Przeglądaj wg Słowo kluczowe "migotanie przedsionków"
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 5
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Jakość życia i akceptacja choroby wśród pacjentów z przetrwałym migotaniem przedsionków(Oficyna Wydawnicza AFM, 2019) Skorupska-Król, Agnieszka; Szewczyk, Iwona; Kurleto, PaulinaWprowadzenie: Przetrwałe migotanie przedsionków jest chorobą przewlekłą, której nawrotowość jest niezwykle uciążliwa, a objawy somatyczne wywołują niejednokrotnie uczucie lęku. Do metod jej leczenia, obok farmakoterapii, należy kardiowersja elektryczna, która polega na analgosedacji i próbie przywrócenia prawidłowego rytmu zatokowego z wykorzystaniem prądu elektrycznego. Cel pracy: Celem pracy była ocena jakości życia i stopnia akceptacji choroby wśród osób z przetrwałym migotaniem przedsionków oraz analiza zależności pomiędzy obiema zmiennymi. Materiał i metody: Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego i metody szacowania z wykorzystaniem techniki ankiety (własny kwestionariusz) wraz z dwiema wystandaryzowanymi skalami samooceny, w grupie 50 chorych z rozpoznaniem przetrwałego migotania przedsionków. O włączeniu do grupy badanej decydowało rozpoznanie kliniczne oraz przebyty zabieg kardiowersji elektrycznej. Wyniki: Ogólna jakość życia badanych pacjentów była zadowalająca, choć problemy fi zyczne w zakresie realizacji aktywności codziennej i pracy zawodowej obniżały jej globalną samoocenę. Respondenci wskazywali dobrą jakość życia w zakresie funkcjonowania społecznego i samopoczucia. Chorobę najlepiej akceptowały osoby w średnim wieku, tj. 41–59 lat. Wyższy poziom akceptacji towarzyszył lepszej samoocenie jakości życia w jej badanych aspektach, z wyjątkiem zdrowia ogólnego.Pozycja Państwo i Społeczeństwo 2019, nr 1 (XIX): Medycyna i Zdrowie publiczne(Oficyna Wydawnicza AFM, 2019) Kopiński, Piotr; Donesch-Jeżo, Ewa; Skorupska-Król, Agnieszka; Szewczyk, Iwona; Kurleto, Paulina; Marczyńska-Kołacz, Beata; Szepieniec, Wioletta Katarzyna; Szymanowski, Paweł; Tomková, Šárka; Gurín, Daniel; Špringrová Palaščáková, Ingrid; Sowizdraniuk, Piotr; Sowizdraniuk, Joanna; Galicka-Brzezina, Anna; Leks-Sadowska, Sylwia; Madej, Andrzej; Kalemba-Drożdż, MałgorzataZe wstępu: "Kolejny numer „Państwa i Społeczeństwa”, poświęcony – zgodnie ze swym podtytułem – medycynie i zdrowiu publicznemu, zawiera cztery prace oryginalne (w tym jedną w języku angielskim), dwie poglądowe i jeden opis przypadku. Szczególną uwagę chciałbym jednak zwrócić Czytelnikom na – w naszym odczuciu – ważny tekst, jakim jest wspomnienie w rocznicę śmierci naszego Kolegi i Przyjaciela, profesora Bogusława Frańczuka; słowa „wspaniały człowiek, lekarz oddany zawsze swoim Pacjentom”, jakże często nadużywane, oddają tu ściśle istotę rzeczy. Cześć Jego Pamięci!"(...)Pozycja Państwo i Społeczeństwo 2019, nr 4 Medycyna i Zdrowie publiczne(Oficyna Wydawnicza AFM, 2019) Kalemba-Drożdż, Małgorzata; Kopiński, Piotr; Kadučáková, Helena; Tretinová, Barbora; Macko, Magdalena; Senderek, Tomasz; Girzelska, Joanna; Adamczuk, Justyna; Fecko-Gałowicz, Kinga; Nieckula, Magdalena; Kozieł, Dorota; Florek, Renata; Bajcarczyk, Renata; Przybytek, Monika; Filipowicz-Ciepły, Justyna; Kordek, Radzisław; Taran, Katarzyna; Orzechowska, Magdalena; Kuncman, Wojciech; Przybylski, Grzegorz; Dąbrowska, Anita; Gołda, Ryszard; Pilaczyńska-Cemel, MartaZe wstępu: "Prezentujemy Państwu kolejny numer „Państwa i Społeczeństwa” poświęcony zagadnieniom medycyny i zdrowia publicznego, który zawiera sześć prac oryginalnych, dwie prace poglądowe i jeden opis przypadku. To drugi zeszyt medyczny wydany w tym roku. Zestawienie prac oryginalnych otwiera artykuł, w którym zespół Marty Pilaczyńskiej-Cemel i wsp. analizuje parametry stanu zapalnego oraz osoczowe stężenie kompleksów immunologicznych, a następnie stawia wniosek o przewadze humoralnej odpowiedzi swoistej w zaawansowanym stadium raka płuca. W kolejnych dwóch pracach – których pierwszym autorem jest Wojciech Kuncman – zreferowano wyniki badań histoimmunologicznych nad ekspresją genów kodujących dwa białka, tj. GCDFP-15 oraz fosfatazę tyrozynową 4A3 w raku piersi, które zostały wykonane przez zespół z Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Wstępne wnioski podkreślają istotne znaczenie kliniczne badania ekspresji obu genów. Małgorzata Kalemba-Drożdż zaproponowała badania nad wpływem rodzaju diety: wegańskiej/wegetariańskiej i niewykluczającej mięsa na stężenie metali ciężkich i dioksyn w mleku kobiet. Uzyskane pilotażowe wyniki wskazują na inne czynniki niż dieta, które mogą wywierać wpływ na poziom toksyn w mleku kobiecym. Często obserwowanym problemem zdrowotnym wśród osób pracujących głosem jest zawodowa niewydolność głosu. W tym numerze Justyna Filipowicz-Ciepły i Monika Przybytek przedstawiają efekty fizjoterapii tego typu zaburzeń. Dział prac oryginalnych zamyka tekst Renaty Bajcarczyk i wsp. poruszający ważny społecznie problem, jakim jest profilaktyka raka szyjki macicy i szczepienia przeciwko wirusowi HPV."