"Sejm Śląski I kadencji został rozwiązany przez władze sanacyjne 12 lutego 1929 r. pod formalno-prawnym pretekstem wygaśnięcia jego pięcioletniej kadencji w 1927 r. Motywami zasadniczymi przeprowadzenia nowych wyborów byłą chęć zdominowania Sejmu przez ugrupowanie sanacyjne, a w konsekwencji osłabienie polskiej i niemieckiej opozycji i zakończenie nieustannych konfliktów śląskiej legislatywy z wojewodą Michałem Grażyńskim. Jednocześnie sanacja śląska - korzystając z okresu bezsejmowego - nosiła się z zamiarem uderzenia w polityków mniejszości niemieckiej poprzez aresztowanie i osądzenie lidera Volksbundu, posła Ottona Ulitza, a wniosek o jego wydanie dotychczasowy Sejm Śląski odrzucał. Procesy Ulitza odbyły się w lipcu 1929 r. i w kwietniu 1930 r. w obu został uniewinniony, co tylko zachwiało prestiżem sanacji i wpłynęło na wzrost popularności w wyborach list niemieckich."(...)