Przeglądaj wg Słowo kluczowe "Barack Obama"
Teraz wyświetlane 1 - 8 z 8
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka 2021, nr 1 (XLII): Niemiecka polityka bezpieczeństwa w trudnych czasach(Oficyna Wydawnicza AFM, 2021) Molo, Beata; Kleinwächter, Lutz; Thielicke, Hubert; Larres, Klaus; Crome, Erhard; Koszel, Bogdan; Kosman, Michał M.; Kruk, Aleksandra; Paterek, Anna; Świder, Małgorzata; Bujwid-Kurek, Ewa; Piękoś, Karol; Zimmering, Raina; Handl, Vladimír; Hrušková, Eliška; Rendl, Adam; Staňková, Marie; Ženka, Ctirad; Elsenhans, Hartmut; Schilling, Walter; Gawron, Dominika; Stępniewska-Szydłowska, Paulina; Khmilevska, Polina; Grudzińska, AdriannaFrom Introduction: "Germany is economically the strongest country in Europe. As such, it is striving for leadership in the EU and keeps developing into a geo-economic power with global interests. The dynamism of the variety of international phenomena and processes forces Germany to modify or transform its previous security strategies and policies. The actions taken by the country’s authorities have resulted not only from their own interests and goals, but were the aftermath of the growing expectations of other external participants, which required greater financial, economic, political and military involvement in order to solve various crises and international conflicts."(...)Pozycja Komplizierte deutsch-amerikanische Beziehungen im 21. Jahrhundert(Oficyna Wydawnicza AFM, 2021) Larres, KlausOd końca zimnej wojny stosunki niemiecko-amerykańskie ulegały stałemu pogorszeniu. Jednakże oba państwa są wciąż ściśle ze sobą powiązane sojuszniczo i ten stan rzeczy utrzyma się pomimo licznych współczesnych kryzysów politycznych. Kadencje George’a W. Busha (2001–2009), a zwłaszcza prezydenturę Donalda Trumpa (2017– 2021), podczas których pojawiły się głębokie różnice między sojusznikami, należy postrzegać w kategoriach wyjątkowych lat. Bardzo prawdopodobne jest, że współpraca z administracją Joe Bidena, który objął urząd prezydenta w styczniu 2021 r., będzie znacząco lepsza i o wiele bardziej konstruktywna. Idea powrotu do normalności to możliwe hasło polityki zagranicznej Bidena, chociaż nie obejdzie się zapewne bez typowych kryzysów transatlantyckich i trudności, które bez wątpienia pojawią się za prezydentury Bidena.Pozycja Krakowskie Studia Międzynarodowe nr 1 (XIV), 2017 (Kryzys funkcjonowania oraz roli międzynarodowej Unii Europejskiej w drugiej dekadzie XXI wieku : Część 1: Zagrożenia, wyzwania i przyszłość unijnej polityki bezpieczeństwa)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Żukrowska, Katarzyna; Zięba, Ryszard; Miszczak, Krzysztof; Lasoń, Marcin; Molo, Beata; Marczuk, Karina; Mickiewicz, Piotr; Waśko-Owsiejczuk, Ewelina; Leunig, Ragnar; Kudzin-Borkowska, Małgorzata; Cziomer, Erhard; Bednarczyk, BogusławaZe wstępu: Dwa numery „Krakowskich Studiów Międzynarodowych” (KSM) przygotowane w 2017 r. zawierają pogłębione analizy i oceny przyczyn, istoty i następstw postępującego w ostatnich dwóch latach kryzysu Unii Europejskiej (UE). Nawiązują one tematycznie do numerów, które ukazały się w latach 2014–2016, a omawiały między innymi: strategiczne oraz gospodarcze aspekty współpracy transatlantyckiej, współzależności bezpieczeństwa globalnego i transatlantyckiego oraz problemy współpracy Polski z Niemcami w UE.Pozycja Miejsce Rosji w polityce bezpieczeństwa USA w XXI wieku w kontekście zacieśniania współpracy Rosyjsko-Chińskiej(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Waśko-Owsiejczuk, EwelinaZacieśnianie współpracy politycznej, wojskowej i gospodarczej pomiędzy Chinami oraz Rosją zostało przyjęte przez Stany Zjednoczone w drugiej dekadzie XXI wieku z dużym niepokojem, jako zagrożenie dla interesów narodowych i pozycji międzynarodowej supermocarstwa. Ze względu na słabnącą pozycję Moskwy w systemie międzynarodowym oraz pogarszające się relacje z Zachodem, w