Przeglądaj wg Słowo kluczowe "European army"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Krakowskie Studia Międzynarodowe nr 1 (XIV), 2017 (Kryzys funkcjonowania oraz roli międzynarodowej Unii Europejskiej w drugiej dekadzie XXI wieku : Część 1: Zagrożenia, wyzwania i przyszłość unijnej polityki bezpieczeństwa)
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Żukrowska, Katarzyna; Zięba, Ryszard; Miszczak, Krzysztof; Lasoń, Marcin; Molo, Beata; Marczuk, Karina; Mickiewicz, Piotr; Waśko-Owsiejczuk, Ewelina; Leunig, Ragnar; Kudzin-Borkowska, Małgorzata; Cziomer, Erhard; Bednarczyk, Bogusława
    Ze wstępu: Dwa numery „Krakowskich Studiów Międzynarodowych” (KSM) przygotowane w 2017 r. zawierają pogłębione analizy i oceny przyczyn, istoty i następstw postępującego w ostatnich dwóch latach kryzysu Unii Europejskiej (UE). Nawiązują one tematycznie do numerów, które ukazały się w latach 2014–2016, a omawiały między innymi: strategiczne oraz gospodarcze aspekty współpracy transatlantyckiej, współzależności bezpieczeństwa globalnego i transatlantyckiego oraz problemy współpracy Polski z Niemcami w UE.
  • Miniatura
    Pozycja
    Próby ożywienia polityki bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Zięba, Ryszard
    Polityka bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej w XXI w. znalazła się w stagnacji. Ważną tego przyczyną był kryzys finansowy z 2008 r. i recesja, która utrzymywała się w kolejnych latach. Ta stagnacja jeszcze pogłębiła się w latach 2014–2016 w wyniku kryzysu migracyjnego i brytyjskiej decyzji o opuszczeniu UE. Czynnikiem stale zwiększającym trudności jest wzrost eurosceptycyzmu po rozszerzeniu Unii Europejskiej w 2004 r. Obecnie dominuje on w krajach Grupy Wyszehradzkiej, w tym w Polsce. Paradoksem w tej sytuacji jest to, że w warunkach kryzysu pojawiły się pomysły utworzenia armii europejskiej. Były one głoszone także przez wiodącego polskiego eurosceptyka Jarosława Kaczyńskiego. Zwolennicy rewitalizacji WPBiO zgłaszali propozycję utworzenia unijnego centrum operacyjnego (kwatery głównej) do kierowania operacjami zarządzania kryzysowego. Autor twierdzi, że Unia Europejska nie wykorzystuje szans ożywienia WPBiO oraz że w czasie kryzysu na Ukrainie, który wybuchł jesienią 2013 r., i kryzysu migracyjnego w latach 2014–2016 ujawniła się jej zasadnicza słabość. Próbami ożywienia polityki bezpieczeństwa i obrony UE są: Globalna strategia na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej (przyjęta w czerwcu 2016 r.) oraz utworzenie Europejskiego Funduszu Obronnego i ustanowienie inkluzywnego i ambitnego mechanizmu stałej współpracy strukturalnej – PESCO (w czerwcu 2017 r.). Trudno jednak ocenić, w jakim stopniu te ostatnie kroki zmobilizują państwa członkowskie UE do przerwania impasu w polityce bezpieczeństwa i obrony.