Ze wstępu: "W latach sześćdziesiątych XX wieku Hiszpania znajdowała się w czołówce nowoczesnych państw europejskich pod względem przyjętych regulacji dotyczących reklamy. Na mocy Statutu Reklamy wydanego w 1964 roku, wprowadzono scentralizowany system administracyjnej kontroli nielegalnej reklamy, który następnie został zmodyfikowany, na mocy postanowień Konstytucji z 1978 roku, odbierającej niektóre uprawnienia kontrolne państwu i powierzającej je władzom lokalnym . Propozycje wspólnotowe uregulowania zagadnień dotyczących reklamy, a w szczególności Dyrektywa 84/450/EWG następnie zmodyfikowana przez Dyrektywę 97/55/WE dotycząca reklamy wprowadzającej w błąd oraz reklamy porównawczej, w pewnym stopniu wymusiły zmianę prawa hiszpańskiego. Statut z 1964 roku został uchylony przez ustawę Ogólne prawo reklamy (dalej w skrócie ustawę o reklamie) z 1988 roku, która mianem nielegalnej określa reklamę mogącą np. wprowadzić w błąd jej odbiorców, reklamę nieuczciwą, reklamę agresywną . Tego rodzaju postępowanie uznaje się również za czyny nieuczciwej konkurencji, w ustawie z 1991 r. poświęconej tej właśnie materii, co prowadzi do niepewności, które prawo należy w danym przypadku stosować. Sądy hiszpańskie na ogół pozostawiają skarżącemu swobodę wyboru możliwych środków. To on może wybrać, która ustawa będzie miała zastosowanie. W niektórych sytuacjach reklama może zostać uznana za czyn nieuczciwej konkurencji i nieuczciwej reklamy jednocześnie, wówczas osoba skarżąca może skorzystać ze środków prawnych przewidzianych w obu ustawach. Aby łagodzić problem kolizji obu ustaw oraz skutki jakie mogą z tego powodu powstać, wprowadzono pewne zmiany do ustawy o reklamie, które obowiązują od 1 stycznia tego roku. O konsekwencjach tej nowelizacji będzie mowa w dalszej części mojej pracy"(...)