interesie Kremla było znalezienie silnego sojusznika, posiadającego zbliżone przedsięwzięcia i cele. Utworzenie chińsko-rosyjskiego tandemu ośmieliło Moskwę do prowadzenia jeszcze bardziej zdecydowanej i kategorycznej polityki wobec Zachodu. Stosunki amerykańsko-rosyjskie uległy przy tym znacznemu pogorszeniu do tego stopnia, że dziś stawiane jest pytanie: czy świat stoi w obliczu nowej „zimnej wojny”? Celem niniejszego artykułu jest analiza polityki bezpieczeństwa USA wobec Rosji w XXI wieku, w kontekście zacieśniania współpracy rosyjsko-chińskiej; przedstawienie współpracy na linii Waszyngton–Moskwa podczas rządów trzech ostatnich prezydentów USA oraz czynników mających wpływ na pogorszenie stosunków pomiędzy państwami. Słowa kluczowe: Stany Zjednoczone Ameryki, Rosja, Chiny, bezpieczeństwo, Donald Trump, Barack Obama, George W. Bush, stosunki międzynarodowePozycja The audacity of faith(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Bradley, Gerard"Amidst great expectations President Barack Obama delivered the Commencement Address at Notre Dame on May 17, 2009. The excitement owed partly to protests against the Catholic university’s choice to honor someone so famously supportive of legal abortion. Mostly it was eager anticipation of the same provenance: what would Obama say at America’s flagship religious institution about the relationship of religious faith to abortion – and to the other pressing moral issues of our time?"(...)Pozycja USA wobec Bliskiego Wschodu: Od Baracka Obamy do Donalda Trumpa(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Czornik, KatarzynaBliski Wschód zajmuje kluczowe miejsce w polityce zagranicznej USA. Jest to region realizacji amerykańskich interesów, rywalizacji z innymi aktorami areny międzynarodowej, podejmowania działań na rzecz uczynienia z państw arabskich client states, umacniania zależności z państwami regionu a także wykorzystywania przez USA siły militarnej jako środka realizacji polityki zagranicznej (wojny w Zatoce Perskiej, zaangażowanie USA w Libii i Syrii, wojna z ISIS). Istotą bliskowschodniej polityki USA stała się pewnego rodzaju sinusoidalna zmienność w sięganiu po instrumenty charakterystyczne dla polityki soft i hard wilsonianism. O ile bowiem politykę prezydenta Baracka Obamy wobec Bliskiego Wschodu cechowało odejście od The New Crusade i War on Terrorism charakterystycznych dla George’a W. Busha, o tyle Donald Trump prezentuje strategię (brak strategii?) bezkompromisowości zgodnie z przyjętym w kampanii wyborczej hasłem Make America Great Again i podejmuje działania na rzecz stworzenia American World Order również na Bliskim Wschodzie. Słowa kluczowe: Bliski Wschód, USA, Donald Trump, Barack ObamaPozycja W cieniu Afganistanu. Kilka uwag o bezpieczeństwie Polski w pierwszej dekadzie XXI wieku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Czaja, JanPo upadku komunizmu i zakończeniu zimnej wojny wydawało się, że świat na trwałe wchodzi w okres stabilizacji, pokoju i współpracy. Szybko jednak okazało się, że świat narastającej globalizacji ma różne oblicza, także negatywne, co rzutuje na prawie każdą sferę życia, także na bezpieczeństwo. Spadło co prawda zagrożenie nuklearne, ale pojawiły się nowe zagrożenia oraz nasiliły te, które przedtem przesłonięte były rywalizacją Wschód – Zachód. Chodzi głównie o konfl ikty etniczno- -religijne, kulturowe i cywilizacyjne, w tym rozlewające się konfl ikty wewnętrzne w państwach słabych i upadłych, proliferację broni masowego rażenia, niebezpieczne ambicje państw dyktatorskich. Ogromny wpływ na ład międzynarodowy i bezpieczeństwo miały zamachy 11 września 2001. Zmieniły one percepcję zagrożeń dla bezpieczeństwa. Terroryzm uznany został za największe zagrożenie dla bezpieczeństwa, a ogłoszona przez prezydenta Busha walka z terroryzmem doprowadziła Stany Zjednoczone i prawie cały Zachód do zaangażowania w dwie wojny: w