Przeglądaj wg Słowo kluczowe "kontrola społeczna"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Przestępczość - resocjalizacja - profilaktyka. Współczesne aspekty
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2020) Zinkiewicz, Beata; Kranc, Michał; Niedzielski, Mariusz; Śmigacz-Skawicka, Katarzyna; Czerwińska-Jakimiuk, Ewa; Malak, Małgorzata; Pułka, Jolanta; Grzesiak, Krystyna; Skulicz, Danuta
    Z wprowadzenia: "Zagadnienia współczesnej przestępczości (a zwłaszcza dostrzegalnych zmian w jej rozmiarach i coraz bardziej zróżnicowanym obrazie), społecznej reakcji na to zjawisko i związanych z nim prób instytucjonalnie zorganizowanej interwencji profilaktyczno-resocjalizacyjnej znajdują się w orbicie zainteresowań przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych. Specjaliści zwracają uwagę na kilka istotnych aspektów przestępczości. Jednym z nich są coraz bardziej odczuwane trudności w trafnym diagnozowaniu mechanizmów prowadzących do naruszania standardów prawnych, ponieważ wyjaśnianie przyczyn przestępczości jedynie w oparciu o ugruntowane w nauce teorie kryminologiczne wydaje się zabiegiem niewystarczającym."(...)
  • Miniatura
    Pozycja
    Terror jako mechanizm kontroli społecznej – rozważania na temat antropologii ciała w systemach rewolucyjnych i totalitarnych
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Grzonka, Dariusz
    "Terror rewolucyjny stanowi przykład mechanizmu kolektywnej przemocy. Jej obiektem obsadzenia pozostają nie tylko przeciwnicy działań rewolucyjnych, ale również sami wyznawcy, których oddanie sprawie z różnych powodów się kwestionuje. Niebagatelną rolę odgrywa tutaj cielesność. Przeciwnicy i wrogowie posiadają nie tyle poglądy – te jakże często ulegają daleko idącej atrofi i pod wpływem przemocy – ale są posiadaczami, by przywołać terminologię Maxa Stirnera, własnego ciała, co w kontekście rewolucyjnego terroru sprowadza się do jego czasowego użytkowania. Atak na integralność jednostki i zakwestionowanie świętości życia składają się na nowy wymiar rewolucyjnej frazeologii, w której indywidualność staje się przedmiotem zagorzałej krytyki, jako owoc dekadenckiego zapatrzenia w siebie. I odwrotnie – to, co odarte z indywidualizmu, zyskuje w zamian kolektywną twarz ucieleśnionej idei. Ofiara złożona z ciała stanowi substytut rzeczywistości idealnej, którą wprowadzić w życie zamierzali rewolucjoniści. Wskazać można na kilka uniwersaliów postulowanej antropologii ciała właściwej dla systemów totalitarnych i ruchów rewolucyjnych. Ideał osobowy, kult krwi i ofiary, wartość ekspiacyjna terroru oraz wysoce funkcjonalne podejście do ciał ofiar, wyznaczają obszar prezentowanych rozważań."(...)