Przeglądaj wg Słowo kluczowe "legal history"
Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Aktualne kierunki badań w Katedrze Historii Prawa Uniwersytetu Gdańskiego(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Gałędek, Michał; Kitowski, Piotr; Klimaszewska, Anna; Lewandowicz, Maria; Maciejewski, Tadeusz; Michalak, Marcin; Michalski, Dawid; Wałdoch, JacekArtykuł przedstawia aktualne kierunki badań podejmowanych przez pracowników Katedry Historii Prawa Uniwersytetu Gdańskiego. Do najważniejszych należy zaliczyć badania nad konstytucjonalizmem europejskim, średniowiecznymi i wczesnonowożytnymi systemami prawa, historią myśli administracyjnej, kodyfikacją prawa w XVIII i XIX w. oraz historią prawa amerykańskiego. Katedrą kieruje prof. zw. dr hab. Tadeusz Maciejewski.Pozycja Działalność oświatowa w więzieniach Królestwa Polskiego 1815–1867(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Bieda, JustynaDziałalność oświatowa w więzieniach Królestwa Polskiego była konsekwencją XIX- -wiecznej zmiany poglądów na cele i warunki wykonywania kary pozbawienia wolności. Idea nauczania osadzonych przestępców na ziemiach Królestwa Polskiego zrodziła się w latach 30. XIX w. i nierozerwalnie wiąże się z osobą Fryderyka Skarbka, który powołał do życia pierwszą szkółkę więzienną dla nieletnich przestępców w warszawskim Domu Kary i Poprawy. Z tego samego okresu pochodzą pierwsze rozporządzenia Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych nakazujące władzom więziennym zakładanie szkółek niedzielnych, gdzie nauczani pisania i czytania mieli być dorośli więźniowie. Niestety zalecenia centralnych organów rządowych nie były entuzjastycznie przyjmowane na niższych szczeblach władz administracyjnych. Ostatecznie Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych i Duchownych, widząc małe zainteresowanie rządów gubernialnych tworzeniem placówek oświatowych dla nieletnich przestępców, w roku 1860 odgórnie powołała do życia szkółki w czterech więzieniach (Warszawie, Kielcach, Lublinie i Płocku), do których mieli być kierowani nieletni z terenu całego kraju. Niestety nie wiemy, jak w rzeczywistości wyglądało funkcjonowanie tych placówek. Podobnie przedstawiała się kwestia nauczania więźniów dorosłych. Mimo rozporządzenia Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych z 1833 r., zalecającego prowadzenie w więzieniach szkółek niedzielnych dla dorosłych, pierwsza taka placówka powstała w więzieniu kieleckim dopiero w 1853 r. Wiadomo, że takie ośrodki działały jeszcze w więzieniach w Sandomierzu i Radomiu.Pozycja Po stronie przestępców czy służb porządkowych, czyli miejsce kata w systemie wymiaru sprawiedliwości w dawnej Polsce(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Rosa, WacławThe article presents the functioning of the office of executioner in the cities of former Poland. Th e study investigated executioner activity on the border between two worlds: that of crime and the law enforcement environment connected to the judiciary. The research material includes testimonies of criminals recorded in the books of municipal courts, demonstrating contacts between the criminal world and torturers. Unlike in Western Europe and Silesia, where the profession of executioner often passed from father to son, executioners in bygone Poland often hailed from criminal circles. They lived in isolation from the society and were exposed to social ostracism because of their work. Criminals did not consider the executioner as a representative of the judiciary; relationships between both communities were facilitated by the fact that executioners and their wives were engaged in the organisation of prostitution in cities, and running and protecting the city’s brothels. The cases quoted from judicial practice show that the office of the executioner was oft en identifi ed with criminal activity rather than with justice, which had an impact on the effectiveness of fighting crime in Polish cities.Pozycja Rozkwit doktryny prawa karnego w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym – ośrodki, uczeni, idee(Oficyna Wydawnicza AFM, 2019) Janicka, DanutaDwudziestolecie międzywojenne było w Polsce okresem wspaniałego rozwoju doktryny prawa karnego. Obok najstarszych profesorów – Krzymuskiego czy Miklaszewskiego, wszechstronną działalność rozwinęli przedstawiciele średniej generacji, zwłaszcza profesorowie Makarewicz, Makowski, Mogilnicki i Rappaport, a także młodego pokolenia, wśród których wyróżniali się profesorowie Wolter, Śliwiński, Glaser, Wróblewski, Radzinowicz, Papierkowski, Świda i inni. Rolę centrów polskiej myśli prawnokarnej odgrywało pięć uniwersyteckich wydziałów prawa: w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie i Poznaniu. Polscy uczeni podjęli wszystkie fundamentalne i aktualne problemy obejmujące całość nauk penalnych, w tym kształtującej się ówcześnie kryminologii i polityki kryminalnej. Głoszone teorie i idee odpowiadały nowoczesnym trendom europejskim i światowym. Wiele postępowych koncepcji polskich uczonych znalazło odzwierciedlenie w wydanym kodeksie karnym, prawie o wykroczeniach, ustawie o organizacji więziennictwa i innych aktach prawnych. Na szczególnie wysoką ocenę zasługuje wydane w dwudziestoleciu międzywojennym oryginalne i nowoczesne prawo dla nieletnich, które umieszczono w odpowiednich rozdziałach kodeksu karnego i kodeksu postępowania karnego.