Przeglądaj wg Słowo kluczowe "territorial defence forces"
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 5
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Rola szkolenia wojskowego członków organizacji proobronnych, studentów i uczniów w tworzeniu oraz funkcjonowaniu wojsk obrony terytorialnej(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Mendrala, ZenonPo ogólnie korzystnej profesjonalizacji Sił Zbrojnych RP pojawiły się jednak pewne problemy. Jednym z nich jest stosunkowo niewielki dopływ wyszkolonych rezerw osobowych. Jednocześnie powstaje wiele organizacji społecznych o charakterze obronnym i paramilitarnym (nazywanych „organizacjami proobronnymi”), usiłujących podjąć inicjatywy obronne i współpracę z wojskiem. Dlatego też istnieje potrzeba spożytkowania potencjału tych organizacji nie tylko w tradycyjnych rolach (kształtowanie postaw patriotycznych, krzewienie tradycji wojskowych, wsparcie odpowiednich służb w działaniach ochronnych, pomoc humanitarna), lecz także w zakresie przygotowania swoich członków do zasilania zasobów osobowych Sił Zbrojnych RP, w tym wojsk Obrony Terytorialnej. W artykule autor podejmuje problematykę współpracy organów wojskowych z podmiotami społecznymi. Autor opisuje uwarunkowania, działania praktyczne oraz problemy w Ministerstwie Obrony Narodowej, związane ze standaryzacją i certyfikacją szkolenia wojskowego. Działania te dotyczą organizacji proobronnych i klas eksperymentalnych o profilu wojskowym w szkołach ponadgimnazjalnych. Prowadzone są tam programy pilotażowe mające dać odpowiedź w kwestii kierunków dalszego postępowania. Ostatnim elementem jest szkolenie wojskowe absolwentów i studentów uczelni wyższych na potrzeby odbudowy korpusu oficerów rezerwy. W tej dziedzinie prowadzone są dopiero prace koncepcyjne, dlatego też kształt ostatecznych rozwiązań jest obecnie trudny do przewidzenia.Pozycja The total defence snap link for national resistance: territorial defence forces – the Swiss example(Oficyna Wydawnicza AFM, 2022) Stringer, Kevin D.For nations facing expansionist and revisionist neighbours such as Russia or China, a total defence approach provides a mechanism to protect both territorial integrity and political sovereignty. A key component for any effective total defence concept is volunteer, citizen- soldier territorial defence forces (TDF). This paper emphasises the role these territorial formations play as the critical snap link between the military and civilian population in such a national defence strategy. The territorial defence forces, like the snap link in mountaineering, connect the military to the civilian population in a way to ensure popular support for national resistance efforts. The article offers the historical example of Switzerland as an exemplar of total defence from 1939 to 1991 and demonstrates the role its citizen-soldier forces played in linking the population to overall resistance efforts. This Swiss historical experience provides three main concepts for consideration today: (1) the creation of a government directed and functional levée en masse that mobilizes the entire population to support total defence; (2) the establishment of a national redoubt or refuge, either in-country or abroad, to provide sanctuary for the resistance movement; (3) and the organisation of specialised, multi-crisis capable territorial units for the full range of total defence missions.Pozycja The voluntary forces’ role within the security systems of the Baltic countries: dissimilar but cohesive(Oficyna Wydawnicza AFM, 2022) Allers, Edgars; Śliwa, ZdzisławThe three Baltic states: Estonia, Latvia, and Lithuania, gained independence for the second time in the late 20th century, and are now investing in the whole society’s approach to defence, recognizing the threat from Russia, especially after the wars in Georgia (2007/8) and Ukraine (2014, 2022). Voluntary territorial defence forces are an important constituent of their national defence strategies. This paper aims to analyse these forces as an integral component of national security, based on a close connection with society, armed forces, and government. The similarities and differences between the three different volunteer forces will be highlighted and ultimately proven how they are strongly embedded in national and regional security setup, while also enhancing cross-border cooperation.Pozycja Wojska obrony terytorialnej w historii Polski (wybrane problemy)(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Sokół, WojciechCelem poniższego opracowania jest uzasadnienie tezy, że różne formy obrony terytorialnej istniały przez wiele wieków historii Polski. Obrona terytorialna na ogół skutecznie wzmacniała potencjał obronny państwa polskiego. Na wysoką ocenę zasługuje organizacja i funkcjonowanie obrony terytorialnej w okresie monarchii piastowskiej. Obrona terytorialna sprawdzała się w przeciwdziałaniu zagrożeniom w okresie XVI i XVII wieku. Brak regularnej armii rekompensowany był wojskami organizowanymi terytorialnie w okresie powstań narodowych oraz w czasie okupacji niemieckiej po klęsce wrześniowej. Wojska obrony terytorialnej były częścią sił zbrojnych w okresie Polski Ludowej oraz pierwszych lat III Rzeczypospolitej. Uchwalona 16 listopada 2016 r. ustawa stworzyła ramy prawne dla odbudowy obrony terytorialnej i utworzenia piątego w Siłach Zbrojnych RP rodzaju wojsk – Wojsk Obrony Terytorialnej.Pozycja Wojska obrony terytorialnej w państwach bałtyckich(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Małysa, TobiaszW artykule autor porusza problematykę znaczenia i roli tzw. formacji obrony terytorialnej w polityce i potencjale obronnym państw bałtyckich (Litwa, Łotwa, Estonia). Charakterystyka wojsk obrony terytorialnej w tych państwach zasadniczo jest podobna, ale można odnotować pomiędzy nimi pewne różnice. Ogółem, uznać je można za jednostki przeznaczone przede wszystkim do wsparcia operacyjnych wojsk lądowych tych państw. Ich rola wykracza jednak tylko poza element odstraszania potencjalnego agresora, stanowią one bowiem, choć w różnym stopniu, aktywny system szkolenia rezerw i podnoszenia gotowości obronnej społeczeństwa oraz kształtowania w nim postaw proobronnych, a także wsparcia państwa i jego organów w sytuacjach kryzysowych. Chociaż ostatnimi laty zarówno stany osobowe, jak i posiadany przez formacje obrony terytorialnej sprzęt w państwach bałtyckich, są wzmacniane, a polityka taka wedle zamierzeń rządowych ma być w kolejnych latach kontynuowana. Niezmiennie jednak perspektywy rozwoju wojsk operacyjnych i innych ochotniczych formacji paramilitarnych pozostają w tych państwach ograniczone przez szereg czynników, głównie natury budżetowej czy demograficznej.