Przeglądaj wg Słowo kluczowe "the Arab Spring"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Krakowskie Studia Międzynarodowe nr 3, 2014 (Bliski wschód na rozdrożu)
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2014) Rudnicka-Kassem, Dorota; Styszyński, Marcin; Tonta, Rachela; Pędziwiatr, Konrad; Milczanowski, Maciej; Lipa, Michał; Dziedzic, Katarzyna; Abudayeh, Saad; Guzowski, Andrzej; Sławek, Jakub; Grabowski, Wojciech; Szydzisz, Marcin; Mrozek-Dumanowska, Anna; Langowska, Justyna; Kurek, Bartosz; Woźniak, Paulina; Levi, Nicolas; Tokarski, Stanisław; Zdanowski, Jerzy; Bednarczyk, Bogusława
  • Miniatura
    Pozycja
    Próby stabilizacji Egiptu po Arabskiej Wiośnie. Military electoral authoritarianism
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Czornik, Katarzyna
    Arabską Wiosnę w Egipcie i obalenie reżimu Hosniego Mubaraka w styczniu 2011 r. należy rozpatrywać jako implikację Jaśminowej Rewolucji w Tunezji. Fala protestów postrzegana była przez państwa zachodnie jako proces, którego efektem miała być szeroko pojęta demokratyzacja Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, jak również powstanie w państwach regionu społeczeństw obywatelskich. Mimo że zrodzona z buntu społecznego, Arabska Wiosna miała prowadzić do stabilizacji regionu. Jej skutki okazały się jednak zupełnie inne niż oczekiwano. W przypadku Egiptu regime change stworzyła tylko pozory zmian społeczno-politycznych. Krótkoterminowo beneficjentami obalenia Mubaraka stały się ugrupowania opozycyjne, prodemokratyczni aktywiści i następnie umiarkowani islamiści. Faktycznym zwycięzcą była jednak armia i byli oficerowie wojskowi, w tym wybrany ponownie w marcu 2018 r. na urząd prezydenta gen. Abd al-Fattah as-Sisi. Arabska Wiosna zainicjowała więc kolejny etap w historii Egiptu – military electoral authoritarianism – równie niedemokratyczny jak przed 25 stycznia 2011 r. W Egipcie na straży stabilności państwa stoi armia, która walcząc z islamskimi radykałami i terrorystami, zyskała poparcie Stanów Zjednoczonych.