Urazy czaszkowo-mózgowe stanowią ogromny problem dla służb ratowniczych i obarczone są dużą śmiertelnością. Od ratowników wymagana jest znajomość budowy anatomicznej czaszki, patomechanizmów urazu oraz umiejętność prawidłowej oceny stanu chorego. Urazy głowy można podzielić na otwarte i zamknięte, natomiast ze względu na obrażenia - na pierwotne i wtórne. Stanem bezpośredniego zagrożenia życia w urazach głowy, jest wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Ze względu na brak możliwości pomiaru tego parametru na miejscu zdarzenia, przy objawach wgłobienia mózgu (triada Cushinga) należy utrzymywać CTK na poziomie 110-120mmHg. Postępowanie z pacjentami po urazach głowy będzie przyczynowe i w zależności od obrażeń będą nadawane priorytety . Warto dokładnie oceniać skalę GCS, która może nam pomóc w podejmowaniu decyzji np. dotyczącej intubacji .Szybki i ostrożny transport oraz odpowiednie postępowanie będą miały kluczowe znacznie w dalszym leczeniu pacjenta . Słowa klucze: urazy czaszkowo-mózgowe, następstwa, postępowanie przedszpitalne