(...)Pozycja Patofizjologiczne mechanizmy migotania przedsionków (AF) jako podstawa skutecznego leczenia w dążeniu do polepszenia jakości życia chorych w świetle aktualnych wytycznych ESC (European Society of Cardiology)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2019) Senderek, Tomasz; Macko, Magdalena; Kopiński, PiotrMigotanie przedsionków (atrial fibrillation, AF) należy do najczęstszych przyczyn nagłych zgonów, udarów mózgu i niewydolności serca, a zapadalność na AF w najbliższych latach jeszcze wzrośnie. Przyczynami choroby są: predyspozycje genetyczne, cukrzyca, niewydolność serca, otyłość, choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze i starzenie się. Zmiany patofizjologiczne AF obejmują przebudowę przedsionków i naczyń wieńcowych, odczyn zapalny, niedokrwienie oraz zaburzenia gospodarki wapniowej kardiomiocytów. Jakość życia chorych z AF jest istotnie gorsza niż u osób zdrowych. Dzieje się tak wskutek osłabienia, kołatania serca, duszności, ucisku w klatce piersiowej i zaburzeń snu. Chorobie towarzyszy także stres psychospołeczny. Zintegrowane leczenie AF obejmuje 4 filary: zaangażowanych chorych, zespoły wielodyscyplinarne, narzędzia technologiczne i dostęp do wszystkich możliwych terapii. Rozpoznanie oraz kontrola chorób współistniejących, leczenie przeciwzakrzepowe, kontrola rytmu serca i jego częstotliwości, a także edukacja istotnie poprawiają rokowanie i jakość życia chorych. Doraźne przywrócenie rytmu zatokowego i jego utrzymanie pozostaje integralną częścią postępowania. W celu zapobiegania nawrotowi AF, w razie współistniejącej niewydolności serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową, stosuje się leki nieantyarytmiczne (ACEI/ARB, LBA), podobnie jak ma to miejsce w kardiomiopatii nadciśnieniowej (ACEI/ARB). Leczenie zabiegowe w AF ma na celu całkowitą izolację żył płucnych, co przynosi skuteczniejszą kontrolę rytmu serca niż farmakoterapia. Zabieg przezcewnikowy jest leczeniem z wyboru, a gdy jest on nieskuteczny lub przyjmowane leki nie pomagają, przeprowadza się zabieg chirurgiczny. Wiele współistniejących chorób zwiększa ryzyko wystąpienia, nawrotów i powikłań AF. Ich identyfikacja i leczenie odgrywają ważną rolę w zapobieganiu AF oraz w optymalnym prowadzeniu chorych.Pozycja Postępy w farmakoterapii zaburzeń rytmu serca ze szczególnym uwzględnieniem leków o potencjalnym zastosowaniu w medycynie ratunkowej.Gnat, Krystian; Łukasz DobrekMigotanie przedsionków (ang. Atrial Fibrillation; AF) to najczęstsza arytmia stwierdzana w dorosłej populacji. Arytmia ta jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju powikłań, takich jak zator tętnicy płucnej oraz udar mózgu. Od wielu lat zapobieganie AF jest oparte na stosowaniu amiodaronu, β-blokerów i prewencyjnie leków przeciwkrzepliwych. W sytuacji wystąpienia epizodu AF w leczeniu przedszpitalnym celem umiarowienia pacjenta podaje się amiodaron, którego zastosowanie niesie za sobą jednak wiele działań niepożądanych. Niniejsza publikacja przedstawia nowe, niedawno wprowadzone do praktyki klinicznej leki antyarytmiczne, które w przyszłości mogą potencjalnie zastąpić amiodaron w standardach postępowania ratowniczego lub służyć jako wspomaganie leczenia AF. Do leków tych zaliczyć należy dronaderon, wernakalant oraz ranolazynę. Dronedaron, który powstał na bazie amiodaronu, pozbawiony jest wielu działań niepożądanych lecz jest słabszy pod kątem utrzymywania rytmu zatokowego. Wernakalant, obecnie stosowany jedynie w opiece szpitalnej, wykazuje skuteczność w umiarawianiu napadowych epizodów AF. Ranolazyna, stosowana głównie w leczeniu stabilnej dławicy piersiowej, również cechuje się działaniem antyarytmicznym. Poprzez swoje działanie jako bloker kanałów sodowych być może znajdzie miejsce w leczeniu AF jako lek wspomagający terapię. W pracy opisano również krótko obecnie trwające poszukiwania nad nowymi farmakologicznymi możliwościami leczenia AF.