Przeglądaj wg Słowo kluczowe "polityka bezpieczeństwa Polski"
Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Krakowskie Studia Międzynarodowe nr 4, 2014 (Strategiczny wymiar współpracy transatlantyckiej w XXI w.)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2014) Zięba, Ryszard; Zając, Justyna; Stachura, Jadwiga; Lasoń, Marcin; Łastawski, Kazimierz; Czajkowski, Marek; Pradetto, August; Zech, Lukas; Mickiewicz, Piotr; Cziomer, Erhard; Młynarski, Tomasz; Stankiewicz, Jakub; Munkelt, Peter; Welszyng, Dominika; Lasoń, Marcin; Danel, Łukasz; Kotulska, Olga; Furman, Wojciech; Adamczyk, Natalia; Molo, Beata; Paterek, Anna; Szymański, Marcin; Fiałek, Sandra; Cziomer, Erhard; Bednarczyk, BogusławaPozycja Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa Polski (po 1989 roku)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2015) Cziomer, Erhard; Lasoń, Marcin; Paterek, Anna; Molo, Beata; Cziomer, ErhardPoniższa praca zbiorowa stara się syntetycznie przedstawić główne problemy kształtowania się polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Rzeczpospolitej Polski (RP) w okresie transformacji systemowej oraz przemian na arenie międzynarodowej w latach 1989–2014. Złożoność procesów i tendencji rozwojowych oraz ograniczone ramy pracy skłoniły autorów do podzielania materiału analitycznego na dwie części (z podziałem na siedem rozdziałów): pierwsza omawia genezę i ewolucję polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Polski w latach 1989–1999, której istotnymi cezurami czasowymi były: przełom polityczny 1989 r. oraz przystąpienie do NATO w 1999 r.; druga zajmuje się rozmowami akcesyjnymi (1998/1999) i przyjęciem Polski do UE (2004) oraz umocnieniem jej roli i pozycji w strukturach euroatlantyckich w latach 2013/2014.Pozycja Samowystarczalność obronna czy wspólnota interesów podstawową determinantą projektowania bezpieczeństwa RP(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Mickiewicz, PiotrWspółczesny dylemat polskiej polityki bezpieczeństwa to kwestia zapewnienia bezpieczeństwa państwa poprzez uzyskanie samowystarczalności obronnej lub konsolidacji regionalnych systemów bezpieczeństwa. Rozwarstwienie się Paktu Północnoatlantyckiego, brak consensusu do ostatecznego kształtu Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony oraz indywidualizacja polityk państw europejskich wskazują na potrzebę rozważenia kwestii możliwości obronnych państwa polskiego. Natomiast realia polityczne wskazują na ograniczone efekty samodzielnej obrony państwa w przypadku zaistnienia konfliktu konwencjonalnego. Artykuł jest autorską próbą udzielenia odpowiedzi na tytułowy dylemat strategiczny.Pozycja Stosunek Stanów Zjednoczonych Ameryki i Federacji Rosyjskiej wobec polityki bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej po 1989 roku(Oficyna Wydawnicza AFM, 2016) Kuśmirek, KarolinaNa przestrzeni lat politycy Stanów Zjednoczonych Ameryki i Federacji Rosyjskiej prezentowali odmienne opinie dotyczące wzrostu potencjału militarnego Rzeczypospolitej Polskiej. Dla decydentów Federacji Rosyjskiej działania Polski w zakresie bezpieczeństwa stanowiły realne zagrożenia dla żywotnych interesów mocarstwa i oddziaływania na politykę państw w Europie Środkowej i Wschodniej. W Stanach Zjednoczonych Ameryki postrzeganie polityki bezpieczeństwa, prowadzonej przez polskich polityków, wynikało z przyjętej koncepcji polityki zagranicznej i bezpieczeństwa przez amerykańskich polityków. Kandydaci na stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki przedstawiali własne poglądy dotyczące polityki zapewniającej globalne bezpieczeństwo. Donald Trump negował rolę Stanów Zjednoczonych Ameryki, jako protektora państw Europy Środkowej i Wschodniej w zakresie bezpieczeństwa, równocześnie dostrzegając korzyści wynikające z partnerstwa z Federacją Rosyjską. Kontrkandydatka Hillary Clinton zapowiedziała kontynuację dotychczasowej polityki państwa oraz stworzenie koalicji przeciwko Państwu Islamskiemu. Pomimo różnic w odbiorze pozycji Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie bezpieczeństwa, Wojska Specjalne rozwijają swoje zdolności do prowadzenia operacji obronnych państwa oraz uczestniczenia w międzynarodowych działaniach, np. dowodzenie siłami specjalnymi podczas dyżuru w ramach Sił Odpowiedzi NATO.