Przeglądaj wg Słowo kluczowe "obniżenie narządów miednicy"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Choroby uroginekologiczne – poważny problem społeczny(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Szymanowski, Paweł; Gierat, Anna; Szweda, Hanna; Jóźwik, MarcinUroginekologia to dziedzina medycyny obejmująca patologie dna miednicy, takie jak nietrzymanie moczu i zaburzenia statyki narządów miednicy mniejszej. W dobie starzenia się społeczeństwa częstość tego typu schorzeń rośnie, co kwalifikuje je do miana choroby społecznej. Dokuczliwe objawy wpływają negatywnie na codzienne życie pacjentów jako jednostek, a także na ich funkcjonowanie w rodzinie i społeczeństwie. Obniżają jakość życia i mogą być źródłem dalszych dysfunkcji, takich jak depresja czy zaburzenia seksualne. Ze względu na poczucie wstydu i zażenowania związane z dolegliwościami oraz ograniczoną wiedzę – także w środowisku medycznym – od pojawienia się objawów do rozpoczęcia leczenia często mija wiele lat. Większość schorzeń dna miednicy można skutecznie leczyć, a terapia powinna być prowadzona w sposób interdyscyplinarny i zindywidualizowany. Praca przedstawia przegląd schorzeń uroginekologicznych oraz możliwych metod ich leczenia.Pozycja Państwo i Społeczeństwo nr 4, 2017 : Medycyna i zdrowie publiczne(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Szweda, Hanna; Katarzyna Szepieniec, Wioletta; Zarawski, Marcin; Malanowska, Ewelina; Świś, Elżbieta; Jóźwik, Marcin; Cierniak, Agnieszka; Łabno, Anna; Winiarski, Marek; Dembiński, Marcin; Budzyński, Piotr; Kalemba-Drożdż, Małgorzata; Tomaszek, Lucyna; Matusiak, Monika; Mrowiec, Karolina; Cira, Grzegorz; Mikos, Marcin; Dobrek, Łukasz; Kopiński, Piotr; Giżycka, Agata; Macko, Magdalena; Chorostowska-Wynimko, Joanna; Szymanowski, Paweł; Gierat, Anna; Dziedzic, Anna; Leks-Sadowska, Sylwia; Chronowska, Justyna; Drąg, Jagoda; Goździalska, Anna; Knapik-Czajka, Małgorzata; Matuła, Aleksandra; Jaśkiewicz, Jerzy; Cienciała, Antoni; Zelek, Michał; Steczko-Sieczkowska, Małgorzata; Kopiński, PiotrZE WSTĘPU: Niniejszy numer „Państwa i Społeczeństwa”, poświęcony medycynie i zdrowiu publicznemu, zawiera cztery prace oryginalne, pięć poglądowych i jeden opis przypadku. Istotne miejsce zajmują w nim prace przedstawione podczas XVII Konferencji Naukowej „Państwo, gospodarka, społeczeństwo” w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w czerwcu 2017 r.Pozycja Rola defektu apikalnego w patogenezie obniżenia narządów miednicy mniejszej: cystocele z defektem apikalnym(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Szymanowski, Paweł; Szweda, Hanna; Szczepieniec, Wioletta Katarzyna; Zarawski, Marcin; Malanowska, Ewelina; Świś, Elżbieta; Jóźwik, MarcinWprowadzenie: W uroginekologii, zarówno w literaturze, jak i w pracy klinicznej, stosowane są różne systemy oceny obniżenia narządów dna miednicy. Powoduje to trudności w planowaniu leczenia, jak również w ocenie skuteczności stosowanych metod operacyjnych. Do obiektywnej oceny stopnia zaburzeń statyki narządu płciowego służy skala POP-Q (Pelvic Organ Prolapse Quantification). Nie informuje ona jednak o rodzaju defektu. Z kolei podział kliniczny według DeLancey definiuje rodzaj defektu, wskazując anatomiczną przyczynę uszkodzenia, ale nie stopień jego nasilenia. Nie uwzględnia również pojęcia „cystocele z defektem apikalnym”. Materiał i metody: Autorzy zbadali 96 pacjentek, które zgłaszały się celem kwalifikacji do leczenia z powodu objawowego obniżenia narządów miednicy mniejszej. Zastosowano nowy, standaryzowany sposób badania uroginekologicznego. Badanie uwzględniało rodzaj defektu i stopień jego nasilenia na każdym z trzech poziomów dna miednicy. Wyniki: Ten sposób badania pozwolił zidentyfikować zarówno znane już cystocele z defektem środkowym i bocznym, jak również nieopisywane dotychczas cystocele z defektem apikalnym i mieszanym. Wnioski: Autorzy proponują nowy sposób badania uroginekologicznego z jednoczesnym zastosowaniem skali POP-Q i zmodyfikowanej klasyfikacji obniżenia narządów miednicy mniejszej według DeLancey, uwzględniającej wpływ defektu na poziomie I, czyli defektu apikalnego, na obniżenie na poziomie II. Wydaje się, iż taki sposób postępowania daje możliwość skuteczniejszego planowania zabiegów uroginekologicznych, ograniczając jednocześnie odsetek wznów.