Ze wstępu: "Globalizacja, propaganda, dezinformacja, alienacja jednostek, rozwój technologii, pandemia, problemy mieszkaniowe, katastrofy naturalne, komunikacja, starzenie się społeczeństw to zjawiska charakteryzujące współczesność. Czy miasto jest w stanie dostosować się do tempa zachodzących zmian? Czy architektura społeczna może być rozwiązaniem choć części problemów? Czy z naszymi narzędziami projektowymi, prawnymi i politycznymi jesteśmy przygotowani na zmiany? Pojęcie architektury społecznej można rozumieć jako powrót do archetypu przestrzeni publicznej, przyjmując punkt widzenia filozofii architektury starożytnej Grecji i Rzymu, gdzie sposób kształtowania przestrzeni wspólnych – forów, loggi, świątyń, term i teatrów ukazuje, jaki wpływ na kształtowanie więzi społecznych miała architektura. W sposobie kompozycji i budowie formy widać, jak architektura może wpływać na interakcje międzyludzkie, kształtować zachowanie i pobudzać do działania. Laureat nagrody Pritzkera z 2024 r. Riken Yamamoto konsekwentnie buduje właśnie takie przestrzenie. W sposób elegancki i skromny, operując skalą dostosowaną dla różnych grup wiekowych i zindywidualizowanych potrzeb, uświadamia, jak architektura jest odpowiedzialna za potrzeby społeczne w obecnych czasach."(...)