Przeglądaj wg Słowo kluczowe "wojskowy autorytaryzm wyborczy"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka 2018, nr 3 (XXXII) : Stabilizacja i odbudowa obszarów pokonfliktowych w XXI wieku
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Lasoń, Marcin; Zdanowski, Jerzy; Czornik, Katarzyna; Szczepankiewicz-Rudzka, Ewa; Warsza, Paulina Jagoda; Jureńczyk, Łukasz; Paterek, Anna; Orłowski, Piotr; Elak, Leszek; Cziomer, Erhard; Kubiak, Krzysztof; Kraj, Kazimierz; Marek, Michał; Klisz, Maciej; Borkowski, Robert; Cyganik, Jagna; Saskowski, Maciej; Tkach, Liudmyla; Tokarz, Mirosław; Szelżyński, Bartosz
    Wprowadzenie: Cieszymy się, że możemy skierować do Państwa rąk kolejny numer periodyku „Bezpieczeństwo.Teoria i Praktyka”, tym razem poświęcony problematyce stabilizacji i odbudowy obszarów pokonfliktowych w XXI w. Podjęty temat jest niezwykle ważny, ponieważ żyjemy w czasach nieuporządkowanego świata, w którym liczba konfliktów zbrojnych o różnej skali i charakterze oraz wynikające z nich konsekwencje wpływają destrukcyjnie na ład międzynarodowy.Umiędzynarodowienie konfliktów wewnętrznych pełni często funkcję instrumentalną w grze, której stawką jest zajęcie przez dane państwo właściwego – z punktu widzenia jego decydentów – miejsca w nowym systemie ról międzynarodowych. Przykładem tego jest wojna domowa w Syrii, którą Jerzy Zdanowski w artykule rozpoczynającym tom traktuje jako „wojnę zastępczą”. Krótko przedstawia także istotę rekonstrukcji obszarów pokonfliktowych, czym jako badacz rozwija myśli pułkownika Piotra Gąstała, wieloletniego żołnierza i dowódcy Jednostki Wojskowej GROM, który podczas swojej służby przebywał w niejednym państwie dotkniętym konfliktem zbrojnym i wojną oraz ich skutkami. W udzielonym wywiadzie odnosi się on do zagadnienia stabilizacji ze swojej perspektywy – praktyka, któremu nie raz, na terenie prowadzenia działań wojskowych, przyszło mierzyć się z tym wszystkim, co kryje się pod tym pojęciem. Należy przy tym uwzględnić, że jako żołnierz jednostki specjalnej wykonywał tam specyficzne działania. O tym, jak podchodzą do nich nie tylko praktycy, ale i badacze, pisze Piotr Orłowski, analizując znaczenie sił specjalnych jako narzędzia stabilizacji na obszarach pokonfliktowych.
  • Miniatura
    Pozycja
    Próby stabilizacji Egiptu po Arabskiej Wiośnie. Military electoral authoritarianism
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Czornik, Katarzyna
    Arabską Wiosnę w Egipcie i obalenie reżimu Hosniego Mubaraka w styczniu 2011 r. należy rozpatrywać jako implikację Jaśminowej Rewolucji w Tunezji. Fala protestów postrzegana była przez państwa zachodnie jako proces, którego efektem miała być szeroko pojęta demokratyzacja Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, jak również powstanie w państwach regionu społeczeństw obywatelskich. Mimo że zrodzona z buntu społecznego, Arabska Wiosna miała prowadzić do stabilizacji regionu. Jej skutki okazały się jednak zupełnie inne niż oczekiwano. W przypadku Egiptu regime change stworzyła tylko pozory zmian społeczno-politycznych. Krótkoterminowo beneficjentami obalenia Mubaraka stały się ugrupowania opozycyjne, prodemokratyczni aktywiści i następnie umiarkowani islamiści. Faktycznym zwycięzcą była jednak armia i byli oficerowie wojskowi, w tym wybrany ponownie w marcu 2018 r. na urząd prezydenta gen. Abd al-Fattah as-Sisi. Arabska Wiosna zainicjowała więc kolejny etap w historii Egiptu – military electoral authoritarianism – równie niedemokratyczny jak przed 25 stycznia 2011 r. W Egipcie na straży stabilności państwa stoi armia, która walcząc z islamskimi radykałami i terrorystami, zyskała poparcie Stanów Zjednoczonych.