Przeglądaj wg Słowo kluczowe "proces kształcenia"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Kształcenie i wychowanie nieprzystosowanych społecznie dziewcząt na podstawie badań przeprowadzonych w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym im. Świętej Siostry Faustyny w KrakowieMaleta, Beata; Olearczyk, Teresa; Pedagogika; Pedagogika resocjalizacyjnaZe wstępu: "Proces resocjalizacji osób nieprzystosowanych społecznie coraz częściej jest przedmiotem ostrej krytyki. Poddaje się krytyce zasadność prowadzenia działalności resocjalizacyjnej w jej aktualnym kształcie, tak organizacyjnym jak i formalnym. Jednocześnie, ze względu na protesty społeczne i brak przyzwolenia dla prowadzenia procesu resocjalizacji w warunkach wolności dozorowanej, zmniejszają się możliwości wykorzystywania walorów tkwiących w otwartych środowiskach wychowawczych."(...)Pozycja Kształcenie kompetencji w biegu życia człowieka(Oficyna Wydawnicza AFM, 2013) Szyszko-Bohusz, Andrzej; Karpińska-Ochałek, Małgorzata; Obrzud, Magdalena; Skrzyp, Magdalena; Kliś, Maria; Żyłkiewicz, Emilia; Tomaszewski, Jarosław; Zinkiewicz, Beata; Pałka, Ewa; Matuska, Ewa; Figurska, Irena; Figurska, Irena; Maj, Bernard; Woźniak, Marta; Aksman, Joanna; Nieciuński, StanisławPrezentowana monografia składa się z trzech części. Jej pierwszą część, Rozwijanie kompetencji dzieci i młodzieży, otwiera tekst Andrzeja Szyszko-Bohusza, w którym autor precyzuje ogólne warunki przygotowania młodzieży do samokształcenia oraz kształtowania kompetencji w trakcie ludzkiego życia. Zdaniem autora, najważniejsze jest wytworzenie potrzeby całościowego (respective holistycznego samodoskonalenia). W następnych tekstach zamieszczonych w tej części monografi i Małgorzata Karpińska-Ochałek, Magdalena Obrzud oraz Magdalena Skrzyp poddają analizie rolę kompetencji komunikacyjnych w przygotowaniu uczniów do całożyciowego uczenia się. W pierwszym artykule autorki badają i oceniają edukacyjną wagę procesu stymulacji rozwoju mowy małych dzieci. Koncentrują się na prezentacji zagrożeń i zalet związanych z posługiwaniem się tzw. językiem nianiek. W drugim tekście autorka analizuje dydaktyczne znaczenie wprowadzonej w Polsce, eksperymentalnie, nowej metody nauczania języków obcych (Content and Language Integrated Learning). Tak M. Karpińska- Ochałek i M. Obrzud, jak i M. Skrzyp podkreślają fundamentalne znaczenie kształcenia językowego w procesie opanowywania innych niezbędnych człowiekowi kompetencji, a zarazem w dalszym rozwoju specyficznie ludzkich form psychicznej regulacji zachowania się. Na drugą część monografii, Kluczowe Kompetencje w procesie kształcenia współczesnych studentów, składa się pięć tekstów. Pierwszy z nich autorstwa Marii Kliś omawia rolę językowej komunikacji w procesie edukacji akademickiej przy czym dostarcza ważkich argumentów uzasadniających tezę, że umiejętność werbalnego porozumiewania się warunkuje rozwój wielu innych sprawności i osiągnięć jednostek. Autorzy kolejnych tekstów, Ewa Pałka, Emilia Żyłkiewicz i Jarosław Tomaszewski, rozważają dwie pedagogiczne tezy akcentujące, że w dobie globalizacji szczególne znaczenie w procesie kształcenia studentów należy przypisywać:rozwijaniu ich umiejętności sprawnego posługiwania się językiem obcym, b. formowaniu innych kompetencji międzykulturowych. Tę część monografi i zamykają teksty Beaty Zinkiewicz, która omawia zagadnienie kompetencji absolwentów pedagogiki resocjalizacyjnej, oraz Ewy Matuskiej, prezentującej wyniki swoich badań empirycznych nad wizjami zawodowych karier studentów prowincjonalnych wyższych uczelni w rejonie Pomorza. Trzecia część przedstawianego czytelnikom opracowania Doskonalenie kompetencji pracowników składa się z tekstów poświęconych procesowi doskonalenia zawodowego oraz innym warunkom osiągania wysokiej wydajności i jakości pracy w przedsiębiorstwie. W pierwszym z nich Irena Figurska analizuje rolę rywalizacji w realizacji zadań i celów przyświecających zakładowi pracy. Ujawnia, że rywalizacja – z jednej strony – motywuje jednostki realizujące powierzone im zadania do podejmowania twórczych działań, lecz – z drugiej – w jakimś stopniu obniża wzajemną komunikacyjną otwartość pracowników i w efekcie przeszkadza we współpracy. W artykule autorka skupia się na analizie rywalizacji między pracownikami w ramach organizacji, chociaż – jak podkreśla – współzawodniczyć mogą ze sobą także jej poszczególne komórki, zespoły oraz wydziały. Dwa teksty kończące książkę, autorstwa Marty Woźniak i Bernarda Maja, poświęcono problematyce dokształcania pracowników. Autorzy rozważają w nich: 1. kwestię posługiwania się w procesie edukacji, alternatywnymi względem tradycyjnych, internetowymi formami kształcenia. 2. problemy podaży i ewaluacji jakości szkoleń antykryzysowych, zgłaszanych na polskim rynku edukacyjnym w ostatnich latach.Pozycja Państwo i Społeczeństwo 2025, nr 1 Architektura społeczna(Oficyna Wydawnicza AFM Uniwersytetu Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie, 2025) Banasik-Petri, Katarzyna; Jasiński, Artur; Haduch, Bartosz; Malec-Zięba, Emilia; Przesmycka, Elżbieta; Petri, Maria; Stec, Barbara; Wróbel, Piotr; Żarnowska, Oliwia; Bryl, Wiktoria; Mikołajec, Joanna; Druzgała, PatrykZe wstępu: "Globalizacja, propaganda, dezinformacja, alienacja jednostek, rozwój technologii, pandemia, problemy mieszkaniowe, katastrofy naturalne, komunikacja, starzenie się społeczeństw to zjawiska charakteryzujące współczesność. Czy miasto jest w stanie dostosować się do tempa zachodzących zmian? Czy architektura społeczna może być rozwiązaniem choć części problemów? Czy z naszymi narzędziami projektowymi, prawnymi i politycznymi jesteśmy przygotowani na zmiany? Pojęcie architektury społecznej można rozumieć jako powrót do archetypu przestrzeni publicznej, przyjmując punkt widzenia filozofii architektury starożytnej Grecji i Rzymu, gdzie sposób kształtowania przestrzeni wspólnych – forów, loggi, świątyń, term i teatrów ukazuje, jaki wpływ na kształtowanie więzi społecznych miała architektura. W sposobie kompozycji i budowie formy widać, jak architektura może wpływać na interakcje międzyludzkie, kształtować zachowanie i pobudzać do działania. Laureat nagrody Pritzkera z 2024 r. Riken Yamamoto konsekwentnie buduje właśnie takie przestrzenie. W sposób elegancki i skromny, operując skalą dostosowaną dla różnych grup wiekowych i zindywidualizowanych potrzeb, uświadamia, jak architektura jest odpowiedzialna za potrzeby społeczne w obecnych czasach."(...)