Publikacje elektroniczne stanowią obecnie pokaźną część światowych zasobów bibliotecznych, archiwalnych i muzealnych. Biorąc pod uwagę pogląd, że „technologia cyfrowa ulegnie trwałemu wbudowaniu w dorobek obecnego i następnych pokoleń rodzaju ludzkiego” [Rothenberg, 1999], warto ustalić, co to oznacza dla instytucji pamięci, odpowiedzialnych za zabezpieczenie i przechowanie światowego dorobku nauki i kultury, a przede wszystkim, jakimi metodami instytucje te mogą się posłużyć, aby pozostawić przyszłym pokoleniom świadectwo teraźniejszej intelektualnej działalności.