Edukacja wojskowa w Nowej Zelandii, w przeciwieństwie do innych państw, nie opiera się na dwutorowym systemie składającym się z głównej akademii narodowej oraz pomniejszych szkół zawodowych i oficerskich. Jednakże Siły Obronne Nowej Zelandii szkolą kadry na wiele sposobów. Funkcjonująca od 1950 r. Akademia Obrony Nowej Zelandii (New Zealand Defence College/ New Zealand Command and Staff College) pełniła – i wciąż pełni – funkcję jedynej uczelni kształcącej personel sił zbrojnych. Jest to spowodowane zarówno relatywnie małą liczbą ludności, jak i brakiem strategicznej potrzeby szkolenia kolejnych żołnierzy. Dopiero reforma szkolnictwa wojskowego w latach 2017–2019 miała zmienić system edukacji wojskowej. Planowano powołać cztery kolejne uczelnie partnerskie Ministerstwa Obrony, jednak ostatecznie do tego nie doszło. Ciekawym aspektem reformacji edukacji wojskowej w Nowej Zelandii wydają się być prawne podstawy funkcjonowania tego systemu, co zostało przeanalizowane w niniejszym artykule.

Military education in New Zealand, in contrary to other countries worldwide, was not based on the dual system training with the main national military academy and the minor cadet and officer schools. The New Zealand Defence Force has many ways to educate personnel though. The New Zealand Defence College (officially called the New Zealand Command and Staff College) established in 1950 was, and still is, serving as the only tertiary school educating the personnel of the armed forces. It is most likely caused by both relatively small population, as well as a lack of the strategic need to train a larger number of soldiers. The military education reform, held in 2017–2019, was intended to amend the system of military schools by establishing four partnership schools for the Ministry of Defence. That however did not happen. What appears to be interesting in the military education reform in New Zealand are the legal aspects of this system, which have been analysed in this article.