Wprowadzenie. Starzenie się organizmu prowadzi do zmian fizjologicznej kontroli stabilności postawy i chodu, ograniczając sprawność fizyczną. Niebagatelne znaczenie mają także choroby wieku podeszłego, które poprzez zmiany patofizjologiczne i przez stosowane leczenie w znacznym stopniu mogą wpływać na sprawność ruchową. Wraz z procesem starzenia narastają specyficzne problemy zdrowotne, w następstwie których dochodzi do upośledzenia funkcjonalnego, a w dalszej kolejności — ograniczenia sprawności osób starszych, co stwarza potrzebę pomocy i sprawowania opieki, a także obniża jakość życia. W praktyce przekłada się to na pogorszenie równowagi czego konsekwencją jest zwiększone ryzyko upadków. Dlatego ważne jest wczesne wykrycie zaburzeń równowagi i wprowadzenie programów rehabilitacyjnych oraz działań profilaktycznych. Cel pracy. Celem podjętych badań była ocena wpływu skuteczności postępowania fizjoterapeutycznego wykonywanego w warunkach sanatoryjnych na poprawę funkcjonowania zmysłu równowagi u osób po 60. roku życia, Metodologia badań. Badaniom poddano 37. pacjentów (16 kobiet i 21 mężczyzn) po 60. roku życia, przebywających na 21- dniowym turnusie leczniczym w Starych Łazienkach Mineralnych „Uzdrowisko Krynica-Żegiestów” w Krynicy-Zdrój. Przed rozpoczęciem postępowania fizjoterapeutycznego, którego celem była poprawa ogólnej sprawności funkcjonalnej pacjentów, zostali oni przebadani przez lekarza o specjalizacji balneologicznej w celu zakwalifikowania do zabiegów i oceny ewentualnych przeciwwskazań. Na wstępie kuracjusze wypełniali autorską ankietę, zawierającą metryczkę i podstawowe informacje dotyczące ich dolegliwości. Następnie oceniono u nich złożone czynności życia codziennego wg skali Lawtona (IADL) i było to badanie kwalifikujące do dalszego postępowania. Narzędziami badawczymi w kolejnym etapie postępowania były: autorska ankieta oraz skalę bólu wg Laitinena i test OLS (dla oceny równowagi), które były przeprowadzone przed (bad. I) i po kuracji (bad. II). W analizie statystycznej wyniki dwóch badań porównywano testem Wilcoxona. Wpływ wybranych czynników na wyniki leczenia badano testem Manna-Whitneya lub jednoczynnikową analizą Kruskala-Wallisa oraz korelacją rang Spearmana. Za statystycznie znamienne przyjmowano te wyniki testów, dla których poziom istotności był mniejszy lub równy 0,05 (p≤0,05). Wyniki badań. Średnia wieku w badanej grupie wynosiła 70,7 lat. Wskaźnik masy ciała (BMI) badanych pacjentów wahał się od 19,1 do 32,7 kg/m2, a jego średnia wartość wynosiła 26,2 kg/m2. Blisko połowa badanych (45,9%) miała nadwagę, 16,2% było osób otyłych, a osób z prawidłowym BMI było 37,8%. W skali Lawtona pacjenci uzyskali średni wynik wynoszący 18,7/24 pkt. W skali bólu wg Laitinena pacjenci poprawili wynik z 8.19 pkt w bad. I do 5.87 pkt w bad. II (przy p<0,05). Czas utrzymywania równowagi w teście One Leg Standing przed terapią wynosił średnio 9,75 sek, a po jej przeprowadzeniu wzrósł statystycznie istotnie (p<0,001) do 14,42 sek. Wnioski. Sprawność funkcjonalna badanych osób po 60. roku życia w złożonych czynnościach życia codziennego kształtuje się na poziomie dobrym, natomiast ich równowaga ciała w stosunku do wieku jest upośledzona w stopniu znacznym. Stwierdzono, że im wykonywanie czynności dnia codziennego przez osoby starsze jest łatwiejsze, tym lepsza jest równowaga ciała. Wykazano, że postępowanie fizjoterapeutyczne wdrożone w ramach terapii uzdrowiskowej wpłynęło na istotne zmniejszenie odczuwania bólu, a dzięki temu na poprawę równowagi ciała. Podsumowując, w postępowaniu fizjoterapeutycznym osób starszych, należałoby położyć nacisk na systematyczne ćwiczenia poprawiające ich wytrzymałość, koordynację, co z pewnością poprawi równowagi ciała, a tym samym zmniejszy ryzyko upadków.