Iraku i w Afganistanie. O ile interwencję w Afganistanie i obalenie reżimu Talibów można uznać za swoiste prawo do samoobrony Stanów Zjednoczonych (a właściwie po uruchomieniu art. 5 traktatu waszyngtońskiego za sprawę całego NATO), bo Al-Kaida, która była organizatorem zamachów 11 września, za przyzwoleniem tego reżimu była na stałe zainstalowana w tym kraju, to już interwencja w Iraku miała wątpliwe podstawy prawne, a właściwie była ona jednostronną decyzją USA, podjętą mimo protestów połowy sojuszników NATO. To co nastąpiło potem, w ramach wojny z terroryzmem, przekształciło się w totalny chaos, przypominający wojnę domową, w Iraku obecnie wygasającą, w Afganistanie zaś, już w warunkach obecności tam Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa (ISAF), coraz bardziej nasilającą się. W ostatnich dwóch latach warunki bezpieczeństwa w Afganistanie, za które w praktyce, w ramach ISAF, odpowiedzialne jest NATO, gwałtownie się pogorszyły. Gwałtownie wzrosła liczba zamachów terrorystycznych, a talibowie odzyskują pozycje, kontrolując już prawie 40% obszaru Afganistanu. Sytuacja w Afganistanie i odpowiedzialność NATO za bezpieczeństwo tego kraju budzi ogromne zaniepokojenie przywódców państw natowskich oraz kierownictwa sojuszu. Staje się to również jednym z centralnych problemów nowej administracji waszyngtońskiej. Trwające już siedem lat i rosnące zaangażowanie NATO i sił koalicyjnych w Afganistanie, pionierskie w ramach misji out of area, mimo zaangażowania ok. 64 tysięcy żołnierzy, sprzętu i idących w miliardy dolarów kosztów operacji nie przynosi jak dotąd, oczekiwanych rezultatów. Dlatego też przygotowana i realizowana jest nowa strategia obecności USA i NATO w Afganistanie. Zaangażowanie NATO w Afganistanie często interpretowane jest jako swoisty test dla Sojuszu, jako wyraz rosnącej odpowiedzialności za bezpieczeństwo globalne, w tym za zwalczanie nowych zagrożeń, takich jak terroryzm, których eskalacja jest także ubocznym skutkiem globalizacji. Autor nie w pełni podziela te opinie, choć niewątpliwie obecność NATO w Afganistanie jest ważną i trudną próbą dla Sojuszu, w tym także dla Polski ze względu na rosnące zaangażowanie sił zbrojnych naszego kraju w tę operację. Sprawa udziału NATO jednak rzutuje na stan bezpieczeństwa międzynarodowego, eskaluje napięcia i budzi negatywne emocje cywilizacyjno-kulturowe, utrudnia walkę z terroryzmem, kładzie się cieniem na i tak niejasny obraz sytuacji na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Na wiele spraw z zakresu bezpieczeństwa globalnego i regionalnego, w tym narodowego poszczególnych krajów (choćby USA), patrzy się przez pryzmat Afganistanu.Pozycja Współpraca polityczna i w zakresie bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych z Unią Europejską po amerykańskich wyborach prezydenckich 2016 r. – kontynuacja czy zmiana?(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Waśko-Owsiejczuk, EwelinaWygrana Donalda Trumpa w wyborach prezydenckich w 2016 r. zwiastowała diametralny zwrot w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa USA. Zmianie miały ulec relacje transatlantyckie, polityka supermocarstwa wobec NATO i Unii Europejskiej. Pomimo że sojusznicy USA w Europie zakładali, że kampania wyborcza rządzi się innymi prawami niż faktycznie rządzenie państwem, więc Donald Trump po przejęciu władzy nie zrealizuje swoich najbardziej kontrowersyjnych obietnic, to wypowiedzi przywódców mocarstw europejskich były pełne obaw. Celem niniejszego artykułu jest analiza współpracy pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i Unią Europejską po wyborach prezydenckich w 2016 r. Analizie poddano przy tym współpracę polityczną i w zakresie bezpieczeństwa, odnosząc się do decyzji i działań nie tylko nowego prezydenta USA, ale również poprzednich administracji amerykańskich, w celu pokazania pewnych tendencji, elementów wspólnych i odmiennych.