Przeglądaj wg Słowo kluczowe "rekonstrukcja"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka 2018, nr 3 (XXXII) : Stabilizacja i odbudowa obszarów pokonfliktowych w XXI wieku
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Lasoń, Marcin; Zdanowski, Jerzy; Czornik, Katarzyna; Szczepankiewicz-Rudzka, Ewa; Warsza, Paulina Jagoda; Jureńczyk, Łukasz; Paterek, Anna; Orłowski, Piotr; Elak, Leszek; Cziomer, Erhard; Kubiak, Krzysztof; Kraj, Kazimierz; Marek, Michał; Klisz, Maciej; Borkowski, Robert; Cyganik, Jagna; Saskowski, Maciej; Tkach, Liudmyla; Tokarz, Mirosław; Szelżyński, Bartosz
    Wprowadzenie: Cieszymy się, że możemy skierować do Państwa rąk kolejny numer periodyku „Bezpieczeństwo.Teoria i Praktyka”, tym razem poświęcony problematyce stabilizacji i odbudowy obszarów pokonfliktowych w XXI w. Podjęty temat jest niezwykle ważny, ponieważ żyjemy w czasach nieuporządkowanego świata, w którym liczba konfliktów zbrojnych o różnej skali i charakterze oraz wynikające z nich konsekwencje wpływają destrukcyjnie na ład międzynarodowy.Umiędzynarodowienie konfliktów wewnętrznych pełni często funkcję instrumentalną w grze, której stawką jest zajęcie przez dane państwo właściwego – z punktu widzenia jego decydentów – miejsca w nowym systemie ról międzynarodowych. Przykładem tego jest wojna domowa w Syrii, którą Jerzy Zdanowski w artykule rozpoczynającym tom traktuje jako „wojnę zastępczą”. Krótko przedstawia także istotę rekonstrukcji obszarów pokonfliktowych, czym jako badacz rozwija myśli pułkownika Piotra Gąstała, wieloletniego żołnierza i dowódcy Jednostki Wojskowej GROM, który podczas swojej służby przebywał w niejednym państwie dotkniętym konfliktem zbrojnym i wojną oraz ich skutkami. W udzielonym wywiadzie odnosi się on do zagadnienia stabilizacji ze swojej perspektywy – praktyka, któremu nie raz, na terenie prowadzenia działań wojskowych, przyszło mierzyć się z tym wszystkim, co kryje się pod tym pojęciem. Należy przy tym uwzględnić, że jako żołnierz jednostki specjalnej wykonywał tam specyficzne działania. O tym, jak podchodzą do nich nie tylko praktycy, ale i badacze, pisze Piotr Orłowski, analizując znaczenie sił specjalnych jako narzędzia stabilizacji na obszarach pokonfliktowych.
  • Miniatura
    Pozycja
    Rekonstrukcja Iraku i Syrii jako obszarów pokonfliktowych (2003–2018)
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Zdanowski, Jerzy
    Pokonfliktowa rekonstrukcja to umacnianie struktur państwa we współpracy z jego prawomocnymi władzami lub też budowanie tych struktur od nowa w przypadku tzw. państwa upadłego. Rekonstrukcję Iraku po 2003 r. można rozpatrywać w ramach obydwu przedstawionych powyżej sytuacji i pożądany scenariusz kreśli dość klarowną oraz „prostą” drogę – stabilizacja wiąże się z koniecznością zagwarantowania równych praw sunnitom i szyitom oraz zaspokojenia aspiracji narodowych Kurdów. Syria pozostaje natomiast poważnym wyzwaniem dla teoretycznych rozważań o rekonstrukcji z racji tego, że nie jest państwem upadłym, ale jej władze nie są traktowane jako jednoznacznie prawowite przez społeczność międzynarodową. Rekonstrukcja Syrii oznacza przede wszystkim konieczność zaspokojenia przez państwo podstawowych potrzeb ludności. Zmiana reżimu politycznego z autorytarnego na demokratyczny jest bardzo pożądana, ale przykład gwałtownej debaasyfikacji Iraku pokazuje, że krok taki może spowodować marginalizację części społeczeństwa skupionego wokół Baszara al-Asada, jej poczucie zagrożenia i chęć obrony swoich pozycji, a więc kolejny konflikt. Przyszłość Iraku i Syrii zależy w dużej mierze od woli czynnika zewnętrznego, czyli woli politycznej wielkich mocarstw – uwarunkowanej ich interesami.