"Fakt istnienia psychologii religii jest w Polsce zjawiskiem nieco dziwnym. Zainicjowana na początku XX w., kiedy Polska nie widniała na mapach, psychologia religii uprawiana była dość okazjonalnie. Możliwe, że jedną z podstawowych przyczyn tej sytuacji było i jest to, że trudno prowadzić badania w tej dziedzinie w sposób neutralny. Dotyczy to każdego kraju, lecz wydaje się, iż w kraju określanym jako katolicki trudno uniknąć konieczności zdeklarowania się po jednej z dwu zasadniczych stron: „religijnej” bądź „niereligijnej”, przy czym - szczególnie w okresie PRL - druga z opcji oznaczała także przypisanie się (słusznie bądź niesłusznie) do stanowiska „komunistycznego” czy „ateistycznego”, uwikłanego w proces laicyzacji (czytaj: w konflikt władz z Kościołem katolickim)."(...)