Przeglądaj wg Słowo kluczowe "stosunki"
Teraz wyświetlane 1 - 6 z 6
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Partnerstwo czy rywalizacja? Stosunki CHRL–UE u progu XXI w.(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Zajączkowski, Kamil"Unia Europejska i Chińska Republika Ludowa u progu XXI w. są jednymi z najważniejszych aktorów we współczesnych stosunkach międzynarodowych. Jednocześnie relacje między nimi nabierają od lat 90. XX w. dynamizmu i „nowej jakości”. Istotne znaczenie ma dla Unii nie tylko jej polityka wobec państw europejskich i Stanów Zjednoczonych, lecz także – w coraz większym stopniu – wobec krajów azjatyckich. UE ma świadomość, iż stabilność i znaczące wpływy Europy w stosunkach międzynarodowych zagwarantować można tylko, m.in., w warunkach stabilnych i przewidywalnych Chin. Pekin natomiast – dążąc do budowania pozycji mocarstwowej – wiąże duże nadzieje z rozwojem stosunków z Brukselą. Europejski kierunek polityki zagranicznej pozostaje jednym z priorytetowych w chińskiej polityce zagranicznej. Sojusz gospodarczo-polityczny ze zjednoczoną Europą ma, w ocenie chińskich strategów, podważać pozycję Stanów Zjednoczonych w świecie pozimnowojennym."(...)Pozycja Polityka historyczna w Polsce i Niemczech i jej wpływ na aktualne problemy w stosunkach między obydwoma krajami(Oficyna Wydawnicza AFM, 2006) Bojenko-Izdebska, EwaZe wstępu: "W procesach zmian świadomości, wzmacniania lub tworzenia tożsamości narodowej zawsze istotnym elementem była i jest historia, wspólne przeżycia i wspomnienia. Ostatnie lata przyniosły zarówno w Niemczech, jak i Polsce ważne zmiany w podchodzeniu do przeszłości, w tym również roli przeszłości w stosunkach wzajemnych. W latach 90. w Polsce, podobnie jak i w innych krajach przechodzących transformację, dominowały tematy stanowiące w przeszłości tabu. Ich spektrum sięgało od - jak pokazuje teraźniejszość - nieukończonych i nierozstrzygniętych debat o komunistycznej przeszłości i roli opozycji, poprzez istotne dla polskiej świadomości, bo wprowadzające kategorię współwiny (Jedwabne), dyskusje nad nowymi wynikami badań podjętych w tym okresie aż do istotnych dla wzajemnych relacji z sąsiadami kwestii historycznych: stosunków polsko-rosyjskich, symbolicznego znaczenia Katynia, stosunków polsko-niemieckich (m.in. w kwestii wypędzenia, kontrowersyjnych nawet w odniesieniu do samego terminu)."(...)Pozycja Polska wobec powstania państwa Izrael. Stosunki wzajemne w latach 1945-1950(Oficyna Wydawnicza AFM, 2004) Góra, Magdalena"Postawa Polski wobec powstania państwa żydowskiego w Palestynie zdeterminowana była od ostatnich lat II wojny światowej sytuacją polityczną w kraju, a przede wszystkim znalezieniem się Polski od 1944 roku w orbicie wpływów sowieckich. Lata powojenne to nie tylko utrwalanie przez proradzieckich polityków zdobytej władzy, ale również zdecydowane podporządkowanie się moskiewskiej koncepcji polityki zagranicznej również w stosunku do Palestyny i Bliskiego Wschodu. Józef Kukułka omawiany okres w polskiej polityce zagranicznej nazywa wasalizacją i klientyzmem: „Władze te [PKWN i Rządu Tymczasowego - M.G.] godziły się ze statusem klienta i dlatego ich dyplomacja była wykorzystywana tylko pomocniczo przez dyplomację radziecką”2. Jednak obok niewielkiej możliwości manewru w zakresie polityki zagranicznej należy podkreślić specyfikę stosunków między Polską a społecznością żydowską w Palestynie, a później niepodległym Izraelem."(...)Pozycja Prawicowy populizm w Polsce jedną z barier na drodze do poprawy stosunków Polsko-Rosyjskich(Oficyna Wydawnicza AFM, 2011) Stolarczyk, MieczysławZ wprowadzenia: "Stosunki polsko-rosyjskie są funkcją wielu determinant wewnątrzpolskich, wewnątrzrosyjskich oraz międzynarodowych uwarunkowań, w tym ewolucji polityki Stanów Zjednoczonych i największych państw Europy Zachodniej wobec Rosji. Jednym z najważniejszych uwarunkowań wewnątrzpolskich o charakterze subiektywnym, rzutujących na charakter stosunków polsko-rosyjskich w okresie pozimnowojennym było postrzeganie zagrożeń bezpieczeństwa narodowego Polski przez elity rządzące oraz społeczeństwo polskie przez kontekst sąsiedzkiego środowiska międzynarodowego."(...)Pozycja Stosunki Indii z Unią Europejską w okresie transformacji porządku międzynarodowego(Oficyna Wydawnicza AFM, 2009) Jakub, Zajączkowski"Globalizacja procesów ekonomicznych, rozpad bipolarnego układu sił, wzrastające procesy współzależności oraz regionalizacja w istotny sposób ukształtowały porządek międzynarodowy po zakończeniu zimnej wojny. Uwarunkowania międzynarodowe i regionalne były wyzwaniem dla Indii oraz państw Wspólnoty Europejskiej. Po zakończeniu zimnej wojny Indie – dążąc do głównego celu swojej polityki zagranicznej, jakim było uznanie ich przez inne państwa mocarstwem regionalnym, a w przyszłości globalnym – były aktywnym uczestnikiem stosunków międzynarodowych, zarówno w wymiarze politycznym, jak i gospodarczym. Mimo wielu słabości (głównie wewnętrznych, m.in. wysoki poziom ubóstwa i analfabetyzmu) New Delhi prowadziło politykę zagraniczną o zasięgu globalnym. Jednym z przejawów międzynarodowej aktywności Indii było zacieśnienie i próba redefinicji stosunków z państwami Wspólnot Europejskich. Dla państw Wspólnot zakończenie zimnej wojny także stanowiło istotną przesłankę do zmian. W 1992 r. przyjęto Traktat o Unii Europejskiej, który ustanawiał Unię Europejską, opartą na trzech filarach. Unia Europejska chciała być nie tylko potęgą ekonomiczną, ale zwłaszcza od końca lat 90. podkreślała także swoje aspiracje polityczne. Unia Europejska zaczęła prowadzić od lat 90. XX w. wielokierunkową oraz wielowymiarową politykę zagraniczną o zasięgu globalnym."(...)Pozycja Uwagi na temat polityki historycznej w Polsce i Niemczech w latach 2007-2008(Oficyna Wydawnicza AFM, 2008) Bojenko-Izdebska, EwaZ wprowadzenia: "Polityka historyczna realizowana w Polsce i Niemczech stanowiła w ostatnich latach jedno ze źródeł konfliktów we wzajemnych stosunkach, a fakt, że w dużej mierze dyskusje na temat odmiennych interpretacji prowadzone były za pośrednictwem mediów, nie sprzyjał głębszej refleksji nad ich istotą. Równolegle jednak zagadnienia dotyczące pamięci i jej kultury stały się także impulsem do intensyfikacji współpracy i dyskursu naukowego historyków i politologów w tej dziedzinie. Odbyło się kilka bilateralnych czy nawet trilateralnych konferencji, poświęconych polityce historycznej, a w roku 2008 odbędą się kolejne."(...)