszałek, Piotr Krzysztof; Borkowski, Robert; Kudzin-Borkowska, Małgorzata; Zwierzyna, Jarosław; Wróbel, Piotr; Tomasiewicz, Jarosław; Grudka, Piotr; Fałowski, Janusz; Sowińska, Julia; Piątkowski, Mateusz; Borkowski, RobertZe wstępu: W niniejszym numerze „Bezpieczeństwa. Teorii i Praktyki” po raz kolejny podejmujemy problematykę terroryzmu i bezpieczeństwa antyterrorystycznego RP. Wszechobecne, podsycane przez media i polityków poczucie zagrożenia terroryzmem może prowadzić do zaburzenia ładu społecznego i pojawienia się niepokojów społecznych, radykalizacji grup skrajnej prawicy czy rozchwiania preferencji wyborczych. Obiektywnie – czego dowodzą statystyki ostatniego półwiecza – liczba zamachów terrorystycznych w Unii Europejskiej oraz liczba ich ofiar spadają. W powojennej historii Europy najwięcej śmiertelnych ofiar zamachów terrorystycznych było w dekadzie lat 80. (łącznie ok. 2000 ofiar). W obecnym stuleciu liczba ofiar zamachów terrorystycznych według Global Terrorism Database 2016 waha się w całej UE na poziomie od kilku do kilkunastu rocznie (poza rokiem 2004 – ok. 200 ofiar, oraz rokiem 2015 – ok. 150 ofiar). Pomimo to w odczuciu społecznym obawa przed zagrożeniem terrorystycznym nie maleje.Pozycja Międzynarodowe prawo humanitarne wobec zastosowania broni zapalającej w konflikcie zbrojnym(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Piątkowski, MateuszBroń zapalająca to jeden z najbardziej efektywnych środków prowadzenia działań zbrojnych, o historii sięgającej czasów starożytnych. Skuteczność tej broni i konsekwencje zdrowotne jej stosowania rodzą obawy z punktu widzenia humanitarnego. Dewastujące efekty tzw. burz ogniowych w czasie II wojny światowej, doświadczenia wojny powietrznej nad Wietnamem w latach 60. i 70. XX w. tworzą pytania o rolę międzynarodowego prawa humanitarnego w tej mierze. Normy prawa konfliktów zbrojnych muszą uwzględniać dwie przeciwstawne perspektywy: humanitarną oraz wojskową. Od dekad brak woli państw uniemożliwia kompleksowe uregulowanie materii związanej z użyciem broni zapalającej i znalezienie wyraźnych odpowiedzi na najbardziej kontrowersyjne zagadnienia – chociażby dotyczące ostatnich wydarzeń w Aleppo. Współczesna technika wojskowa, tworząca nowe systemy uzbrojenia, utrudnia objęcie tego typu broni jednoznaczną definicją. Celem artykułu jest przedstawienie i przeanalizowanie relewantnych regulacji międzynarodowego prawa humanitarnego odnoszącego się do broni zapalającej.Pozycja The legal status of civil defence organisation during armed conflict and belligerent occupation(Oficyna Wydawnicza AFM, 2022) Marcinko, MarcinCivil defence, whose main objective is the protection of the civilian population, is a component of the concept of society’s resilience, but in the provisions of international humanitarian law (regulating the conduct of parties fighting in an armed conflict), it is limited to the protection of civil defence organisations (such as a fire brigade) performing strictly defined humanitarian tasks, requiring thorough preparation and securing of appropriate resources. The state-parties to the conflict shall respect and protect civil defence organisations and personnel and military units designated to serve as civil defence on a permanent basis. Also, in the case of belligerent occupation, the occupying state is obliged to enable the implementation of these tasks by civil defence organisations of the occupied territory; in addition, the cases where it is permissible to seize buildings and equipment belonging to these organisations have been seriously limited. Thus, well-organised, efficient, and effective civil defence formations are an important element of the state’s defence system, which serves the population in danger, and its efficient and effective functioning can contribute significantly to building and strengthening the resilience of society in the conditions of armed conflict and belligerent occupation.