Przeglądaj wg Słowo kluczowe "stability"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Skutki Arabskiej Wiosny z perspektywy izraelskiej(Oficyna Wydawnicza AFM, 2013) Guzowski, AndrzejDuring the first days of the Arab Spring many hoped that the series of protests and revolutions could bring a wave of democracy and stability to the Middle East. Such an outcome would have been greatly welcomed by the Israelis, who have been surrounded by enemies for years. Yet, more than two and a half years after the Arab Spring began, its effects for the Jewish state are far from satisfying, to say the least. The turmoil in Egypt, Israel’s western neighbor, resulted in Hosni Mubarak’s fall from power. While the former president might not have been one of Tel Aviv’s favorites, he was undoubtedly a fairly reliable partner. The subsequent rise of the Muslim Brotherhood was regarded as a threat to Israel`s security. Even after the July 2013 coup d’etat, which ended the organization`s rule over Egypt, the future of Israeli-Egyptian relations remains uncertain. Also problematic is the situation behind Israel`s northern border. While the Jewish state is not directly involved in the Syrian civil war, it still poses a potential danger for the Israelis as more and more Islamists and radicals are partaking in the struggle against Bashar al-Assad. If the Syrian president falls, these groups may try to seize power or engage in hostile activities against Israel. Moreover, it is possible that the unrest could spill-over to Lebanon, which would also affect Israel’s national During the first days of the Arab Spring many hoped that the series of protests and revolutions could bring a wave of democracy and stability to the Middle East. Such an outcome would have been greatly welcomed by the Israelis, who have been surrounded by enemies for years. Yet, more than two and a half years after the Arab Spring began, its effects for the Jewish state are far from satisfying, to say the least. The turmoil in Egypt, Israel’s western neighbor, resulted in Hosni Mubarak’s fall from power. While the former president might not have been one of Tel Aviv’s favorites, he was undoubtedly a fairly reliable partner. The subsequent rise of the Muslim Brotherhood was regarded as a threat to Israel`s security. Even after the July 2013 coup d’etat, which ended the organization`s rule over Egypt, the future of Israeli-Egyptian relations remains uncertain. Also problematic is the situation behind Israel`s northern border. While the Jewish state is not directly involved in the Syrian civil war, it still poses a potential danger for the Israelis as more and more Islamists and radicals are partaking in the struggle against Bashar al-Assad. If the Syrian president falls, these groups may try to seize power or engage in hostile activities against Israel. Moreover, it is possible that the unrest could spill-over to Lebanon, which would also affect Israel’s nationalPozycja Sytuacja polityczna Jordanii po 2011 roku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Wróblewski, BartoszHaszymidzkie Królestwo Jordanii niespodziewanie dla wielu obserwatorów utrzymało pełną stabilność polityczną po 2011 r. Stanowi to ewenement w regionie, w którym wiele państw pogrążyło się w wieloletniej wojnie domowej. Co więcej Jordania zachowuje tę stabilność pomimo prowadzenia dość liberalnej polityki wewnętrznej, przynajmniej według kryteriów regionu. Tekst poniższy poświęcony jest analizie tego fenomenu i jednocześnie przedstawia główne wydarzenia dotyczące Królestwa w latach 2011–2018. Zanalizowano podstawowe cechy systemu politycznego i społecznego Jordanii i z konieczności przedstawiono też zarys wcześniejszej historii państwa. Wskazano silne strony monarchii jordańskiej, które pozwalają jej lepiej niż sąsiadom przezwyciężyć kryzysy. Jednocześnie wskazano problemy i zjawiska, które mogą w przyszłości zagrozić stabilizacji tego państwa. Słowa kluczowe: Jordania, Haszymidzi, stabilność, Izba DeputowanychPozycja Współpraca Wielkiej Brytanii i USA a stabilizacja polityczna Haszymidzkiego Królestwa Jordanii(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Wróblewski, BartoszRegion Bliskiego Wschodu jest znany z antyzachodnich nastrojów. Mimo to wiele rządów arabskich prowadzi prozachodnią politykę. Jednym z państw współpracujących z Europą i USA jest Jordania. Taka opcja polityczna monarchii haszymidzkiej ma jednak głębokie przyczyny historyczne i wynika z nietypowych uwarunkowań tego państwa. Należy przypomnieć, że samo powstanie Jordanii wynikało ze współpracy władz brytyjskich z Haszymidami. Państwo to utworzono w 1921 r. początkowo pod nazwą Transjordania, w wyniku decyzji politycznych Londynu. Od tego czasu do 1956 r. trwała współpraca Ammanu z Wielką Brytanią. Fakt, że w 1946 r. Jordania uzyskała niepodległość niewiele zmienił – państwo Haszymidów pozostawało zależne od Brytyjczyków. Symbolem tej nierównorzędnej współpracy była osoba Johna Bagota Glubba. Ten brytyjski ofi cer stał się głównodowodzącym armii jordańskiej. Arabowie uważali go za przedstawiciela imperium, on sam jednak był przekonany, że służy interesom arabskim. Mimo, że rozwój Jordanii zależał od dotacji Londynu, władze w Ammanie zachowały swobodę decyzji. W 1956 r. król Husajn I usunął z kraju J.B. Glubba i zerwał sojusz z Wielką Brytanią. Dynastia haszymidzka odrzuciła związek z Londynem, by pozyskać nacjonalistów arabskich. Jednocześnie król Husajn I nawiązał ścisły, choć nieformalny, sojusz z USA. To Waszyngton zaczął dotować skarb Jordanii i jego siły zbrojne. Współpraca ta trwa do dziś. Jednocześnie Amman potrafi ł w pewnych momentach przeciwstawić się polityce USA. Tak było w 1967 r. i w latach 1990–1991 w czasie pierwszego konfl iktu USA z Irakiem, podczas którego Amman popierał Bagdad. Generalnie jednak reżim jordański utrzymywał opcję prozachodnią. Rząd haszymidzki dąży przede wszystkim do utrzymania stabilności ustroju monarchicznego. Współpraca z USA, a wcześniej z Brytyjczykami, nie wynika z założeń ideowych, lecz służy temu podstawowemu celowi. Jednocześnie współpraca z Anglosasami ma w przypadku Haszymidów długą tradycję i dobrze służy ich założeniom politycznym.