Globalizacja świata akademickiego spowodowała, iż angielski stał się głównym językiem komunikacji naukowej. W konsekwencji język ten jest dla naukowców narzędziem prezentowania ich osiągnięć oraz zdobywania uznania na arenie międzynarodowej, co jest niezbędne dla rozwoju ich kariery zawodowej. Gatunkiem odgrywającym kluczową rolę w dzieleniu się wiedzą wśród naukowców jest streszczenie artykułu naukowego. Jest to pierwsza po tytule część artykułu, którą napotykają czytelnicy i która wpływa na ich decyzję o tym, czy artykuł wart jest przeczytania – a także na decyzję wydawców czasopism, czy wart jest upublicznienia. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie międzykulturowej analizy porównawczej struktury retorycznej, funkcji językowych oraz aspektów promocyjnych streszczeń artykułów naukowych. Badanie opiera się na specjalistycznym korpusie językowym, obejmującym 60 streszczeń artykułów naukowych w języku angielskim napisanych przez uczonych z dwóch różnych kręgów kulturowych i językowych, tj. przez native speakerów i non-native speakerów (autorów polskich). Analiza streszczeń, oparta na modelu analizy retorycznych kroków w dyskursie, proponowanym przez Swalesa i Feak (2009) oraz modelu metadyskursu Hylanda (2005), wykazała: 1) podobieństwa i różnice w liczbie, rodzaju i sekwencji retorycznych kroków oraz ich struktury; 2) wpływ konwencji dyskursu akademickiego na wybór struktur gramatycznych, słownictwa i stylu streszczeń napisanych przez wyżej wymienionych autorów. Oczekuje się, że wyniki tej analizy pomogą w przygotowywaniu materiałów dydaktycznych mających na celu ułatwienie zrozumienia konwencji dotyczących struktury i stylu streszczenia artykułu naukowego.