Przeglądaj wg Słowo kluczowe "spadek"

Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4
  • Miniatura
    Pozycja
    Koszty pogrzebu wójtowej malborskiej Katarzyny Zawadzkiej (1682). Z dziejów prawa ziemskiego oraz kultury funeralnej w Polsce XVII w.
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2015) Kitowski, Piotr
    Jednym z najważniejszych etapów postępowania spadkowego stanowiła inwentaryzacja spadku. Gotowy inwentarz pozwalał spadkobiercom na zapoznanie się ze składem masy spadkowej oraz regulację kwestii związanych z wierzytelnościami i długami denata. W przypadku rejestru pośmiertnego małżeństwa Samuela i Katarzyny Zawadzkich z 1682 r. jest to również źródło informujące o poczynionych względem pogrzebu wydatkach. Zawiera on dokładne wyliczenie sum przeznaczonych na organizacje ceremonii, stypę i realizacje pobożnych zapisów jakie, przynajmniej częściowo, znalazły się zapewne w testamencie wdowy. Podobne, szczegółowe informacje spotykane są w inwentarzach szlacheckich tylko sporadycznie. Czyni to rejestr Zawadzkich ciekawym i wartym uwagi nie tylko z punktu widzenia historii, ale z racji funkcji źródła także historii prawa.
  • Miniatura
    Pozycja
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały, 2007
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2007) Malec, Jerzy; Biernat, Tadeusz; Sala-Szczypiński, Marcin; Ryland, Diane; Kowalska, Samanta; Zemke-Górecka, Agnieszka; Balicki, Marek; Feczko, Piotr; Halkiewicz, Marcin; Paśnik, Jerzy; Lubelski, Marek; Banasik, Katarzyna; Dymińska, Zyta; Kostecki, Apoloniusz; Czaja-Hliniak, Irena; Klink, Marek; Pelikan-Krupińska, Magdalena; Wolański, Robert; Fill, Wojciech; Folgier, Anna; Gnela, Bogusława; Juszczyk, Paweł Jan; Biernat, Jakub; Milenković-Kerković, Tamara; Lewandowski, Henryk; Nekoranec, Jaroslav; Hrášok, Miroslav; Grochowska, Jowita Natalia; Nowak, Marek
  • Miniatura
    Pozycja
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego T. XVIII
    (Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego; Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie; Uniwersytet Warszawski; Uniwersytet Gdański, 2015) Goźdź-Roszkowski, Krzysztof; Kitowski, Piotr; Głuszak, Marcin; Bieda, Justyna; Machut-Kowalczyk, Joanna; Wiśniewska-Jóźwiak, Dorota; Kruszewski, Tomasz; Rodak, Mateusz; Żukowski, Przemysław Marcin; Świątkowski, Andrzej Marian; Marciniak-Sikora, Anna; Matuszewski, Jacek; Uruszczak, Wacław; Szpoper, Dariusz; Sowa, Jan; Malec, Jerzy
  • Miniatura
    Pozycja
    Wspólność majątku spadkowego od Kodeksu Napoleona do Kodeksu cywilnego
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2014) Kłos, Michał
    Instytucja wspólności majątku spadkowego, obecnie uregulowana w art. 1035 i 1036 k.c. korzeniami sięga prawa rzymskiego, w którym traktowana była jako jedna z postaci współwłasności w częściach ułamkowych. Tradycja tak unormowanej wspólności, określana również jako romańska, znalazła wyraz w prawie francuskim, a także w innych ustawodawstwach romańskich (np. austriackim). Charakteryzuje się posiadaniem przez współspadkobierców udziałów w poszczególnych prawach majątkowych, należących do spadku, którymi mogą oni swobodnie rozporządzać. Dla ustawodawstw germańskich charakterystyczne jest z kolei ukształtowanie stosunków pomiędzy współspadkobiercami na zasadach wspólności do niepodzielnej ręki. Konstytutywną cechą tej instytucji jest brak udziałów w poszczególnych składnikach należących do spadku. Jest on majątkiem odrębnym od majątków spadkobierców do momentu działu spadku. Wspólność majątku spadkowego pod rządem dekretu Prawo spadkowe, a także pod rządem Kodeksu cywilnego w dużej mierze ma charakter mieszany. Z jednej strony stanowi bez wątpienia postać współwłasności w częściach ułamkowych (art. 1035 k.c.). Z drugiej jednak strony, o ile współspadkobiercy mogą swobodnie rozporządzać udziałem w całym spadku (art. 1050 k.c.), 0 tyle rozporządzić udziałami w poszczególnych prawach do spadku mogą swobodnie jedynie za zgodą pozostałych współspadkobierców. Rozporządzenie udziałem w przedmiocie należącym do spadku dokonane bez zgody chociażby jednego ze spadkobierców jest ważne, może natomiast w pewnych sytuacjach zostać uznane za bezskuteczne w stosunku do niego (art. 1036 k.c.). Przepisy art. 1035 i 1036 k.c., pomimo swojej niejasności doczekały się bogatego orzecznictwa 1 wypowiedzi doktryny, które w dużej mierze ułatwiają ich stosowanie. Stanowią zatem dobry przykład tezy, że receptą braku doskonałości prawa nie musi być natychmiastowa jego zmiana.