Przeglądaj wg Słowo kluczowe "transformacja ustrojowa"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Dzieci ulicy wielkiego miasta(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Nóżka, Marcjanna; Smagacz-Poziemska, Marta"Współczesne, potoczne definicje „dziecka ulicy” kształtowały się pod dużym wpływem dziewiętnastowiecznej literatury i zawartego w niej wizerunku dziecka, nie tylko socjalizowanego na ulicy i „przez ulicę”, ale również noszącego wyraźne zewnętrzne oznaki zaniedbania (jak np. wychudzenie, zaniedbany i brudny ubiór). Tekst ten jest propozycją redefinicji kategorii „dziecka ulicy” współczesnego miasta oraz refleksji nad pojawieniem się wielości typów takich dzieci. Problem przedstawiamy w kontekście przemian ogólnospołecznych, wpływających na warunki życia dzieci i młodzieży w Polsce, na ich codzienne praktyki i sposoby adaptowania się do dynamicznej rzeczywistości."(...)Pozycja Naród, państwo, gospodarka, społeczeństwo w publicystyce konspiracyjnej Stronnictwa Narodowego(Oficyna Wydawnicza AFM, 2002) Komaś, JerzyZe wstępu: "Przemiany zachodzące w Polsce w ostatnim dziesięcioleciu XX wieku związane z transformacją ustrojową, a przede wszystkim pluralizacją systemu politycznego, spowodowały zwiększenie zainteresowania polską myślą polityczną XX wieku. U podstaw tego zjawiska legły praktyczne potrzeby poszukiwania korzeni ideowo- -programowych przez nowo powstałe ruchy i partie polityczne. Nawiązują one obecnie do własnej spuścizny historycznej i w niej próbują odnaleźć wartości i argumenty uzasadniające ich współczesną działalność na polskiej scenie politycznej. Stymuluje to również intensywność badań nad myślą polityczną polskich ruchów i ugrupowań politycznych okresu Drugiej Rzeczpospolitej oraz wojny i okupacji."(...)Pozycja Współdziałanie państwa i Kościoła Katolickiego w łagodzeniu problemu bezrobocia w Polsce po 1989 roku w świetle zasad katolickiej nauki społecznej (zarys problemu)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2007) Wiszniewski, Jan"Jedną z naczelnych, wypracowanych na II Soborze Watykańskim zasad dotyczących relacji między Kościołem a państwem, oprócz zasady niezależności i autonomii, jest zasada współpracy. „Wspólnota polityczna i Kościół są w swych dziedzinach niezależne i autonomiczne. Obydwie jednak wspólnoty, choć z różnego tytułu, służą powołaniu jednostkowemu i społecznemu tych samych ludzi. Tym skuteczniej będą wykonywać tę służbę dla dobra wszystkich, im lepiej będą rozwijać między sobą zdrową współpracę, uwzględniając także okoliczności miejsca i czasu”."(...)