Przeglądaj wg Słowo kluczowe "The European Union"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Bałtycka "Zimna Wojna". Możliwe reakcje NATO i UE na rosyjską aktywność militarną na akwenie bałtyckim
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2015) Mickiewicz, Piotr
    Baltic Sea, as an area of strategic importance for Russia’s policy toward Europe, has become a place of showcase of Russia’s military might. Its primary purpose is to show the international community the level of determination Russian authorities express to make national interests of the Federation included in the global politics. The number of incidents which cannot be a ground for military action on a larger scale – even according to Russian conventions – requires a politico- military response by regional supranational organizations. The response should take the form of smart-power strategies and the formula of military involvement must go beyond purely defensive action in response to enemy action. Hence, it is necessary to determine the scope of comprehensive EU and NATO operations (due to the need to protect the territorial sovereignty of Sweden and Finland) to offset the forms of Russian incidental activities in a way that does not elevate political tension in the region. Such a reaction is possible through effective impact on forms of activities on the waters of the Baltic Sea, which are important for Russia, notably shipping. The European Union, and the European Maritime Safety Agency (EMSA) in particular, has appropriate instruments to create an effective impact. On the other hand, the role of the North Atlantic Treaty should be to prepare and conduct systematic and comprehensive operations which limit the possibility of encroaching on the treaty territory and protect the member states against Russia applying instruments of hybrid war. Key words: Baltic Sea, Russian national interests, NATO, The European Union
  • Miniatura
    Pozycja
    Próby ożywienia polityki bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Zięba, Ryszard
    Polityka bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej w XXI w. znalazła się w stagnacji. Ważną tego przyczyną był kryzys finansowy z 2008 r. i recesja, która utrzymywała się w kolejnych latach. Ta stagnacja jeszcze pogłębiła się w latach 2014–2016 w wyniku kryzysu migracyjnego i brytyjskiej decyzji o opuszczeniu UE. Czynnikiem stale zwiększającym trudności jest wzrost eurosceptycyzmu po rozszerzeniu Unii Europejskiej w 2004 r. Obecnie dominuje on w krajach Grupy Wyszehradzkiej, w tym w Polsce. Paradoksem w tej sytuacji jest to, że w warunkach kryzysu pojawiły się pomysły utworzenia armii europejskiej. Były one głoszone także przez wiodącego polskiego eurosceptyka Jarosława Kaczyńskiego. Zwolennicy rewitalizacji WPBiO zgłaszali propozycję utworzenia unijnego centrum operacyjnego (kwatery głównej) do kierowania operacjami zarządzania kryzysowego. Autor twierdzi, że Unia Europejska nie wykorzystuje szans ożywienia WPBiO oraz że w czasie kryzysu na Ukrainie, który wybuchł jesienią 2013 r., i kryzysu migracyjnego w latach 2014–2016 ujawniła się jej zasadnicza słabość. Próbami ożywienia polityki bezpieczeństwa i obrony UE są: Globalna strategia na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej (przyjęta w czerwcu 2016 r.) oraz utworzenie Europejskiego Funduszu Obronnego i ustanowienie inkluzywnego i ambitnego mechanizmu stałej współpracy strukturalnej – PESCO (w czerwcu 2017 r.). Trudno jednak ocenić, w jakim stopniu te ostatnie kroki zmobilizują państwa członkowskie UE do przerwania impasu w polityce bezpieczeństwa i obrony.