Przeglądaj wg Słowo kluczowe "kara śmierci"
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 5
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Niemajątkowe środki karne w Kodeksie Karnym z 1997 roku(2015) Nowicki, Mieszko; prof. nadzw. dr hab. Marek LubelskiWstęp: "Zgodnie z dość powszechnym przekonaniem w prawie karnym XXI wieku najistotniejszą rolę odgrywać mają kary i środki karne o charakterze nieizolacyjnym. Jest to trend widoczny nie tylko w polskim prawie karnym, ale również w prawie karnym innych krajów. Tendencja taka zobrazowana została w art. 58 §1 obowiązującego kodeksu karnego ,który stanowi, że: „jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, sąd orzeka karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary.” Przepis ten ukazuje, że kara bezwzględnego pozbawienia wolności powinna być traktowana przez sąd orzekający w sprawie jako ultima ratio. Zresztą poszukiwania modelu prawa karnego, który nie będzie opierał się na o karę pozbawienia wolności, toczą się na całym świecie."(...)Pozycja Od szkoły klasycznej do neoklasycznej w prawie karnym(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Widacki, Jan; Szuba-Boroń, Anna; Grzyb, Magdalena; Płatek, Monika; Lubelski, Marek; Banasik, Katarzyna; Dadak, Wojciech; Widacki, JanZebrane w tej książce artykuły i eseje oczywiście nie wyczerpują problematyki ewolucji myśli prawnokarnej od czasów szkoły klasycznej do neoklasycznej. Omówione w niej zostały jedynie wybrane – może ktoś powiedzieć: dość przypadkowo – różne zagadnienia. Ale wydaje się, że nawet to niepełne, a niechby nawet chaotyczne przedstawienie problemów stanowić może zaczyn dyskusji – skłonić do myślenia, do głębszej refleksji nad prawem karnym i jego instytucjami.Pozycja Odpowiedzialność urzędnika za przestępstwa popełnione z chęci zysku w okresie międzywojennym(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Machura, AgnieszkaW okresie międzywojennym tworzono na nowo model administracji publicznej, kształtował się wzorzec urzędnika państwowego. Pochodzący z różnych zaborów urzędnicy mieli odmienne kwalifikacje i reprezentowali inne wzorce moralne i etyczne. Sprawy urzędnicze wymagały rozwiązań nie tylko w zakresie struktur administracji i kształcenia kadr, ale także przeciwdziałania nadużyciom w związku z wykonywaną pracą. Mimo euforii z powodu odzyskania niepodległości bieda, głód, brak pracy i niepewność przyszłości nękały ówczesne społeczeństwo, co prowadziło do wzrostu przestępczości, także urzędniczej. Sytuację utrudniał również brak jednolitego ustawodawstwa, które należało jak najszybciej zunifikować. W celu przeciwdziałania przestępstwom popełnionym z chęci zysku przez urzędników oprócz przepisów dyscyplinarnych i porządkowych wprowadzono najsurowszą karę za tego typu przestępstwa: karę śmierci przez rozstrzelanie. Uchwalona doraźnie, miała ona głównie charakter odstraszający. Było to najbardziej rygorystyczne ustawodawstwo dotyczące nieuczciwości urzędników w historii Polski. Źródła historyczne opierające się na wiadomościach prasowych z tego okresu podawały, że wykonane wyroki dotyczyły w przeważającej części wojskowych. W późniejszym okresie kary złagodzono, a przestępstwa takie jak łapownictwo bierne lub czynne zostały w modelowy sposób uregulowane w Kodeksie karnym z 1932 r., na którym opiera się częściowo współczesne ustawodawstwo karne.Pozycja Sprawa Romana Gawronskiego przed Sądem Specjalnym w Katowicach jako przykład zmiany prawomocnego wyroku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Graczyk, KonradArtykuł analizuje sprawę karną zawisłą przed niemieckim Sądem Specjalnym w Katowicach w 1943 r. Jej cechą charakterystyczną jest fakt, że zapadłe orzeczenie zostało skutecznie zaskarżone przez prokuratora nadzwyczajnym środkiem prawnym – skargą z powodu nieważności. W ramach pierwszej rozprawy Roman Gawronski został skazany za pokątny handel i kradzież na karę łączną 12 lat ciężkiego więzienia. Po wniesieniu skargi przez prokuratora Sąd Specjalny w Katowicach wydał właściwy wyrok: karę śmierci. W artykule przeanalizowano rozważania prawne obu wyroków oraz argumentację prokuratora przemawiającą za uchyleniem prawomocnego wyroku. W zarysie przedstawiono także ustrój oraz postępowanie przed sądami specjalnymi.Pozycja Zbrodnia i kara – z dziejów przestępczości w małym mieście w XVII wieku (na przykładzie Lutomierska) Część II(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Głąb, Zbigniew"Omawiane przestępstwa sądzone były przez trzy sądy: burmistrza z rajcami, lendwójta z ławą oraz przez właścicieli miasta. W sytuacjach cięższych przestępstw sąd odbywano niekiedy w składzie łączonym radziecko-ławniczym. Właściciele Lutomierska rozpatrywali sprawy zazwyczaj dopiero po wniesionej do nich apelacji. Sprawy rozpatrywane były przez radę miejską; do lendwójta odsyłano strony lub świadków w celu odebrania od nich przysięgi."(...)