Przeglądaj wg Słowo kluczowe "euroscepticism"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Próby ożywienia polityki bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Zięba, Ryszard
    Polityka bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej w XXI w. znalazła się w stagnacji. Ważną tego przyczyną był kryzys finansowy z 2008 r. i recesja, która utrzymywała się w kolejnych latach. Ta stagnacja jeszcze pogłębiła się w latach 2014–2016 w wyniku kryzysu migracyjnego i brytyjskiej decyzji o opuszczeniu UE. Czynnikiem stale zwiększającym trudności jest wzrost eurosceptycyzmu po rozszerzeniu Unii Europejskiej w 2004 r. Obecnie dominuje on w krajach Grupy Wyszehradzkiej, w tym w Polsce. Paradoksem w tej sytuacji jest to, że w warunkach kryzysu pojawiły się pomysły utworzenia armii europejskiej. Były one głoszone także przez wiodącego polskiego eurosceptyka Jarosława Kaczyńskiego. Zwolennicy rewitalizacji WPBiO zgłaszali propozycję utworzenia unijnego centrum operacyjnego (kwatery głównej) do kierowania operacjami zarządzania kryzysowego. Autor twierdzi, że Unia Europejska nie wykorzystuje szans ożywienia WPBiO oraz że w czasie kryzysu na Ukrainie, który wybuchł jesienią 2013 r., i kryzysu migracyjnego w latach 2014–2016 ujawniła się jej zasadnicza słabość. Próbami ożywienia polityki bezpieczeństwa i obrony UE są: Globalna strategia na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej (przyjęta w czerwcu 2016 r.) oraz utworzenie Europejskiego Funduszu Obronnego i ustanowienie inkluzywnego i ambitnego mechanizmu stałej współpracy strukturalnej – PESCO (w czerwcu 2017 r.). Trudno jednak ocenić, w jakim stopniu te ostatnie kroki zmobilizują państwa członkowskie UE do przerwania impasu w polityce bezpieczeństwa i obrony.
  • Miniatura
    Pozycja
    Tendencje eurosceptyczne na Ukrainie po Rewolucji Godności
    (Oficyna Wydawnicza AFM, 2020) Kęsek, Rafał
    In this article, the author characterizes Eurosceptic tendencies in Ukraine after 2014. Describes the main political forces that use this discourse to strengthen their political position. The text also includes the characteristics of the Eurosceptic discourse used in Ukraine as part of a political struggle. The analysis mainly focuses on political parties that represent voters from the eastern regions of Ukraine. Despite the violent pro-European political turnover that took place in 2014, some voters, mainly in the eastern regions of the country, still support pro-Russian and anti-Western policy, the main element of which is giving up European aspirations and rebuild close relations with Russia.