Wsparcie sił pokojowych czy zamorska ekspansja? Chińska baza morska w Rogu Afryki
Ładowanie...
Data wydania
2018
Autorzy
Tytuł czasopisma
ISSN
1899-6264
eISSN
2451-0718
Tytuł tomu
ISBN
eISBN
Wydawca
Oficyna Wydawnicza AFM
Abstrakt
Chińska Republika Ludowa od co najmniej dwóch dziesięcioleci intensywnie rozwija
swoje siły morskie. Charakterystyczny dla epoki Mao Zedonga obraz floty składającej
się z bardzo licznych, ale de facto pozbawionych większych możliwości bojowych zespołów
lekkich okrętów odszedł zdecydowanie w przeszłość, podobnie jak strategiczna
koncepcja zakładająca prowadzenie przez marynarkę „wojny ludowej” na wodach przybrzeżnych.
Obecnie Państwo Środka buduje ewidentnie „flotę antydostępową”, której zasadniczym
zadaniem jest odebranie potencjalnemu przeciwnikowi (w tej roli obsadzana
jest US Navy) możliwości skutecznego działania w północno-zachodniej części Pacyfiku,
przede wszystkim w obrębie „pierwszego łańcucha wysp” (od północnego Borneo, przez
Tajwan i Okinawę, do południowej wyspy japońskiego „mainlandu”, czyli Kiusiu). Rozbudowując
swoje siły morskie, Pekin nie ogranicza się bynajmniej do wód przylegających do
chińskich wybrzeży. W styczniu 2009 r., nader udatnie wykorzystując pretekst zagrożenia
stwarzanego dla chińskich statków przez piratów somalijskich, Pekin rozpoczął utrzymywanie
zespołu okrętów w zachodniej części Oceanu Indyjskiego. Państwo Środka zdecydowało
się więc na przyjęcie zasadniczo innego kursu – w styczniu 2016 r. ogłoszono, że
Chiny zbudują „instalację wsparcia logistycznego” w Dżibuti. Tekst omawia szerokie spectrum
następstw tej decyzji.
During the last two decades the People’s Republic of China has been extensively developing
its naval forces. The fleet characteristic for the Mao Zedong era – which consists
of very numerous, but de facto deprived of serious combat capabilities, small ships and
craft, has definitely become a thing of the past, as well as the strategic concept that the
navy will lead a „people war” on coastal waters. Currently, the Middle Kingdom is evidently
building an „anti-access fleet” whose main task is to deprive the potential opponent
(US Navy is being deployed) of the possibility of effective operation in the northwestern
part of the Pacific (primarily within the so-called „first chain of islands” from
the northern Borneo, through Taiwan and Okinawa, to the southern island of Japanese
„mainland”, or Kyushu). In addition to expanding its naval forces, Beijing is not limited to
the waters adjacent to the Chinese coasts. In January 2009, Beijing, making great use of
the pretext of threats posed to Chinese ships and sailors by Somali pirates, began maintaining
a team of ships in the western Indian Ocean. The Middle Kingdom decided to take
a substantially different course: in January 2016 it was announced that China would build an „installation of logistic support” in Djibouti. The paper discusses a wide spectrum of
consequences of this decision.
Opis
Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication
Słowa kluczowe
Chińska Republika Ludowa, Afryka, Róg Afryki, obecność, ekspansja, Dżibuti, People’s Republic of China, Africa, Horn of Africa, presence, expansion, Djibouti
Źródło
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka 2018, nr 3, s. 177-192.